1 ay sonra...
"Abla!?" Diye zırlayan Nikos'a döndüm.
"Bıktım."
"Annemler geliyor!"
"Gel- Ne!?" Diyerek yataktan fırladım.
"Ne oluyor?" Berceste esnerken telaşla yataktan çıktım.
"Anam geliyor. Olacağı bu."
Nikos hızla odaya girdiğinde elindeki telefonu bomba tutarmış gibi yatağa atıp kaçtı.
"Gerizekalı." Diye mırıldanıp Telefonu aldım. Sorun şu ki annem Bercesteyi bilmiyor. Ve ondan bir şey sakladığımızda bize ceza verirdi. Kaç yaşında olduğumuz, ne halde olduğumuz hiç önemli değildi.
Telefon hala çalarken yavaşça açtım.
"Alo."
"Ah ángelos! Nasılsın?"
"İyiyim. Buraya geliyormuşsun? Neden geliyorsun? Ne zaman geleceksin? Yani şey-"
"Asta! Benden yine bir şey mi saklıyorsun?"
"Hayır!" Dedim titreyen sesimle.
"Bencede korkmalısın. Akşam görüşürüz." Diye yüzüme kapattı. Kendimi yatağa atarak ofladım.
"En fazla ne olabilir ki?"
"Annem ve takıntıları!"
Sıçtık, bu sefer cidden sıçtık...
-
HEY! BAŞA DÖNÜP OY VERİR MİSİNİZ?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ALO! (gxg)
Short Story|Tamamlandı.| "ALO!?"diyerek böğüren 'kız' sesi kulağımın içine etti. Fakat karşı tarafa pek kibar olduğum söylenemez. "Kulağımın ebesini siktin." "Sen kimsin? Lan götelek yanlış vermişsin son rakamını!" "ALO!" İsimli Wattpad'deki ilk kitap🏳️🌈
