SMERALDO +18

12 / ÇOBAN YILDIZI

Teoman: ÇOBAN YILDIZI

Geçmişte ilk karşılaşma ...

"Baba, biz neden buraya geldik?"

Diye sordu babasına altı yaşındaki küçük erkek çocuğu. Aklı karışmıştı. Babası çalışıyordu ve şimdi de onu bilmediği bir eve getirmişti. Nedenini anlayamıyordu küçücük aklı.

"Evde tek başına canın sıkılıyor diye senin benimle gelmeni istedim aslanım."

Diye durumu açıklamak istedi bahçıvan, küçük oğluna. Aslında bu öylesi bir şey değildi. Bahçıvanın amacı farklıydı ama bunun kimse farkında değildi ve olaylar nasıl bir anda çığ gibi büyüyecek merakla bekliyordu.

Çocuk bahçede dolaşmaya başladı, kendince bir kaşifti ve etrafı keşfe çıkmıştı. Kuşları, böcekleri ve daha pek çok şeye vermişti kendisini. Sonra bir anda, ansızın durdu ve baktı karşısına. Bu hayatında gördüğü en tatlı kız çocuğuydu onun için. Büyülenmişti adeta minicik ruhu, kendini yitirmişti aklı. Ne yapacağını bilemedi ufaklık. Baktı, sadece ona baktı, hipnotize olmuş bir şekilde baktı. Gözleri ona bir oyun oynuyordu ya da aklını yitirmişti. Bu kadar masum bir şeyi daha önce hiç görmemişti. Bu onun için çok farklı ve yeniydi.

Küçük kız çocuğu ve onu ayıran tek engel, küçük erkek çocuğunun bulunduğu çalılıklardı. Çalılar küçük kızın onu görmesine engel oluyordu. Bu erkek çocuğu için çok iyiydi çünkü ne yapacağını,ona nasıl yaklaşacağını bilmiyordu.

Heyecanlanmıştı kendisi gibi minik olan kalbi. Pıt pıt atıyordu ritmini bozmuş bir şekilde. Bunu fark ettiği anda yumak ellerini sol yanına koydu küçük çocuk. O sırada gözlerini kocaman açtı ve ellerini kaçırdı kalbinin üzerinden. Korkmuştu, gerçekten çok korkmuştu. Bu sefer çok daha yavaş bir şekilde ama korkarak koydu ellerini kalbinin üzerine. Bu sefer çekmedi ellerini. Küçük kız çocuğuna baktı. Yine hızlandı küçük kalbi. Anladı işte o an. Küçük kız çocuğu yapıyordu ona bunu. Kalbinin ritmini bozan şey küçük kız çocuğuydu. Gözlerini bir an olsun çekmedi melek yüzlü kızdan. Haklıydı da kendince. Onun büyüsüne kapılmış bir şekilde akıntıya kapılmıştı, ne yapsın? Akıntıya karşı gelmek geçmiyordu onun içinden. O akıntıya tutulmuştu çoktan. Kendini ona emanet etmişti masumane yüreği.

Yavaşça babasına koştu küçük erkek çocuğu. Bahçıvan, elinde makasıyla gülleri buduyordu. Oğlunu fark edince ona baktı ve onun heyecanının sebebini anlamaya çalıştı. Küçük çocuk babasına hem heyecanla hem de merakla bakıyordu. Çünkü ona o küçük kız çocuğunu sormak zorundaydı. Merakı onun minicik yüreğini bir kor gibi yakıp kavuruyordu.

"Baba..."

Derin bir nefes alıp verirken Cümlesinin devamını getirdi minik dudakları.

"O güzel gözlü kız kim?"

Başını önüne eğdi küçük çocuk. Utanmıştı. Kalbi yerinden çıkacakmış gibi atıyordu. Korkuyordu nedensizce.

Adam ilk başta anlamadı ama sonra aklına evin küçük kızı geldi. Amacına ulaşması için gerekli olan kilit noktaydı o küçük kız çocuğu. Amacına hizmet etmesi gerekiyordu. Mutlu bir şekilde yaşaması için gerekli olan şeyler vardı ve bunu sağlayacak olan onun için o küçük kızdı.

Olayları belli etmedi bahçıvan ve oğluna cevap vermeye koyuldu.

"Bu evin küçük kızı o. Neden sordun?"

"Onunla tanışabilir miyim peki?"

"O kız senin için olmaz aslanım. O kız iyi birisi değil tamam mı?"