SMERALDO +18

0:9 / OMUZUMDA AĞLAYAN BİR SEN

Peki ne demekti bu? Ne demek daha birinin ölümüne sebep olmak?.. Alp hoca kimin ölümüne sebep olmuştu? Ya da olmuş muydu?.. Anlamıyordum... Beynim almıyordu hiçbir şekilde... Lav akıntıları geçiyordu beynimden ve geçtiği yerleri yakıp küle çeviriyordu...

Alp hoca hiçbir şekilde karşılık vermedi. Gece bir müddet sonra bıraktı yumruk atmayı Alp hocaya. Ben sadece boş boş bakıyordum her ikisine de. Bundan sonra Alp hocadan uzak duracaktım. Bir şeyler vardı anlam veremediğim. Anlam vermek istemiyordum da şu andan itibaren zaten. Derin bir kuyunun içine düşmüştüm ve çıkmak için yardım bekliyordum. Tuhaf olanı da ben kendi isteğimle düşmüştüm bu kuyuya ve aptalca bir yardımı bekliyordum. Biliyordum ama bana kimsenin yardım etmeyeceğini...

Kolumun tutulmasıyla daldığım ütopyamdan ayrıldım. Koluma ve kolumu tutan ele baktım. Gece'ydi ... Ondan başkası olamazdı bu cesareti gösteren zaten...

"Yürü gidiyoruz burdan. Bu adamın birinin daha ölümüne sebep olmasını engellemem lazım. Bunu kaldıramam... Ablamdan sonra buna daha fazla izin veremem..."

Benimle değil, daha çok kendi kendine konuşuyordu. Sayıklıyordu bir nevi...
Ablası... Onun konuyla ne alakası vardı ki?.. Hem onun bir ablası mı vardı?..

"Tamam."

Dedim çünkü delirmişti adeta. Gözü hiçbir şey görmüyordu. Ne yaptığının farkında bile değildi. Ne olmuştu ki Gece'ye? Neden bizim sarılmamızdan bu kadar etkilenip , böyle bir tepki vermişti? Sanki kontrolünü kaybetmişti. Hayali iplerle kontrol ediliyordu sanki bedeni , zihni... Bu benim tanıdığım Gece değildi. Tanımadığım halde bu benim tanımadığım Gece'de değildi...

Kısa bir anda çıktık yangın merdivenlerinden. Hala kolumdan tutuyordu beni. Hipnotize olmuş, kontrolünü kaybetmişti. Ona ayak uydurmaya mecburdum. Eğer söylediklerini yapmazsam ya bana bir zarar verirdi ya da kendine bir şey yapabilirdi. Ondan çoğu şeyi beklerdim. İnsanlara zarar veren bir yapısı vardı. Bu yüzden kendine de bir zarar verebilirdi...

Okulun çıkışına yöneldi Gece. Ben de onu takip ettim. Başka bir şey yapamıyordum çünkü. Elimden gelen buydu. Herkes bize bakıyordu. Merak vardı yüzlerinde. Bu çok net okunuyordu. Çoğu kişi daha farklı bakıyordu bize. Bu bakışları daha çok kızlarda görmek mümkündü. Ama bu tabi ki Gece'nin umrunda bile değildi.

Birlikte ,o önde ben arkasında, park alanına ilerledik. Bir motorun önünde durduk. Bana uzattı kaskın birini, zaten bir tane kask vardı. İtiraz etmek için açmıştım ağzımı ama susturdu beni.

"Ama..."

"Tak şu kaskı kafana!"

Sinirliydi. Bu yüzden daha fazla itiraz etmedim. Kaskı taktım kafama. O çoktan binmişti motora. Ben de arkasına bindim ' elimi tutma yerine koydum ve tutundum.

"Belimden tut. Senin için daha güvenli olur."

Dedi. Haklılık payı vardı ama bu ona sarılmak gibiydi ve ben doğruyu söylemek gerekirse ona sarılmak istemiyordum. Ama buna mecburdum. Çünkü o motoru bu sinirle çok hızlı kullanacağa benziyordu. Ben de el mahkum ellerimi beline yerleştirdim. O da bunu yapmamı bekliyormuş gibiydi çünkü ellerimi beline koymamla çalıştırdı motoru ve gaza yüklendi.

Tam da tahmin ettiğim gibiydi. Motoru son sürat kullanıyordu Gece. Bu kadar hızlı kullanmak benden çok onun için tehlikeliydi. Benim kafamda kask vardı ama onun kafasında yoktu. Bir kaza olsa ona kötü bir şey olabilirdi. Ayrıca rüzgar gözlerine nüfus ederek görüş alanını kısıtlıyor olmalıydı. Bu da kaza olma riskini arttırıyordu...

Daha fazla yüklendi gaza. Çok hızlıydık. Daha fazla dayanamadım buna ve kafamı sırtına koydum. Belini daha da sıkı sarmaladım. Anın tadını çıkarmaya baktım. Gözlerimi yumdum ve rüzgarı hissetmeye çalıştım saçlarımda. Ellerim donmuştu rüzgar yüzünden. Fazlasıyla hızlıydık. Gece'deydi kontrol. Ona bırakmıştım kendimi. Derin bir nefes çektim içime . Onun kokusu doldurmuştu burnumu. Ferah bir kokuydu bu. Nane gibi ama değildi. Farklıydı. Ona has bir kokuydu bu. Tam bir tarifi yoktu sanki. Sadece o kokuyordu. Kokusu onunla bütünleşmişti bunun başka bir açıklaması olamaz...Bu koku tanıdık gelmişti bana . Ama çıkaramamıştım bir türlü. Sanki yıllar öncesinden bir taze anıydı...