SMERALDO +18

0:4 / KOYU KAHVE

DÜZENLENDİ🕯

DUMAN: En Güzel Günüm Gecem

Geçmişten gelen bir acı var içimde.  Ah geçmiş...
Şimdi nerde benim aşık olduğum gözler?
Nerde yalan da olsa yaşadığım mutluluk?
Geldi mi bilmiyorum, bekliyorum. 
Bir umut bekliyorum...
G. P.

Artık tüm yaşantımı geride bırakmıştım. Bu benim yeni hayatımdı. Ağır adımlarla okul binasından içeri girdim. Şu an kalp atışlarım fazlasıyla hızlanmıştı. Heyecandan ölünebilirse şu an ölebilirdim. Babam bana sınıfımı zaten söylemişti. 11/A eşit ağırlık sınıfı. Şimdi tek sorun sınıfımı bulmaktı ve bu herkesin gözü benim üstüme iken oldukça zordu açıkçası. Yine ve yine ağır adımlarla üst katlara çıkıp sınıfımı arıyordum. Bina oldukça büyük ve lükstü. Dördüncü kata çıktığımda bulmuştum sonunda sınıfımı. Kapıdan ürkek adımlarla geçtim. Derin bir nefes çektim içime. Soluklarım bir ok misali batıyordu boğazıma ve geçmek bir kenara dursun, katmaktan zevk alıyordu.

Kalbim beynimle doğru orantılı olarak heyecan ve korku karışımıyla hızla atıyordu. Sınıf kalabalık sayılırdı. Girdiğim anda tüm gözler benim üzerimde sabitlendi. Ve bu beni oldukça korkutuyordu doğrusu. Yavaşça biraz daha girdim sınıfa. Ne yapacağımı bilmiyordum doğrusu. Sınıfa ürkek bakışlarımla göz gezdirdim. Boş bir yer arıyordum kendimce. Cam kenarının orda boş yerler vardı. Ben de tamamı boş olan sıraya doğru ilerlemeye başladım. Tam oturacaktım ki bir kız fırlayıp yanıma geldi.

"Hey! Merhaba. Ben İpek."

Kız gülerek elini uzattı. Tereddüt içindeydim doğrusu. Çünkü bu tarz şeylerin sonu pek iyi olmuyor, en azından benim açımdan. Ellerim titriyordu. Daha kötüsünü düşünme işine bir son verdim ve uzattığı elini tuttum.

"Sera ben de" dedim .

"Ne güzel oldu ya. İyiki geldin bizim okula ve sınıfımıza."

Vav, ciddi mi bu kız ya? Şaşkınlıkla karışık baktım kızın yüzüne. Tabi ben öyle sap gibi durunca kız yapıştırdı lafı suratıma. Doğal olarak tabi ki.

"Ben de memnun oldum ya tanıştığıma." Sonrada bir kahkaha attı.

"Pardon. Özür dilerim. Ben de memnun oldum. "  Dedim. Tabi ki saçmaladım doğal olarak. Kız yine güldü.

"Heyecanlısın baya bir. Ama korkma yemeyiz seni. Biraz tuhafız ama idare edersin olur biter. Ayakta kaldın gel yanıma otur."

Hipnotize olmuş gibi kızı izledim, orta sıranın ortalarındaki bir sıraya oturduk.

"Eeee anlat bakalım nasıl oldu da geldin bizim bu okulumuza?"

Kız konuşkan biri ama ne bileyim biraz tuhaf. Tabi benden de tuhaf değildir orası ayrı. Uzun boylu ,orta kilolu ama bu onu kötü göstermiyor aksine çok hoş bir hava katıyordu, sarı saçlı, yeşil gözlü bir kız şu an karşımda duran kişi.

"Anne ve babamın işleri sebebiyle burdayım."

"Ah şu ebeveynler. Ne oluyorsa onlar yüzünden oluyor."

Resmen bunları söylerken içinden bir canavar çıkmıştı ve tüm kinini dışa yansıtmıştı. Aksine kininin gizlediği hüznü belli oluyordu, bu da ne bileyim üzmüştü beni.

"Neden öyle söyledin?"

Merakıma yenik düşüp sormuştum işte.

"Doğru değil mi bencillikleri yüzünden bu kadar kötü durumlarda değil miyiz? Kendini ele alsana bir. Sırf işleri için, tabi sana söyledikleri sebep bu, senin düzenini, alıştığın çevreyi al aşağı etmediler mi? Ne olursa olsun senin bir düzenin vardı ve bu düzeni yıktılar. Belki de farkında olmadan hayatını alt üst ettiler. Ne için peki? Bencil oldukları için."