Where I Want To Be (2b published)

CHAPTER 7 - Confrontation

CHAPTER 7 – Confrontation

Magkakasama kaming nagpuntang bahay. Nang malaman ni Bea na damit lang ang binaon ka sa kanila, bigla n'yang inaya si Dario na sumama samin para kunin ang iba kong gamit.

"Teka, ganong karami ba bibitbitin natin?" tanong ni Dario, na tulad ko ay hindi maka hindi kay Bea.

"Don't worry sir, konti lang yun!" Bea replied with her most dazzling smile.

"Okay, sige, makausap tuloy mother mo..." sabi ni sir.

"W-wala po si mama pag ganitong oras..." mabilis kong sagot.

Thursday ngayon, wala rin sa schedule ang dating ni Densio. Kaya nga ako pumayag umuwi eh.

"Is that so?" Sir Dario said thoughtfully. "Madalas ka bang walang kasama?" Tumango nalang ako.

Pinaghintay ko sila sa sala. Kinuha ko ang school bag ko sa kuwarto. Kumuha rin ako ng extra clothes at inilagay ito sa isang overnight bag. Patapos na ko ng marinig kong bumukas ang pinto.

"O, sabi ko hintayin n'yo na lang ako sa –"

Natigilan ako at nanlamig ng makitang nakatayo sa pintuan si Densio.

May hawak syang isang grande, naka brief lang at namumula ang mga mata.

"Oh, na mish mo ba akoh?" sabi n'ya bago n'ya ako sinunggaban.

Hindi ako makasigaw. Hindi ako makagalaw.

Tinulak n'ya ako sa kama, dinaganan ng nanlalagkit n'yang katawan at hinalikan ng pilit. Ang tangi ko lang nagawa ay kagatin ang labi n'ya.

Napasigaw s'ya. Tapos ay itinaas n'ya yung boteng hawak n'ya at ihinampas ito sa ulo ko.

Hindi ko alam kung ano'ng nangyari after that.

May tumatapik sa balikat ko. Namamanhid ang kalahati ng mukha ko at may maalat na lasa sa bibig ko. Nakayakap sa katawan ko si Bea, umiiyak, at nakita ko si sir Dario, nakatayo sa aking harapan. May isang malaking luhang tumulo sa kanyang pisngi.

Magulo na ang pangyayari pagkatapos noon. May dumating na mga pulis na pilit akong kinausap, tapos may dumating na ambulansya na sinakay kaming tatlo nila Bea sa likod. Doon ko napansin na may benda si Sir sa braso.

Sa buong byahe, hawak ni Bea ang kamay ko, at walang tigil ang tulo ng mga luha n'ya.

I was in my room with Bea when my mom arrived. Kasunod n'ya si Sir Dario at ang doctor.

"Jason, are you okay?" she asked. "I heard what happened, I'm so sorry mommy wasn't there to protect you!" natigilan s'ya nang makita ang bandage sa kalahati ng aking mukha. "May masakit pa ba sa 'yo, anak?" tanong nya.

I was actually hurting everywhere.

"No." I told her.

"Can I have some time alone with my son?" request n'ya sa doctor. Pagkalabas ng iba, nilapitan n'ya ako muli.

"Anak," she crooned, "pagpasensyahan mo na si mommy ha, alam mo namang busy ako sa work para sa future mo." she said, "I never thought Densio would hurt you... Lasing lang s'ya kaya nagawa n'ya yun..."

"Ma, this isn't the first time..." I said, "He assaulted me... last Sunday..." it took all my strenght to tell her that. But she just looked at me with scorn.

"Oh, c'mon, Jason, I was with Densio all night Sunday, weren't you staying over with your girlfriend?" she said, her voice rising. "I know he might have some bouts of violence when he get's drunk, but aren't you just using this to get back at me?"

I couldn't believe my ears.

"Besides," she continued, "there's no such thing as a man getting assulted! Magkakalat ka lang ng kahihiyan na dadalhin mo habambuhay!"

I wanted to curse her. To curse the day I slipped out of her cunt, but the door suddenly flew open and a livid Bea stormed in.

"You bitch!" She shouted. "Hindi mo mapaniwalaan ang sinasabi ng sarili mong anak?!" Sir Dario was suddenly behind her, trying to pull her back. "Anak mo na ang nasaktan! Anak mo ang namolestiya! Tapos ipag tatanggol mo pa rin ang kabit mo?!" mom was speechless. "He had his fuckin' dick inside your son's mouth!" she screamed. "You think that's not evidence enough?!"

I cover my ears to drown the voices out. It doesn't work.

"Look, this is a family afair-" my mother tried to answer back.

"What family?!" Bea retorted. "Ano'ng maipag mamalaki mo maliban sa pag-iri sa kaibigan ko mula sa maluwag mong puk-?!"

Dario quickly covered Bea's mouth.

"N-napaka bastos ng bunganga ng babaeng yan!" sigaw ng babaeng umire sa akin. "Ganyan ba ang tinuturo n'yo sa mga estudyante n'yo ?" she addressed our teacher.

"With all due respect, Mrs. Alfonso," Dario answered in his booming voice. "It is the school's motto to search for the truth and to fight for what is right." he said. "And I'm proud to say that Bea did just that today."

I watched mom's face get redder. Maybe it would blow up, then, I can be rid of her.

"I don't think you should be here with your son right now, Mrs. Cordero." Dario said again. "I think it would be best if you leave."

"He... He is my son!" she argued, "I have every right to be here!"

"Not with all this victim blaming." he insisted.

Tamang-tama ang dating ng isang babaeng naka red shirt.

"Mrs. Alfonso, ako po si Mrs. Teodoro mula sa DSWD, nais po namin kayong makausap sa labas." sabi n'ya.

"You see what you've done." mom hissed at me. "Ngayon masaya ka na? Sinira mo ang pamilya natin!"

Ano'ng pamilya ang sinasabi n'ya?

"Wala kang kuwentang anak! Walang utang na loob!" dagdag pa n'ya, "Pinagsisisihan ko na hindi pa kita pinalaglag ng nabuntis ako sa 'yo!"

"Kung ayaw mo sa kanya ibigay mo s'ya sa akin!" napatingin kaming lahat kay Dario. Umalingawngaw ang boses n'ya sa loob ng maliit na kuwarto. "Ako na'ng bahala kay Jason!" sigaw n'ya.

Natigilan ang lahat sa kwarto. Pati si Bea na wala nang takip sa bibig ay walang masabi.

"Mrs. Alfonso," the DSWD personel broke the silence. "Sa labas po tayo."

Lumabas silang lahat. Biglang natahimik sa kwarto, pero nagpa ulit-ulit sa isipan ko ang sinabi ni Sir Dario.

"...ibigay mo s'ya sa akin. Ako nang bahala kay Jason..."

Paulit-ulit, hanggang sa ako'y nakatulog.