Where I Want To Be (2b published)

CHAPTER 15 - Where I want to be

I ran.

I ran clutching the paper bag tightly to my chest. Hindi ko alam kung saan ako pupunta. Sa cafe? Kay Bea? O uuwi at magkukulong sa kuwarto? Ang gulo ng isip ko, sobrang gulo, na di ko namalayang may parating na sasakyan habang tumatawid ako. Napatitig ako sa headlights ng rumaragasang sasakyan at ipinikit ang mata ko.

Pagod na ako.

"Jason? Jason, are you okay?"

"S-sir Dario...?" tawag ko.

Pagdilat ng mata ko, nakita ko syang nakatitig sa akin. Puno ng pag-aalala ang lumuluha n'yang mga mata, nag durugo mula sa sugat sa kanyang noo, mula sa pag bagsak namin sa pavement matapos n'ya akong talunin para makaiwas sa sasakyan.

"...Kuya Adan..." tawag ko sa kanyang pangalan.

Dinala n'ya ako sa pinaka malapit na clinic sa lugar. Pareho kaming chineck-up. Awa ng Diyos, wala namang nakitang malala sa amin.

"Buti hindi ka masyado nasaktan..." hindi, dahil niyakap n'ya ako. "Ano bang iniisip mo at bigla kang tumakbo sa karsada?" tanong n'ya.

Umiling ako. "S-sorry..."

Nagbuntong hininga si Adan. May pinulot s'ya sa tabi na iniabot sa akin.

"Nahulog mo 'to." ang paperbag na may regalo ni Sir Dario. "Importante yan, 'di ba?"

Hindi ko na napigilang umiyak. "I get the gist of what happened." he said, holding me, "But it's not the end the world. Nandito naman ako... si Bea... your family... we're all here for you."

"Kuya Adan... pagod na ako..." sabi ko sa kanya. "Gusto kong magpahinga..."

"Hintayin natin si tita mo, baka tayo magsalisi..."

"Hindi siya darating." sabi ko, "Hindi ko pa sila nasasabihan ni Bea."

"Ha?"

"Pwede ba ko mag stay muna sa inyo?" tanong ko sa kanya. "Ayoko nang magdala ng problema sa kanila."

Hindi na nagreply si Adan. Sinabihan n'ya akong magpaalam sa bahay, habang inaayos n'ya ang pag labas namin, tapos ay umuwi kami sa kanyang condo ng 'di nag-uusap.

Binigyan n'ya ako ng pamalit na damit at pinaligo, pagkatapos, pinaghintay n'ya ako sa kuwarto n'ya at naligo rin. Tulala pa ako ng bumalik s'ya.

"Ba't 'di ka pa nagbibihis?" nakaupo ako sa kama at suot pa rin ang pinahiram n'yang tuwalya. "Tignan mo, ang lamig tuloy ng braso mo..." hinimas n'ya ang aking mga braso. "Masakit pa ba mga pasa mo?"

"Actually, hindi ko sila nararamdaman." Natawa si Adan.

"Bukas, paggising mo-"

Niyakap ko siya.

Natigilan s'ya ng una, pero niyakap n'ya rin ako pabalik. Hinawi n'ya ang basang buhok sa mukha ko at hinalikan ako sa noo.

Marami na akong babaeng nakasama, pero sa pag dampi sa akin ng labi ni Adan, may naramdaman akong kuryenteng dumaloy sa buo kong katawan.

I closed my eyes and kissed his lips. He tried to pull away, but I put my arms around his neck and pulled him back. We kissed again. His tongue gently slipped inside my mouth, habang dahan-dahan n'ya akong ihiniga.

"Ah!" nagulat ako nang hawakan n'ya hubad kong dibdib.

"Are you okay? Should I stop?" he asked me. Agad akong umiling.

"Don't stop." my heart raced as I watched his face redden. He carressed my cheek and kissed my nape. Muli akong napaungol.

"It's okay," he asured me with his calming voice.