Joyce's POV
Gising na si Kris. Ano ba itatawag ko sa kaniya? Kris o Mikee?? Tahimik kaming lahat na pumasok sa kwarto ni Kris. He looks pale and weak. Pero pinilit niya na ngitian kaming lahat.
Kris/Mikee: Don't you guys worry, I'm just fine.
Para siyang may hinahanap.
Kris' Mom: Son, okay ka lang? May masakit ba sayo??
Kris/Mikee: I'm fine. Umuwi ka na at magpahinga. Marami akong tagabantay dito oh.
Kris' Mom: Okay lang. I'm just scared.
Si Derrick biglang napaiyak.
Kris/Mikee: Pare, okay ka lang?
Napayakap na lang si Derrick kay Kris.
Derrick: Kamuntikan ka na Pare. We almost lost you again,
Kris/Mikee: What?? Nababakla ka na Rick?
Pinigilan ni Derrick ang pag-iyak. Tumayo siya ulit at pinunasan ang luha niya. Tumingin sakin si Kris, nakita niya siguro yung sugat ko sa noo.
Kris/Mikee: Sorry Joyce. Nadamay ka pa tuloy. Okay lang ba yang sugat mo??
Joyce: Ah...
Napatingin silang lahat sakin. Nilapitan ko siya. I held his hands. Gusto kong umiyak. Gusto kong malaman niya na si Kris siya. Nais kong malaman niya kung gaano ko siya kamahal. Pero paano? Kung hindi niya maalala ang tunay niyang lugar sa puso ko?
Joyce: O.o.kay lang ako. Ikaw, baka gusto mong magpahinga. Aalis na lang siguro kami, maiwan na namin kayo??
Aalis na sana ako. I already took my first step.
Kris/Mikee: (Pinigilan si Joyce) I want you here.
BINABASA MO ANG
I'd Still Say Yes (KRISJOY)
FanfictionThe end is just the beginning. How love starts with an ending and ends with a new beginning.