SÎMURG

Aile Toplantısı

Hikayem hakkında yapacağınız yorumlar benim için çok önemli canlarım. Destekleriniz ile hikayemin bir parçası olun. Keyifli okumalar.
____________________

ŞEYHANLI Evi

Koroğlu evindeki mutlulukta, sessizlikte yoktu şeyhanlı evinde. Murat Bey babasının dediğini yapmış oğluna bu evlilik kararından bahsetmişti. Azat duydukları karşısında ailesine bağırıp çağırmış kesin bir dille bu işin olmayacağını, evlenmek falan istemediğini söyleyip evden çıkıp gitmişti. Bütün aile biliyordu böyle olacağını. Kadir Bey eve daha gelmemişti. Murat Bey babasına ne diyeceğini düşünüyordu. Babası Azat'ın istemediğini duyarsa ne yapacaktı. Aile arkadaşlarına, ortaklarına nasıl biz kızınızı istemekten vazgeçtik diyeceklerdi. Murat Bey defalarca babasına söylemişti önce Azat ile konuşalım o istiyor mu istemiyor mu öğrenelim, eğer evlenmek isterse o zaman kızı istediğimizi aileye haber veririz diye. Kadir Bey dinlememişti oğlunu. Hepsi yıllardır Azat'ın durumunun farkındaydı ama kimse onu zorla bir evliliğe de sürüklemek istemiyordu. Azat o olaydan sonra yüreğinin kapılarını kapatmıştı. Gözlerindeki hüzün hep aynıydı. Değişmeyecekti. Kimsenin değiştireceğine de inancı yoktu Azat'ın. Ailesi de bunun farkındaydı. Belki bir ümit bu evlilik ile kendine gelir o kapı açılır diye düşünmüşlerdi. Bugün ise olanlardan sonra hepsi ağzının payını almıştı. Yarım saat geçtikten sonra kapı çaldı. Elif kapıyı açmak için oturduğu koltuktan kalkıp hızlı adımlarla koridoru geçti. Kapıyı açtığında karşısında beklediği kişiyi dedesini gördü. Elif dikkatli bir şekilde dedesinin yüzüne baktı dedesinin yüzü farklıydı her zaman ki neşeli yüz yoktu karşısında. Dedesinin yüzü sararmış ve çökmüş gibiydi. Elif dedesinin elini öptükten sonra dedesi içeri geçmek için koridora yöneldi. Babasının geldiğini gören Murat Bey ayağa kalktı. Kadir Bey'in ağzından çıkan ilk cümle Azat'ı sormak oldu.
-Azat nerede oğlum konuşabildiniz mi onunla? Murat Bey artık bu olaylardan dolayı çok gerilmişti. Arada kalmaktan da çok sıkılmıştı. Sesini yükselterek cevap verdi karşında duran adama.
+Baba Azat söylediklerimizi duyunca sinirlendi. Yeter artık ona sorduk bu evliliği istemiyor söylemiştim sana önce ona soralım demişti...
Daha cümlesini tamamlayamadan karşısındaki adamın kalbini tuttuğunu gördü. Murat Bey o an sesini yükselttiği için pişman olmuştu. Karşısındaki adam yaşlıydı nasıl böyle bir hata yapmıştı. Dağ gibi babası gözlerinin önünde iki büklüm olmuştu. Kadir Bey bir yandan nefes almaya çalışıyor, bir eli refleks olarak kalbini tutuyordu. Murat Bey hızla babasının yanına gidip kravatını açtı. Bir yandan da babasına sesleniyordu.
-Baba, baba beni duyuyor musun? Baba nefes almaya çalış nolur babaaa!
Kadir Bey'in gözleri yavaşça kapanmaya başlıyordu. Murat Bey Elif'e ambulansı aramasını söyledi. Elif eline hızla telefonu alıp ambulansı aradı. O sırada gözlerini etrafta gezdirdi annesi neredeydi? Elif çığlıkla en son mutfağa kahve yapmak için giden annesini çağırdı. Ne olduğunu anlamayan Kader Hanım mutfaktan çıkıp oturma odasına geldiğinde yerde yatan kayınbabasını gördü. Neler olmuştu böyle. Kadın en son onları konuşmak için yalnız bırakmış, kahve yapmaya gitmişti. O sırada telefonu çalmış telefonla konuşuyordu. Elif'in bağırması üzerine telefonunu kapatıp salona geldiğin de ise karşılaştığı manzara karşısında şoka uğramıştı. Çalan siren sesi ile ambulansın geldiğini anlayan Elif kapıya yöneldi. Ambulans gelmişti. Şeyhanlı ailesi hızla hastanenin yolunu tutarken Murat Bey Davut Bey'i arayıp babasını hastaneye kaldırdıklarının haberini verdi.

____________________

Azat kendini evden atar atmaz nefes almak için sahilin yolunu tutmuştu. Arabayı son hızla kullanıyordu. Aklında oluşan düşüncelerini atamıyorudu. Geçmişi geliyordu gözünün önüne. Oysa o unutmaya çalışırken tam unuttum derken ailesi ona bunu neden yapıyordu. Takım elbisesi de saçları da o gece yaşanan olayın izleri kadar siyahtı. O olaydan sonra yüreği de siyahtı aslında. Ailesi ona nasıl böyle bir şeyi teklif ediyordu. Yüreğinin kapıları yıllar önce kapanmıştı. Ailesi bunu çok iyi biliyordu. Şimdi ise ona evlen diyorlardı. Arabasını kenara çekip hızla kendini dışarı attı. Nefes alamıyor gibi hissediyordu. Elini kalbine götürdü. Bu yük ona ağır gelmişti. Yaşanan olayları unutmak için hızlı adımlarla sahile doğru ilerlerken elini saçlarının arasında gezdiriyordu. Her zaman geldiği yere varınca durdu. Gözlerini sımsıkı kapattı. Derin bir nefes aldı. Ne zaman içi sıkılsa, eskiler hatırına düşse buraya gelirdi. Kafasını kaldırıp gökyüzüne, yıldızlara baktı. Bir şey fark etti. Uzun zaman olmuştu buraya gelmeyeli. Vicdanı sızladı. Her ne kadar olanları unutmak istese de unutmaya çalıştığı için vicdan azabı çekiyordu. Önünde duran banka doğru yaklaşıp oturdu. Ne yapmalıydı. Eve gitmek istemiyordu. Gittiği zaman ailesi bu konuyu yine onun karşısına getirecekti. En kısa sürede ayrı eve çıkmaya karar verdi. Ailesi onun bu durumda ne kadar kararlı olduğunu anlasın istiyordu. Atacağı bu adım ile belki ailesi biraz da olsun onu rahat bırakırdı. Bi an durup Berfin'i düşündü. Acaba o istiyor muydu? Berfin hakkında pek bir şey bilmiyordu. Azat aile yemeklerine de aile görüşmelerine de çok katılmıyordu. Aslında mecbur kalmadıkça kalabalık ortamlara girmeyi sevmiyordu. Bi kaç kere denk gelmişti Berfin ile. Bildiği bir şey varsa da ortaklarının kızıydı. Zaten kız İzmirdeydi. 2 ay olmuştu İstanbul'a geleli. Düşünceleri kafasından atıp ayağa kalktı. Arabasına doğru ilerlerken telefonu çaldı. Arayan Elif ti. Azat açıp açmamak konusunda ikilemde kalsa da sonunda açtı.
-Efendim Elif?
+A a abi de de dedem..