လူတစ္ေယာက္မွာ အနည္းဆံုးေတာ့ ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ခုစီေတာ့႐ွိၾကသည္ ။
ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္ေရာ.....?
ကြၽန္ေတာ့မွာလည္း႐ွိတယ္ ။ သူအဆင္ေျပေျပေနႏိုင္ပါေစဆိုတဲ့ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္တစ္ခု.... ။ သူ႔ကိုခြင့္မလႊတ္ခဲ့ဘူး.... ။ဒါေပမယ့္ သူ႔ကိုခ်စ္မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ ခြင့္လႊတ္မႈ့ပိုမခံသင့္ခဲ့ဘူး... ။
မနာတက္ေတာ့တာလား... သူ႔ကိုမုန္းတီးဖို႔က ကြၽန္ေတာ္အတြက္ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့စိန္ေခၚမွာတစ္ရပ္.။
အရဲစြန္႔ၿပီး မုန္းတီးၾကည့္ေတာ့ေရာ ကြၽန္ေတာ္ခံႏိုင္မယ္တဲ့လား ။
.
.
.
.
"Videoပ်က္သြားၿပီ jimin ''
Hoseokေဆးစစ္တဲ့အခန္းထိ အေျပးေလးေရာက္လာၿပီး ဖုန္းနဲ႔ျပန္႐ွာၿပီးျပ၏ ။ jiminလည္း စိတ္လႈပ္႐ွားစြာဖုန္းကိုၾကည့္ေတာ့ တကယ္ပဲ Videoပ်က္သြားခဲ့ေခ်သည္ ။
ဒါခင္ဗ်ားအတြက္ အေကာင္းဘက္ကေနျဖစ္လာတဲ့ကိစၥရပ္ပဲ မဟုတ္လား ။ ခင္ဗ်ားထိခိုက္နစ္နာမယ္ထင္လို႔ ခင္ဗ်ားဖ်က္ခဲ့သည္ပဲ ။ ကြၽန္ေတာ့ေၾကာင့္လို႔ေတာ့မေျပာပါနဲ႔ ။ ခင္ဗ်ားကိုမယံုၾကည္ေတာ့လို႔ ။
"အခုစိတ္ခ်လက္ခ် ေနၿပီးေဆးကုလို႔ရၿပီ jimin....။မင္း သူနဲ႔လည္းပတ္သက္စရာမလိုေတာ့ဘူး,''
Hoseokက အတည္ျပဳၿပီးသားကိစၥကို ထပ္မံအတည္ျပဳ၏ ။ တကယ္လည္း ပတ္သက္စရာမ႐ွိခဲ့ေတာ့အမွန္ပဲ ။
Jiminျပံဳးကာေခါင္းၿငိမ့္ျပသည္ ။ တကယ္ကို အဆံုးသတ္ခဲ့ၿပီပဲ ။
"လာ....ျဖည္းျဖည္းေလ်ာက္jimin....Arjushiက လိုအပ္တဲ့ေဆးေတြသြားဝယ္ေနလို႔ ငါ့ကို ကူညီခိုင္းထားတာ.... ။''
Dutyကုတ္ ကပိုကယိုနဲ႔ တစ္ေနကုန္အနားမွာၾကည့္႐ႈ့ေစာင့္ေ႐ွာက္ေပးေနတဲ့ hoseok hyungကို တကယ္ေက်းဇူးတင္မိ၏ ။ ဘယ္အရာကိုမဆို တိုင္ပင္ဖို႔အသင့္႐ွိေနတဲ့အတြက္လည္း အား႐ွိလွသည္ ။
"ဟိုမွာ.....လာေနၿပီ.....''
႐ုတ္တရက္ အံုက်လာတဲ့လူအုပ္ထဲ မီးေရာင္တလက္လက္က အသက္႐ွဴၾကပ္လာေစသည္ ။တလက္စတည္း သူတို႔ေမးေနတဲ့ေမးခြန္းေတြေၾကာင့္ ထြက္ေျပးခ်င္လာသည္ ။
