Doon naputol ang pagbabalik tanaw ni Marielle. Mapait na ngumiti ang dalaga. Wala din namang Dane na dumating sa 17th Birthday niya. At nung gabi din na yun nangyari ang isa sa pinakamasakit na bahagi ng kanyang nakaraan. Isang pangyayari na tunay na dumurog sa kanyang puso.
Marielle blinks her eyes couple of times. Hindi siya iiyak! Tapos na yung mga panahon na wala siyang ginawa kundi umiyak. Lahat ng yon ay nakaraan na. She already made a name for her self. Di na siya isang starlet lamang, kundi isang tunay na aktres. She already proved everyone wrong!
Naalala niya kung paano siya kawawain noon. She even remembered that one incident na pinalabas siya sa dressing room ng noon ay medyo sikat na teen star. Gusto nito ay siya lamang ang nasa dressing room na yun. Marielle was kicked out of that room. Walang nagawa ang dalaga kundi isama ang PA sa labas ng dressing room at doon sa sahig maupo. Ilang mga artista at mga tao ang naaawang tinapunan sila ng tingin. Maging siya ay awang-awa sa sarili. Doon siya nag-make up at nag-ayos ng buhok para sa TV Guesting nila na yun.
"Sige ganyan kayo sa akin!" sa loob loob ng dalaga. Pinipigilan niyang maiyak ng mga panahon na yun. Naisip niyang walang mangyayari kung lagi na ay iiyak siya. Kailangan niyang maging matapang at matatag. She chose this path, she have to deal with the cosenquences. Alin, kung pipillin niyang bumalik na lamang sa Davao, di niya kailangan danasin ang hirap at pagkapahiya na ito. Pero gusto niyang panindigan ang naging decisions niya. She wants her parents to be proud of her.
"May kailangan ka pa ba, Marie?" tanong sa kanya ng kanyang PA nang makapasok na sila sa kanyang mala-palasyong bahay. She look at her, then smiles. Kung hindi sa mga taong katulad ni Ate May, she might have been given up a long time ago.
"Wala na, Ate May! Sige, pahinga ka na. Thank you Ate May!" niyakap niya ang PA. Tinapik tapik ng babae ang kanyang braso. Nagpaalam na din itong magpapahinga ng bumitiw siya mula sa pagkakayakap.
Naiwang nag-iisa si Marielle. Mataman niyang pinagmasdan ang buong paligid. Everything around this house are fruit of her hardworks in showbiz, not to mention her othe properties and her luxury cars. Pero bakit kahit sa kabila ng kayamanan, pakiramdam niya ay malungkot pa din siya? Like something is missing. She sigh! Di niya dapat nararamdaman 'to. Ibinagsak niya ang kanyang katawan sa malaking couch, and close her eyes. Feeling niya parang mabibiyak ang kanyang ulo. She remind her self to take Tylenol later bago siya matulog. Nasa ganon siyang ayos ng tumunog ang telepono. Ayaw niya sanang sagutin, but the ringing became persistent. Nang damputin niya ang telepono, it's her manager, Ate Karen.
"Yes, Ate Ka?" marahan niyang hinilot ang kanyang ulo pagkatapos sagutin ang telepono.
"Nagising ba kita, Marie?" nag-aalala nitong tanong. Medyo maingay ang paligid kung nasaan ito, hula ng dalaga ay nasa isang club ito. Sa twina ay lagi siyang niyaya nito, pero lagi din ay tumatanggi siya. Di niya talaga nagustuhan ang maiingay na lugar. Her idea of fun is actually sleeping or just bonding with her guitar. One of the irony of her life, oo nga't nasa mundo siya na dapat ay sanay ka sa ingay at pakikipaghalubilo, pero pakiramdam ng dalaga, she will never get used to it unless it's work.
"Di naman, Te Ka! What's up?" she checked the calendar. Biyernes pala ngayon, kaya marahil her manager is unwiding.
"Hmm, nakatanggap ako ng tawag from the network. Sunday na daw simula ng shooting nyo ni Dane. Kukuhanan agad yung mga malalaking scenes."
"Oh? Saan ba yung shooting? Just text the location, Te Ka!"
"Uhmm, Marielle, it'll be a long travel! Hindi around the Metro ang shooting." tila natitigilan ang manager sa kabilang linya. Biglang kumunot ang noo ng dalaga.
BINABASA MO ANG
Lover's Moon (COMPLETED)
Short Story"I know she waits for me, under the lover's moon." Kaya nga bang pawiin ang sakit ng nakaraan? Kaya nga bang magmahal muli sa kabila ng sakit na naramdaman? Kailan ba ang tamang panahon para masabing ang pagmamahal ay tunay at totoo? Let us witness...
