my one true love

10

Po wyjściu ze stołówki ze złością udałam się do pokoju. Po drodze jednak zatrzymał mnie Woozi.

— Cześć, księżniczko. Dlaczego aż tak?

Spojrzałam na niego i uśmiechnęłam się słabo.

—A dlaczego mogłabym być zła?

Patrzył na mnie i zmarszczył brwi, zanim zdał sobie sprawę z tego, co mówię.

— Oh. Jungkook?

Przesunęłam palcami po włosach i skinęłam głową. Westchnął i złapał mnie za rękę.

— Nie powinnaś się stresować przez tego palanta. Popełnił największy błąd, kiedy postanowił zdradzić cię z tą dziewczyną. Pft, nawet nie jest ładna.

Zachichotałam i zmierzwiłam mu włosy.

— Jesteś taki słodki.

Zaśmiał się i puścił moją rękę.

— Ty jesteś słodsza.

Popchnęłam go lekko ze śmiechem.

— Wracaj do swojego taty.

Zmarszczył brwi, ale powoli pokiwał głową. Zaczął odchodzić i ja zrobiłam to samo.

Sprawił, że poczułam się trochę lepiej.

Szłam dalej do mojego pokoju, ale potem znikąd zostałam wciągnięta do ciemnego pomieszczenia. Ktoś trzymał rękę na moich ustach i chichotał.

— Jesteś taka zdesperowana.

Ten głos.

Odwróciłam się i światła się zapaliły.

— Jungkook?

Na jego twarzy pojawił się uśmieszek i znów zachichotał.

— Nie bądź głośna, kochanie. Pozwól po prostu sprostować jedną rzecz.

Chwycił mnie za talię i popchał do ściany. Próbowałam uwolnić się z jego uścisku, ale był zbyt silny.

— Wiem, co próbujesz zrobić.

Przestałam się ruszać i po prostu tam stałam.

— Co ty r-

— Nie graj głupiej, kochanie. Wiem, że bycie z Jiminem i spędzanie z nim całego czasu to tylko sposób na wywołanie u mnie zazdrości.

Zacisnęłam zęby i rzuciłam mu ostre spojrzenie. Zachichotał i w końcu zabrał rękę z mojej talii, dzięki czemu miałam trochę więcej miejsca.

— Y/n... musisz wiedzieć, że nigdy do ciebie nie wrócę, bez względu na to, jak bardzo się postarasz. Więc moja rada dla ciebie - przestań próbować, bo to nie działa kochanie.

Jak się dowiedział?

Bez zastanowienia podniosłam rękę i uderzyłam go. Chwycił się za policzek, ale znowu zachichotał i wyszedł.

Stałam tam nadal, przetwarzając to, co się właśnie stało.

Ale kiedy myślałam nad tym, usłyszałam głośny krzyk dochodzący z korytarza.

— Y/n!

Powoli otworzyłam drzwi i zobaczyłam przemoczonego Jungkooka. Roześmiałam się, a on tylko patrzył na mnie.

— Myślisz, że to zabawne? Czekałaś, aż wyjdę, żebyś mogła wylać na mnie wodę i zrobić ze mnie głupka? 

Podniosłam ręce i potrząsnęłam głową.

— Przysięgam, że nie miałam z tym nic wspólnego.

— Więc kto, do ch-

— Ja.

Oboje zwróciliśmy uwagę na osobę, która to zrobiła. Uśmiechnęłam się, widząc, jak Woozi stoi tam z kawałkiem sznurka w dłoni.

— Ty mały-

— To za zranienie mojej księżniczki.

Spojrzał na mnie i mrugnął.

Jungkook także odwrócił głowę do mnie, a potem do niego. Nic nie powiedział, ale było  widać, jak paruje ze złości.

Zachichotałam i spojrzałam na Wooziego.

— Zawsze mnie chronisz i nigdy ci nie dziękuję.

Uśmiechnął się i puścił sznurek.

— Dla ciebie wszystko.

Uśmiechnęłam się, a potem postanowiłam dać mu coś w podzięce.

Schyliłam się i pocałowałam go w policzek.

Patrzył na mnie szeroko otwartymi oczami i ustami. Zaśmiałam się, odwróciłam i wróciłam do swojego pokoju.

Ten dzieciak zawsze wie, jak poprawić mi humor.

Jungkook's POV

Odszedłem stamtąd, zanim atmosfera między nim a mną zaczęłaby się nagrzewać. Skręciłem za rogiem i już miałem wejść do mojego pokoju, ale zdecydowałem się zostać i zobaczyć, o czym rozmawiają.

Wiem. Dziwne.

Wysunąłem głowę za róg i gapiłem się na nich rozmawiających.

Co ja robię? Wyglądam głupio.

Już miałem wrócić, ale wtedy y/n zrobiła coś, co sprawiło, że moja krew gotowała się jeszcze bardziej.

Pocałowała go!

Zacisnąłem zęby i wróciłem do swojego pokoju. Kiedy tam wszedłem, natychmiast udałem się do łazienki. Zdjąłem koszulę i gapiłem się na siebie w lustrze przez dobre trzy minuty.

— Jungkook, co ty robisz? Przypuszczasz, że będzie wściekła, a tym czasem to ty się denerwujesz, że pocałowała trzynastolatka. I to nawet nie w usta. – przesunąłem palcami po włosach i westchnąłem. – Y/n, sprawiasz, że szaleję, przysięgam.