It Started With A Kiss [GOT7 M.T. FANFIC]

Chapter 78

Eunice's POV

Sa mga nagdaang araw ganun parin ako. Madalas ang pagkahilo, di kaya anemic ako? Pero impossible naman yon. May vitamins naman ako at maaga akong natutulog.

At andun parin ang weird na ugali ko. May isang beses na tinawagan ko si Mark para umuwi dahil gustong-gusto ko syang makita. Umayaw pa si Mark dahil may ginagawa pa daw sila. Pero umiyak ako. Oo as in umiyak talaga ako.

And at this moment nandito si Mark. Nasa tabi ko natutulog na nang mahimbing. Habang ako nakatitig lang sa mala anghel niyang mukha.

Nang biglang nakaramdam ako ng gutom. Napatingin ako sa oras. 12:20am? Waaaah gusto ko kumain nang luto ni Mark! Pero nakakaawa naman kung gigisingin ko sya. Kaya binabaliwala ko nalang.

Lumipas ang isang oras siguro nang makaramdam ako na sumama ang sikmura ko. 1:20am. Naduwal ako at tumakbo papuntang banyo.

"Eunice babe?" Tawag ni Mark sa akin pero di ko na pinansin. Sumuka ako sa sink. Naramdaman ko na nasa likuran ko na siya. Hinaplos niya ang likod ko. "What happened? What's wrong babe?" Tanong niya at ramdam kong nag-alala siya. Naghilamos ako saka siya hinarap.

"Di ko din alam babe eh.." sagot ko.

"May masakit ba sayo? Anong pakiramdam mo?" Tanong niya at inalalayan ako pabalik sa kama. Kita ko ang pag-alala sa mukha niya.

"Medyo masakit ang tyan ko.."

"Dalhin kita sa hospital?" Dagdag na tanong niya

"Wag na. Ano... Gusto ko kasi kumain..."

"Hah? May pagkain sa fridge gusto mo dalhan nalang kita dito?"

"Gusto ko ang luto mo... Kanina pa.. gusto ko kumain ng luto mo pero naawa ako sayo dahil sobrang mahimbing ang tulog mo.."

"Ano?! Sana ginising mo ako. Ano ka ba?"

"Eh kasi naman..."

"Psh! Hintayin mo ako dito ipagluluto kita at dadalhan kita dito."

"No! Sama ako sayo"

Wala siyang nagawa. Hinawakan niya ang kamay ko at lumabas kami.

Pinanood ko syang magluto ng porridge. Ang sarap niya tingnan habang nagluluto. Nang matapos sya ay hinanda na niya at nilapag sa harap ko. Nagsimula naman agad akong kumain.

"Ang sarap babe!" Sabi ko. Umupo sya sa tapat ko

"Sige kain ka lang *hikab* " humihikab na sagot niya, pungay na pungay ang mata niya. Nakakaawa sya.

"Ahh.. Babe.. bumalik kana sa kwarto, kaya ko na. Matulog ka na ulit.." sabi ko sa kanya.

"Hihintayin kita.. baka ano na naman ang mangyari sayo.."

"Hindi ok na ako"

"Kumain ka na. Hihintayin kita."

Nagpatuloy nalang ako sa pagkain, alam ko namang di ko sya mapipilit. Hanggang sa matapos ako, tatayo na sana ako para linisin ang pinagkainan ko pero kinuha niya iyon.

"Ako na Mark. Kaya ko naman." Sabi ko at babawiin sana.

"Let me do it."

Sabi niya at tuluyan nang kinuha. Wala ulit akong nagawa. I'm just sitting while staring at his back. I decided to get up and walk towards him. Niyakap ko sya mula sa likod.

"Why?" He asked while wiping the bowl with dry cloth.

"Thank you.."

He put back the bowl in the cabinet. Then face me.

"No need to thank me babe. I'll do anything for you"

"I'm so lucky to have a husband like you.."

"Haha. Of course you are. Because I love you more than myself"

I tiptoed and kissed him. He smiled and kiss me back. Few moments I stop.

"I love you too babe.." I said. He give his sweetest smile.

"Tomorrow, I'll bring you to the doctor. I've notice you look pale. At dumadalas ang pagkahilo mo.."

"Ok sige.."

"Let's go? Tulog na ulit tayo"

"Tara. Hehehe."

Magkahawak kaming naglalakad pabalik sa kwarto at agad ring nakatulog na magkayap. Ang sarap lang.