Hinila ko ang kanyang pala pulsuhan, pinipilit ko siyang higitin pa itaas para umangat kaming dalawa. Hindi ko na alam ang mararamdaman ko dahil pinag samang takot at kaba ang mayroon sa akin. Pinilit kong wag ibuga ang hanging naipon ko kanina dahil alam kong kailangan ko siyang sagipin. Pinipilit kong mahila ang braso niya pero masyadong malakas ang agos ng tubig sa ilog na pinaglalagyan namin. Nakikita ko na ang liwanag, na malapit ko na siyang maiahon.
"Noah!!!!" nagising ako ng may luha sa aking mga mata. Napabalikwas ako sa pagkaka higa at umupo ako ng maayos sa aking kama. Kinuha ko sa bedside table ko ang basong may lamang tubig, kahit nanginginig ako pinilit ko pa ring uminom para mapakalma ang sarili ko. Tears cant stop streaming down my face. Until now, it is still haunting me, it became my greatest nightmare.
Napalingon ako sa pintuang konektado sa aking kwarto. I saw my youngest sister's sleepy eyes. Lumapit siya sa akin at dinaluhan ako sa gitna ng kama ko.
" What's wrong ate?" she asked. Ngumiti ako sakanya at umiling. Pinunasan ko ang natuyong luha sa aking pisngi at napalingon pa lalo sa kapatid ko.
" Is it that dream again?"tanong niya ulit. Tumango lang ako sakanya habang siya naman ay hinahagod ang mahaba kong buhok. Until now I cant forget what happen. I was still blaming myself for that. I wanted to cry more but I dont want my little sister to see me weak. I just cant.
Lumingon ako sa alarm clock sa bedside table ko at nakita kong 3 am ng umaga palang doon. Hindi ko alam kung makakatulog pa ba ako ulit. It is still bothering me. I cant loose myself now lalo na may exams ako mamaya para sa training ko. Napalingon na lang ako sa kapatid ko ng may sinabi siya sa akin.
" Ill just sleep here beside you" tumango ako sakanya at nahiga na. She tucked me and herself to my comforter and she hugged me.
" Ate, dont overthink about it. It wasnt your fault. We doesnt want that to happen. Life is really cruel you know, but we need to move on." Tumagilid ako sakanya at tumulo na lang ulit ang luha sa mata ko.
" Dont cry na, you still have exams for your training later. Magpahinga ka na muna ate. Ill watch over you" hindi ko masagot ang kapatid ko, but somehow having her here made me calm. Itinatak ko sa isip ko na kailangan ko pa ngang matulog para sa mangyayari mamaya.
Humarap ako sakanya at ngumiti. She wipe the tears thats left in my eyes.
" Thank you Louvie, you're really the best." Then I slept peacefully in her arms.
BINABASA MO ANG
Lost Love
Non-FictionClementine Athena Altamirano, isang sikat na modelo ngunit hindi matupad tupad ang kanyang pangarap dahil sa trahedyang nangyari sakanya sa nakaraan. Matupad kaya niya ito at mahanap pa kaya niya ang pag asang makapag mahal pa ulit sa isa pang pagk...
