"E-excuse me" sabi ko sakanila ng makuha ko na ulit ang ulirat sa aking sarili. I mouthed powder room to them because they were too busy and pre occupied of Vincent's presence. I glared at that thought when I reached for the doors handle.
Pagkalabas ko ng office ay napahawak ako sa dibdib ko dahil sa sobrang lakas ng kalabog nito tska pa napasandal sa gitna ng double doors ng office ni Aikee, ano bang pakiramdam tong nararamdaman ko. Kinakabahan ba ako dahil sa nangyari sa amin nung nakaraang araw lang o dahil sa ibang bagay? Hindi pa nga lumilipas sa isipan ko yun ay dumagdag pa siya.
Halos matalisod ako sa lakas ng pagkakatulak ng pinto sa likod ko, I was about to curse for my downfall but I didnt felt the ground crashing my face. Napalingon ako agad sa pintong sinasandalan ko at halatang halata sa mukha ko ang galit, ready na rin ako bumunghalit ng bigla na lang ay parang umatras ang dila ko dahil hawak hawak ako ni Vincent sa braso.
Napakurap kurap ako sa at napag tantong nakatitig nanaman ako ng matagal sakanya kaya kinuha ko ang balanse ko at umastang naiinis pa.
"Are you okay?" Halata ang pag aalala sakanya.
"Ano ba?! Cant you open the door gently?!" Pagkukunwari ko pang inis, kitang kita sakanya ang amusement sa reaction ko.
"Oh sorry, I thought door shouldn't be block because it is use to enter and exit hindi ko naman kase alam na nakaharang ka dyan, sa dami ng pwede mong sandalan dito pa talaga" then he smirk. Urgh! Mas nainis lang ako sa lalaking to. I scuff and make face at him.
"Duh?! Atleast learn to knock!" Walang malay kong sagot sakanya bigla na lang itong tumawa ng pagkalakas lakas.
"Anong nakakatawa?!" Sigaw ko pa ulit sakanya. Nagpigil ito ng tawa at sumagot sakin.
"Saan ka ba kase naka kita ng taong lalabas na kelangan pang kumatok ? Are you insane?" Nakatingin ito sa akin na amuse na amuse talaga. Tska ko lang narealize na, oo nga no bat kakatok ka pa kung lalabas ka. Napa pikit na lang ako at ready ng mag walkout. Ayoko na siyang sagutin pa dahil ayoko siyang kausapin.
Napigil na lang ako sa pag lalakad ng higitin niya ulit ang braso ko.
"Wa-wait" pagpipigil niya sakin at napatingin pa ako ng masama sa paghawak niya sa braso ko kaya nabitawan niya ito.
"Ano?"iritadong iritado kong tanong sakanya.
"Where are you going the meeting is still on" towering over me tska siya sumandal sa concrete wall at humalukipkip pa sa harap ko. Ginaya ko siya sa paghalukipkip at nag pose pang parang iritado nako.
"Edi saan pa ba, sa powder room. Cant I excuse myself for a bit? I want to pee, kelangan ko pa bang pigilin yon?" Nagmamataray kong sagot sakanya. Kita ko namang kumalma ang aura niya at tumayo na ng matino tska siya bumuntong hininga.
" Ba- bakit ka ba kase nandito?" napapikit ako ng marahan dahil nautal pa ako ng nagtanong sakanya, hindi nanaman ito sumagot sa tanong ko at nakatitig lang nanaman siya sa akin. Iniwas ko ang mga mata ko sakanya dahil naiinis ako sa mga titig niya, ni presensya niya ayokong nararamdaman.
"Why? Does it bother you so much?"naninimbang man ang mga tanong ay nilabanan ko ang kabang kanina ko pa nararamdaman.
" Ofcourse not! Why would I be bothered by you?" humalukipkip ako at hinead to foot pa siya, he just smirked tska kami parehong natahimik ngunit siya rin ang bumasagak sa katahimikang iyon.
"Look miss Altamirano, about the other day" kitang kita ang pag aalangan niya sa sinasabi.
"Its okay and can you just forget about it?Limot ko na yun, next time dont you accuse and judge someone like that. Hindi mo alam ang mga pinagdaanan ng bawat taong mapagsasalitaan mo ng masakit,now if you'll excuse me" tska ako tumalikod at kumaripas na ng lakad para di niya ko mahabol.
BINABASA MO ANG
Lost Love
Non-FictionClementine Athena Altamirano, isang sikat na modelo ngunit hindi matupad tupad ang kanyang pangarap dahil sa trahedyang nangyari sakanya sa nakaraan. Matupad kaya niya ito at mahanap pa kaya niya ang pag asang makapag mahal pa ulit sa isa pang pagk...