The aroma of the fried rice Im cooking right now is attacking my nostrils. Nagugutom na ako, hinalo ko na ng isang beses pa at pinatay na ang gas stove tska ako kumuha ng bowl at isinalin doon ang fried rice na niluto ko. Pagkatapos ay pumunta ako sa harap ng counter top at inayos naman ang baon ni Louvelle.Its still 6 in the morning pero tapos na ako sa gawain ko dito sa kusina. Pagkatapos kong maayos ang baon ni Louvelle nakita ko si Marcily sa entrance papasok ng kitchen kaya binati ko na siya ng good morning.
"Urgh, you're so early to wake up talaga ate" pag rereklamo nito sa akin. I just chuckled at her thought.
"Early birds catches the worm, sabi nga ni mommy diba? I just want to prepare something for you guys plus, I dont have a work to attend pa naman sa ngayon" then she looked at me with a smile on her face.
"Thats sweet ate, Im really glad your back" lumapit ako sakanya at niyakap siya.
"Thanks Marcily, for underastanding me and keeping your patience long enough for me to move on" then she laughed sweetly and hugged me back.
"No worries ate, sino pa bang mag tutulong tulungan kundi tayong magkakapatid lang rin." I smiled at her with no conviction and we continued our little chitchats. After a while nag sibabaan na silang lahat. We ate our breakfast with so much laughter on the dining table and ended it saying goodbye to mommy and daddy. Nagpaalam na rin ang dalawa kong kapatid.
"Ate, dont forget my baon everyday ha? Padala mo na lang kay mang lando! Thanks" then Louvie kiss me on my cheek and carry her bags and uniforms. I nodded at her for my answer.
"Idamay mo na rin ang baon ko ate, magtitipid ako this week eh" pahabol rin ni Mace habang nagkakalkal siya ng kung ano sa bag niya. Napakunot naman ako sa sinabi niya.
"Bakit ka naman nag titipid? Diba may groceries naman kayo ni Louvie sa condo? Bakit nag papadala pa kayo ng foods?" Nagtatakang tanong ko sakanya.
"For thesis ate, I dont want to ask money to mommy kung alam kong kaya ko naman and puro can goods and process foods naman yung dala namin eh, its not healthy though" amazed by her answer, I just chuckled and told her na idadamay ko na rin ang food niya sa ipapadala ko.
She then kissed me on my cheek and bid her goodbye also. Hinatid ko na sila sa may bukana ng bahay at hinintay na maka alis. Sinulyapan ko pa ang gate na wala ng sasakyan tska ako nag desisyong pumasok na. I am happy for whats happening right now. I guess Ill just enjoy the moment.
Umakyat ako sa pangalawang palapag ng bahay at dumiretsyo sa kwarto ko. Umupo ako sa harap ng dresser at inabot ang suklay at hinagod ko ang buhok sa gilid ng balikat ko. Sunuklay ko ito ng paulit ulit ng biglang tumunog ang cellpone ko. Napalingon ako sa side table ng kama ko at inabot ang cellphone.
"Yes po tito? I answered politely.
"Clem, about the exam?" Panimula ni titko hank sakin
"Yes tito? Im listening"
"The boards had already made their decissions and hija Im sad to say this but you didnt get the job" unti unting nilamon ng kalungkutan ang sistema ko sa narinig ko kay tito Hank. Im speechless, its like a pang in my heart and its piercing the inner part of it.
"Anong comments nila tito? Isang minutong katahimikan bago ako nag tanong ulit sakanya
"Do you really want to hear it?" Ramdam ko ang alangan sa kanyang boses. I nodded as if he can see my reaction
"Yes tito, I want to hear it" I answered.
"They told me that you are really good and you put so much effort on everything you do but they fear that you cant save someone's life if accidents happen. They put recommendations though that you can work on the booking and security section." I sighed heavily from what i just heard from tito. I close my eyes and breathe deeply.
BINABASA MO ANG
Lost Love
Non-FictionClementine Athena Altamirano, isang sikat na modelo ngunit hindi matupad tupad ang kanyang pangarap dahil sa trahedyang nangyari sakanya sa nakaraan. Matupad kaya niya ito at mahanap pa kaya niya ang pag asang makapag mahal pa ulit sa isa pang pagk...