Forget It // Texting (TAMAMLANDI)

15

"ONUNLA AĞLADIM"

İklimim: O sikik sokuk konuşmayı yaptıktan sonra neler oldu Sarp?

Sarp: Siktir olup gittin.

İklimim: Neden biliyor musun?

Sarp: Neden amk? Ben hiçbir şey bilmiyorum.

İklimim: Çünkü sana karşı bir şeyler hissetmeye başlamıştım. Bu yanlıştı. Sevgilimin en yakın arkadaşından hoşlanmaya başlamam yanlıştı. Ve ben yanlışlarımdan korktum.

Sarp: Biz yanlış bir şey yapmadık.

İklimim: Yaptık. Biz Ayaz'ı aldattık. Onun arkasından iş çevirdik. Ama o yaptıklarımızı hak etmedi. Onun kalbi çok güzeldi.

İklimim: Sahiden onun yüzüne bakarken hiç utanmıyor musun?

Sarp: Beni hiç sevmedin mi?

İklimim: Seni sevdim ama seni sevdiğim için kendimden nefret ettim.

Sarp: Şunu yapma.

İklimim: Neyi?

Sarp: Edebi edebi konuşmandan nefret ediyorum.

İklimim: Ben de senden nefret ediyorum ama hâlâ seninle muhattap oluyorum.

Sarp: İyi.

Görüldü.

Küfürler eşliğinde eve doğru gitmek üzere yol aldım. O artık eski tanıdığım İklim değildi. Kesinlikle değildi. Zaten olmasını beklemiyordum. O kadar olandan sonra hayatta kalması bile bir mucizeydi. Ama bana böyle davranmak zorunda mıydı? Sanki yaşanılan her şeyin suçu bendim amına koyayım. Gözlerimi kapattım. Boktan hissediyordum. Koşmaya başladım. Ayaklarım mutlaka beni tanıdık bir yerlere götürürdü. Buna emindim.

&

Saçlarımın hafifçe uçuşmasına sebep olan rüzgar, toprak kokusuna bulanmış çimen kokusu... Bunlar dudaklarımın yukarıya doğru kıvrılması için güzel bir sebepti.

Bulunduğum yer daha önce geldiğim hiçbir yere benzemiyordu. Bir ormanın içindeydim. İskenderunda insanların olmadığı yerler nadir olurdu. Burası da o nadir yerlerden biriydi. Yere oturdum ve bağdaş kurdum. Cebimdeki telefonu kapattım. Yanımdaki bir yere rastgele koydum.

Gözlerimi kapattım. Sevmek istiyorsam acı çekmeliydim. Acıyı dibine kadar hissediyordum. İklim'i aklımdan hiç çıkaramamıştım. Ayaz'ı gördüğüm her an bana büyük bir işkenceydi. Bu günahın bedelini ödeyen tek kişi İklim değildi. Kardeşim dediğim insanın sevgilisiyle ilişki yaşamıştım. Annem yıllar önce çekip gitmişti. Babam olacak herifin durumuysa ortadaydı. Yanımda olan üç insan vardı: Ayaz, Batu ve İklim. İklim'e olan aşkım ve bunu engeleyemeyişim yüzünden yanımda olan üç kişiyi de kendimden uzaklaştırmıştım. Ayaz ve Batu şu anda benden tamamen kopmamış olsalar bile kopacaklardı. Ki bu durum umurumda bile değildi. Benim umursadığım tek kişi İklim'di.

Gözümden süzülen gözyaşlarıyla bağdaş yaptığım bacaklarımı bozdum ve bacaklarımı kendime çektim. Yüzümü bacaklarıma yasladım ve ağlamaya başladım. Neden her şey bu kadar zor olmak zorundaydı? Ona olan aşkım kördü. Ona olan hislerim yakıcıydı. O bana günahtı. Ama bir kez olsun hayatımın aşkını bulmuştum. Onu gördüğümde hissettiğim o tatlı ve tanımlayamadığım hisleri daha önce hiç kimsede yaşamamıştım.

Hayatımda gördüğüm en güzel kız değildi ama benim için dünyadaki her kızdan daha güzeldi. Bana geldiği gün ve bana geleceğinden emin olduğum gün zihnimin her köşesine kazınmıştı. Hayatımda bir kez hiçbir şeyimi feda etmeden, karşılıksız mutlu olmak istemiştim. Bu bu kadar zor muydu amına koyayım?