BİR YALAN UĞRUNA

43.DEĞİŞEN HAYATLAR...

"Yapılan inceleme ve araştırmalar sonucunda delillerde göz önünde bulundurularak Masal Yiğiter ve Okan Koç un DNA uyumları yüze 99.99 olarak kesinleşmistir."

Selin bu okuduğu satırlarla ne hissedeceğini bilemezken tahminlerinin doğru çıkmasına mutlu olmuştu içten içe;

"Doğruymuş Cem şüphelerimiz doğruymuş..."

Adam ise duyduklarına başta inanamamış ve gözlerini büyümüştü.

"Nasıl?"

Genç kadın ise elinde tuttuğu kağıdı adamı uzatarak, Az önce okuduğu satırları Onun da okumasını bekledi.

Cem halen daha elinde tuttuğu kağıdın şokunda iken Selin bundan sonra neler olabileceğini düşünüyordu kara kara;

"Masal Şu an ameliyatta Sonuç belli değil, anne ve babası ortaya çıktı bir şey yapmamız lazım Bu sır artık ortaya çıkmalı..."

Cem de elindeki kağıdı sonunda idrak edip bırakabildiğin de aynı şeyleri düşünüyordu.

"Haklısın böyle önemli bir şeyi artık saklayamayız!!! o insanların da bilmek hakkı, bunca zaman evlatlarına Hasret kalmışlar. Masalı öldü bilmişler Belki de bu yüzden ona karşı bu kadar sert ve ön yargılaydılar."

Saklanan şey öyle kolay değil di bir anne ve babanın evladına Hasret bırakılması ve bir çocuğun aile özlemiyle büyümesinin telafisi yoktu.

"Ben hemen Okan hocayı arıyorum, gelsinler kızlarını son bir kez görsünler. Sende duydun Murat bey bile Umut'la konuşmadı Çok Geç bile olsa bir kere kavuşsunlar istiyorum. Ben gördüm masalın anne Özlem'in gördün bir kere bile seslenemeden bitmesi haksızlık."

Selin bunun üzerine sözlerini bitirir bitirmez çantasından telefonu çıkartırken bir taraftan da böyle bir şeyi nasıl izah edeceğini düşünüyordu Sonuçta söyleyeceği şey öyle basit bir şey değildi ki şimdi nasıl diyecek de "Sizin kızınız yaşıyor ölmemiş, Ama şu anda önemli bir ameliyatta ölüm kalım savaşı veriyor..." böyle mi diyecekti gerçekten!!!

***
"Hadi Ece... Kızım Akşama bak misafirlerimiz gelecek, Sen halen daha bir elbiseyi deneyip çıkamadın şu kabinden. Bak Baban da ağaç oldu mağazanın önünde, arabada sıkıldı adam... çabuk yavrum."

Ece sonunda fermuarını de kapatıp kabinden çıkabildiğini de annesinin gözleri hayranlıkla kendisinde takılı kalmıştı.

Tabii bütün anneler de olduğu gibi onun da bir tarafı mutlu bir tarafı da buruktu.

"Tü tü tü tü maşallah benim kızıma ne yakışmış üstündeki, Çok güzel olmuşsun Annem."

Genç kız ise bu iltifatla yanakları al al olmuş bir vaziyette aynaya dönerken gerçekten de yakıştığını fark etti.

Yüzü büyük bir gülümseme ile aydınlanırken aklında masalın gelmesiyle mutluluğu bir anda uçup havaya karıştı.

"Teşekkür ederim annem Ama keşke Masal da burada olsaydı."

Orta yaşlarında olan kadın oldukça tecrübeliydi kızı konusunda, ve Ece'nin Masalı ne kadar çok sevdiğini de bizzat şahit olmuştu.

"Üzülme güzel kızım, aranızda neler oldu pek bilmiyorum ama bak bugün senin en mutlu günün. istemeye geliyorlar hem Düğününüz de ben inanıyorum ki gelecek Masal."

Genç kız ise annesinin haklı olduğuna kanaat getirerek bir kez daha baktı aynadan kendine.

"Tamam bunu alıp çıkalım o zaman."