"SEN... BİZİM KIZIMIZSIN MASAL."
Genç kadın duyduklarının etkisiyle bir anda kahkaha atmaya başlamıştı. Okan bey ise kızına öyle bir dikkatle bakıyordu ki, Sanki her bir milimetresini hafızasına kaydediyordu.
"Siz, ne diyorsunuz şaka mı bu?"
Masalın bu soruyu sorması üzerine,Bu sefer karşı çıkan taraf Annesi olmuştu;
"Hayır!!! Bizde daha bu sabah öğrendik, Selin şüphelenip Senin diş fırçan ve Okan'ın da tarağını alarak DNA'YA göndermiş Sonuçta bugün çıkınca hemen bize haber verdi."
Kız ise gülmeyi kesmiş şimdi dolu gözlerle bakıyordu ikisine de...
"HAYIR!!! BU DOĞRU OLAMAZ... BEN İNANAMIYORUM. YILLARDIR KABULLENMEK ZORUNDA OLDUĞUM BU EKSİKLİK, BİR ANDA YOK MU OLUYOR?"
Selin ve Cem kağıdı içeri girmeden önce Leyla hanımın eline vererek gülümsemişlerdi, Ve ardından dışarda kalmayı tercih ederek Bu geç kavuşmuş olan aileyi yalnız bırakmışlardı Büyük yüzleşmede;
"Doğru kızım... Bak işte DNA sonucu."
Masal ise tereddüt bile etmeden kadının avuçları arasına narince bıraktığı katlanmış kağıdı açarak kelimeleri teker teker okumaya başladı... Sonuna geldiğinde gözleri yaşlarla dolmuştu yeniden.
Genç kadın uyandığında böyle bir gerçekle yüzleşmeyi beklemiyordu Ama kalbi küçük bir kız çocuğunun kalbi kadar heyecanla ve coşkuyla atıyordu artık.
Uzun bir sessizliğin ardından Yeni aklına gelmiş gibi gözyaşlarını silen Masal gözlerini Babası olduğunu daha yeni öğrendiği adama çevirdi;
"Ben... biraz önce hayal meyal hatırlıyorum , Senin sesini duydum... Sesin aynı rüyalarımda gördüğüm ama yüzünü hiç göremediğim Adama yani hayallerimdeki babama benziyordu."
Okan sadece dinliyordu kızını. Çünkü aklı halen daha O anda Masalın elini kavrayıp onu durdurmasındaydı.
İkisinden de tek bir söz duymayan Masal devam etmişti anlatmaya;
"Sizinle ilk karşılaştığımızdan beri bana karşı neden bu kadar soğuk olduğunuzu düşündüm durdum hep. Ama sonra hikayenizi öğrenince hak verdim. Yine de içimden bir yerlerden gelen ve bir türlü bastıramadığım şey Birazcık olsun sevgi göstermenizdi. Sonra kazara o odaya girdiğimde O odanın sahibinin ne kadar şanslı olduğunu düşündüm...En çok canımı yakan şeyde Annemin..."
O kelime ağzından firar ettiğinde Leyla heyecandan ölmek üzereydi artık...
"Ne... ne dedin Sen, Lütfen bir daha Söyle."
Masal bu kez hiç tereddüt etmeden hafif sesini yükselterek söylemişti Aynı kelimeyi,
"ANNE..."
Kadın ilk defa ağız dolusu kahkaha atarak bu defa huzurla sarılmıştı Meleğine;
"MELEĞİMMMM, CANIM KIZIM."
Okan bey ise ağlayarak seyrediyordu bu manzarayı, Kızları Leylasına ANNE demişti hem de isteyerek, Onlar kendilerini nasıl affettireceklerinin hesabını yaparken, Masal yüzlerine vurmamıştı bile.
Masal annesi olduğunu öğrendiği ve bunu az önce dile getirdiği kadının kollarından yavaşça çıkarak Bu seferde babasına çevirmişti mavi gözlerini;
"BABAMMM... ÖYLE ÇOK İSTEDİM Kİ BU İKİ KELİMEYİ ÖZGÜRCE DİLE GETİRMEYİ... SONUNDA OLDU."
Yıllardır eksikliğini yaşadığı bu kelimeyi duymak yeniden doğmuşcasına gevşetmişti adamı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BİR YALAN UĞRUNA
RomanceHer şey yolunda gidiyordu .Mükemmel bir evlilikleri vardı mutluydular... Ta ki atılan bir iftiraya kadar. Karısına inanmayan ve ona HAYATIMDAN DEFOL Git! diyen bir adam Hani derler ya Yalancının mumu yatsıya kadar yanarmış: Hah işte aynen öyle kad...
