Diğer Yanım

3.Bölüm

 Bir pazartesi sabahına daha merhaba derken üzerimde ki pikeyi ayağımla ittikten sonra sürüne sürüne banyoya girdim.

Bugün okullar açılıyordu ve beni ne bekliyordu hiç bilmiyordum.

Yüzümü yıkayıp aynadaki yansımama baktım. Gözümün altında ki morluklar bugün biraz daha azalmıştı. Aslında bakılırsa o kadar da çirkin sayılmazdım ama epey bakımsızdım.

Güya Esma Sultan benim anneme benzediğimi söyler.

Narin ve güler yüzlü.

Keşke bende öyle düşünebilseydim. Keşke bende annemi bir kere olsun görebilseydim. Ama elimden gelen bir şey yok.

Ben onsuz , oda bensizdi.

Yine gözlerim dolmuştu. Aynadaki yansımama uzun uzun bakınca anılar geldi aklıma. Ve sonra okula gideceğim düşüncesi gelince hemen kendime geldim.

Odaya girip hızla bir elbise alıp , üzerinede kot ceket giydim. Saçlarımıda bol bir topuz yaptıktan sonra aşağı indim.

Artık okul başladığı için sabahın köründe kalmak zorundaydım ve ben normalde kahvaltımı yapardım ama sabahın bilmem kaçında buna katlanmak istemiyordum. Bu yüzden kahvaltı yapmadan evden çıktım.

■□□□□□■

  

Dudaklarımı birbirine bastırıp derin bir nefes aldım. Okulun büyük bir bahçesi vardı ve bende şuan tam ortasındaydım.

Evle okulun arası 15-20 dakikalık bir mesafede olduğu için şanslıydım.

Temiz havada yürüyerek gitmek her zaman tercihim olmuştur.

Adımlarım yavaş yavaş okulun içine doğru ilerlerken bende etrafı inceliyordum. Bahçenin kenarları büyükçe kamelyalardan oluşuyordu. Küçük küçük ağaçlarla , sıradan bir okuldu.

Kapıdan içeriye adım atar atmaz  aklıma takılan şey iyice kendini belli ediyordu.

Okulda niye kimse yoktu ?

Hızlıca koridora doğru yürüdüm. İçimdeki 'acaba bugün okul yok mu ? ' düşüncesi ,

" Bakar mısınız ? " sözüyle kesildi.

Başımı çevirip döndüğümde takım elbiseli bir adamla karşılaşmayı beklemiyordum.

" Şe-şey " dedim mırıldanarak. Ardından sesi kontrol edip ekledim.

" Acaba bugün okul yok mu ? "

Adam bana bakarken sanki birşeyi hatırlamışcasına gülüp bana doğru gelmeye başladı.

" Sen şu Kodaman ailesinin kızı olmalısın değil mi ?" dedi. Ve ardından devam etti.

" Hazel Kodaman ?"

" Evet " dedim başımı sallayarak.

"Buyur " dedi ve gülümseyip üst kata doğru çıktık. Sınıfa gelene kadar konuştuğum bu adam müdürmüş.Kapının önünde durduğumuzda üzerindeki tabeladan '12/D ' yazan yazıyı görebilmiştim.

Kapıyı tıklayıp hemen içeriye girdi ve bir anda tüm sınıfta ses kesildi.

Tüm gözler müdüre kayarken yavaşca arkasından girdim. Herkesin beni izlediğinin farkındayım. Kafamı kaldırmasam bile bunu hissedebiliyordum.

Müdür yaptığı konuşmada

" Aramıza katılan yeni öğrencimize iyi davranın. Şimdilik iyi dersler ." felan diyerek birşeyler geveledi ve sınıftan çıktı.