Diğer Yanım

6. Bölüm

Soğuk , ışık girmeyen bir yerde aralarken gözlerimi , odamda olduğumu hemen anlamıştım.

Yine mi burda açacaktım gözlerimi ve açmıştım da.

Yataktan hafifce doğrulduğumda gözümün acısını hisseder hissetmez hemen kendimi yatağa geri bıraktım.

Dünkü yediğim yumruk ciddi anlamda beni kendime getirmişti.

Savaş neredeydi ?

Gözüm gerçekten kötümüydü ve en merak ettiğim babamın buna tepkisi ne olmuştu ?

Aklımda ki soruları bir yana bırakıp zar zor yataktan kalksamda yüzümde ki acı fena canımı acıtıyordu. Yavaş yavaş tuvalete gidip aynada yüzüme bakınca istemsiz olarak yüzüm buruştu. Acıyla inlerken elim hızla gözümün altına gitti.

Etrafına kan oturmuş ve morun en koyu tonuyla karşımda bir eser duruyordu.
Nasıl olsa sonuçta bi erkekten yumruk yemiştim. Yüzümü yıkamaya gayret etmeden odamdan çıktım çünkü yüzümü oynattığımın her defasında canım tekrar ve tekrar acıyordu.

Aşağı inip mutfağa doğru ilerledim ve babamı herzaman ki gibi masanın başında oturmuş gazeteyle beraber kahvaltısını yaparken buldum.

Esma Sultan beni görünce tedirginlik ve bir o kadarda heyecanla bana yaklaştı ve '' Ah kızım bizi çok korkuttun . İyimisin ? '' diye söylendi.

Bizi çok korkuttun ?
Babamda mı endişelenmişti ?

Başımı çevirip babama baktığımda  bana bakıyor olması beni sevindirmişti. Ama belli edememiştim çünkü endişeli gözlerle değil aksine herzaman ki gibi nefret dolu bakışlarıyla bakıyordu.

Yerime oturup Esma Sultana '' İyiyim sadece gözüm acıyor o kadar. '' diye mırıldandım.

Babamda sessizliğini korurken o kahvaltısını yapmaya devam etti bense tabağımdakilerle oynamaya.

Her zaman ki gibi üzülmüştüm , kırılmıştım. Sebebi ise ortadaydı.
Her zaman ki gibi babam beni önemsemiyordu.

Hayır ne yapmam lazımdı ki ? İntihar mı etmeliydim  ?

Eğer bu gidişle gidersem sonum öyle olacaktı.

Sonunda kahvaltımı bitirip sofradan kalkmaya hazırlanırken babam bir anda sertçe bağırdı.

''Otur ! ''

Şaşkınlınla yerime otururken acaba ne diyecekti diye merakla bekliyordum ve o sırada bağırarak konuşmasına devam etti.

'' Senin orda ne işin vardı ? "

"Sana hesap vermek zorunda değilim '' dedim söylediklerine hızla cevap verirken.

Neden böyle bişi demiştim ki ? O benim ne olursa olsun babamdı.

'' Bal gibi hesap vericeksin hanımefendi ben senin babanım'' diye bağırdı yine birden.

Sinirlenmeye başlarken kaşlarımı çatarak ona döndüm. Şimdi mi anlamıştı babam olduğunu?

Hızlıca ayağa kalktım ve gözlerine bakarak  '' Babammış." dedim.

" Beni hiç bir zaman tam anlamıyla sevmedin be sen. Bana karşı hep soğuktun.Annemin ölümüne beni suçlarken , beni onun ölümüyle suçlarken , nefretinle beni büyütürken nerdeydin baba ?

Oysa ki ben seni hep sevdim be. Ve gerçekten beni biraz önemseseydin dün aradığımda bana cevap verebilirdin. Ama sen yine her zaman ki gibiydin dünde. Ne aramama cevap vermiş nede bana geri dönmüştün.