37. Bölüm

67 6 2
                                    

Gözlerimden yaşlar akıp giderken " Savaş" dedim.

Korkuyordum.

Onu kaybetmekten korkuyordum.

" Canım acıyor. "

Karşımda duran bir çift gözde alevler yanıyordu.

Endişe ve öfke.

" Hiç bir şey olmayacak."

Sert sesi her zaman ki gibi , güven veriyordu.

" Olmaz değil mi ?"

Zorlukla konuşuyordum adeta. Hissetmiyordum kendimi.

" Olmaz" dedi kaşları çatılırken.

" Olamaz."

Sedyeyi ne kadar dikkatli götürselerde , karnıma giren sancı canımı benden alıyordu.

" Lütfen çekilin , buraya girmek yasak."

Duyduklarıma karşı gözlerimi açamasamda , her şey belliydi.

" Hazel" dedi zorukla ayırt edebildiğim ses.

"Size birşey olmasına izin vermem. "

Sonrası ise karanlık.

~

Sakin ol , sakin ol.

Dakikalarca tekrarladığım kelimeler.

Sakin ol.

Çünkü şuan kendimi kaybedersem , birdaha geri dönemem.

" Savaş ?"

Başımı yukarı doğru kaldırdığımda ağlamaklı ses tonuyla olan Melikeyle karşılaştım.

" Ameliyatta." dedim düz bir ses tonuyla.

Ardından ağzından kopan hıçkırık , hastane koridorlarında yankılandı.

Gözlerim boş bir şekilde zeminde gezinirken , ellerimi saçlarıma daldırdım.

Başım deli gibi ağrıyordu.

Saçlarımı çekerek derin bir nefes aldım.

Sonrası ise ayağa kalkıp , yumruğumu duvara geçirdim.

Şuan gözlerim kararmış deliye dönmüştüm.

Sakin ol.
Sakin ol.

İç sesim devam ederken , "Olamam" diye bağırdım.

" Hazel orda yatarken , sakin olamam."

İç çekişlerimle yere doğru kayarken , " Güçlü ol" dedi yanımdaki siület.

" Hazel ?"

Gamzelerini gösterecek bir biçimde gülümsedikten sonra " Güçlü ol." dedi tekrardan vee sonrası omuzlarımdan kaldırıldım.

" Kendine gel lan."

Berk karşımda kükrerken , oturduğum yere baktım.

Hazel yok.

Gözlerimi kapatıp derin bir nefes aldım.

Güçlü ol.

Bakışlarımı Berke çevirdim. Ardından beni kollarıyla sarmaladı.

" Güçlü ol kardeşim. "

En son ne zaman böyle sarıldığımızı hatırlamıyordum ama şimdi...

Diğer YanımHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin