AY ÇOCUĞU |Jennie&Jimin| [Tamamlandı]

41.BÖLÜM

Herkese keyifli günler💙💜
Iyi okumalar⚘🙉 
.
.

Başını yavaşça boynuma gömerken daha sıkı kapattım gözlerimi. Nefesini derince içine çekişini hissediyordum. Söyledikleri aklıma takılmış ve düşünmeden edememiştim. Bırakmayacak derken...peki ya daha önce söyledikleri? Dilinin altında yatan gerçeği söylediğinde benden uzak kalması gerekiyordu.

Hana...

Onun öldüğünü bile bilmiyordu ve buna rağmen beni bırakmayacağını söylemişti.

-Nefes vermeyi düşünüyor musun?"

Söylediğiyle düşüncelerimden sıyrılarak kapattığım gözlerimi hızla açıp nefesimi utanarak verirken omzumun üzerine koyduğu çenesinden yüzünü görmeye çalıştım.

Tatlı bir tebessümle yüzümü inceliyor kuruyan dudaklarının üzerinde dilini gezdiriyordu. Yanmaya başladığımı hissettiğim an başımı ondan çevirip kalkmaya yeltendim fakat belime dolanan kollarını biraz daha sıkı sararak kalkmama engel olmuştu.

-Gitme."

-Ama-"

-Hayır burda kal."

Ona bakmaya çalışırken çenesini omzumdan çekip bedenimi kendine biraz daha yaklaştırdı. Sırtım göğsüne çarptığında kızaran yüzüm tamamen alev almış ve öylece kalmıştım.

...fazlasıyla yakındık ama...

-Nefes al Jennie..."

Fısıltısını kulağıma bırakmasıyla nefesimi tuttuğumu yeni fark ederek derinden bir nefes daha verdim. Tanrım ben şu an hiç iyi değildim. (!)

-Özlemişim..."  diyerek fısıldamıştı yeniden. Karşımda gördüğüm camdan yansımasına bakarken titreyen sesimi bastırmaya çalışarak karşılık verdim.

-Neyi?"

Onu oradan gördüğümü fark etmesiyle çenesini yeniden omzuma bırakarak yüzünde oluşturduğu tebessüm ve Ay ışığının yüz hatlarını belli etmesiyle ona öylece bakakalmıştım.

-Biz olmayı..."

....

SAAT: 05:47

Keskin bir ağrıyla inleyerek açtım gözlerimi. Belimi kuvvetiyle saran kol ve düzenle inip kalkan göğsü hissetmemle Jimin in yanında uyuya kaldığımı fark etmiştim.

Bir yandan kasıklarıma giren ağrı nefes almamı zorlaştırırken bir yandan da vücudumun kasılmasına sebep oluyordu. Saate baktığımda sabahın köründe regl oluşuma içimden küfürler ediyordum.

-Jennie?"

Jimin in çatallayan sesini duymamla gözlerimi sıkıca kapatarak yerimden kalkmaya yöneldim. Fakat kollarını belime biraz daha sıkı sardığı için yerimde durmak zorunda kalmıştım.

-Iyi misin?"

Dirseği üzerinde doğrularak başımın üzerinden bana bakarken soğuk terler dökmeye başladığımı hissediyordum. Düzensiz nefes alışverişlerim gittikçe artarken inlememek için kendimi fazlasıyla sıkıyordum. Ah, buradan bir an önce kalkmalıydım. Tanrım! Berbat bir haldeydim şu an.

-Neyin var?" diyerek parmaklarını alnıma doğru koymuştu. Kısa süre sonra çekip tamamen doğrularak yanımdan kalkarken dizlerimi kendime çekerek ağrıyı bastırmaya çalıştım.

-Regl oldun değil mi?"

Başımı hızlıca aşağı yukarı sallayıp yerimden kalkmaya yöneldim. Fakat önümde durup omuzlarımdan tutarak kalkmama yine engel olmuştu.