AY ÇOCUĞU |Jennie&Jimin| [Tamamlandı]

52.BÖLÜM

Keyifli günler💙💜
İyi okumalar⚘🙉
.
.
SAAT: 18:35

Telefonu aldığım mesajdan bu yana elime almamış ve bu durumu gizli tutmaya çalışmıştım. Hala aklım almıyordu. Bu doğru muydu? Tanrım yoksa kaçmış mıydı? Gerçekten bunu yapmış olabilir mi?

-Jennie? Iyi misin ne oldu?"

Rose'nin sesiyle başımı kaldırıp ona baktığım sırada kapının çalmasıyla yerimde irkilmem bir oldu.

-Ah bu da kim?"

Lisa nın yerinden kalkmasıyla kolundan tutarak yerine geri oturttum.

-Ne, ne yapıyorsun?"

-Dur gitme ben bakarım." diyebildim endişemi bastırmaya çalışarak. Eğer o geldiyse kızlar onu görmemeliydi. Yerimden kalkıp yeniden çalan kapıyla olduğu gibi kızlara döndüm.

-Tanrım neyin var senin?"

Jiwoo yerinden kalkarak beni incelerken onları nasıl buradan uzaklaştırabilirim diye düşünüyordum.

-Ah, kızlar hadi mutfağa geçin pizza sipariş etmiştim." dedim gülümseyerek. Korkum gittikçe artıyordu bir yandan da. Tanrım o burayı nerden biliyor olabilir ki?

-Hangi ara sipariş verdin?"

-Evet ben görmedim."

-Bende."

Rose, Lisa ve JiSoo aynı anda ayağa kalktığı sırada yeniden ve daha gürültülü çalmıştı kapı.

-Tanrım neden bitmiyor bu sorgu hadi geçin mutfağa dedim."

Konuşmalarına müsade etmeden hepsini bir sıraya koyup mutfağa göndermeyi başardıktan sonra hızla kapıya ilerledim. Eğer oysa korkmadan gönderecektim onu. Derin bir nefes alarak kapıyı açmamla
Jimin i nefes nefese karşımda görmem bir oldu. Şaşkınlıkla yüzüne bakarken hızla boynuma atlayarak sarılmıştı.

-Tanrım şükürler olsun..."

Iki kolumdan tutup geri çekildiğinde üzerimi baştan aşağı inceledi. Öylece ona bakıyordum. Tanrım koşarak mi gelmişti buraya?

-Sen-"

-O... o kaçmış." dedi sözümü yarıda keserek. Yüzünde rahatlatıcı bir tebessümle başını aşağı eğerken ensesinde bir beyazlık görmüştüm.

-Ensen neden beyaz?"

Parmaklarımı ensesine götürerek parmak uçlarımla tozu silerken elimi tutup bedenimi kendine çekmesiyle nefesim kesildi.

-Ah... parmakların fazla yumuşak ve gıdıklandım."

Kalın dudaklarını bir arada tutmaya çalışıyordu fakat başaramayıp yeniden tebessümle başını aşağı eğerek elimi bırakmadan içeri geçti.

-Kızlar nerde?"

Etrafa bakmasıyla onları mutfağa gönderdiğimi hatırlamam bir oldu. Dişlerim alt dudağımı kemirirken ne yapacağımı düşünmeye başladım. Tanrım bir pizza nerden bulacağım şimdi?

Kapının çalmasıyla yeniden kapıya yönelerek açmamla birlikte çocuklar bir bir içeri girmişti.

-Tanrım, siz nerden çıktınız?"

-Ah, bu salak yüzünden koşarak geldik. Ne olduğunu da yolda öğrendik." dedi JK nefes nefese, kendini direk koltuğa bıraktı.

Kızların mutfaktan çıktığını gördüğümde telaşla yanımıza doğru gelmişlerdi.