'တီ ... တီ'
စင္ ကားဟြန္းတီးသံၾကားလိုက္ရၿပီး ေဘးနားက
လာရပ္တဲ့ကားေလးကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မ ျဖစ္ေနသည္။
'မ'
'အတန္းၿပီးၿပီလားမီးေလး'
'ၿပီးၿပီ မ ... မေရာ ျပန္ေတာ့မလို႔လား'
'မ, ဂ်ဴတီျပီးလို႔ျပန္ေတာ့မလို႔ ... ေန႔လည္စာစားၿပီးၿပီလား'
'အခုသြားစားမလို႔ မ'
'တက္ေလ ... မ,လိုက္ေကြ်းမယ္'
'ရပါတယ္ မရဲ႕ ... မ,သြားစရာရွိတာသြားေလ'
'တက္ပါဆို'
စင္ၾကားေကာင္းေအာင္ ပထမတစ္ေခါက္ေတာ့
ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ျငင္းလိုက္ေပမယ့္ မ,ကထပ္ေခၚတာမို႔
ကားေပၚတက္လိုက္သည္။ Lunch Date Again ဆိုေတာ့
ဒီေန႔ေန႔လည္စာေတာ့ မစားပဲဝျပန္ဦးမွာေပါ့ ...။
'ဒီေန႔ယူနီေဖာင္းမဝတ္ရဘူးလား'
'တနလၤာနဲ႔ေသာၾကာမွဝတ္ရတာ မ
ဒီေန႔က အငယ္တန္းေယာင္ေဆာင္လို႔ရတဲ့ေန႔ေလ အဟဲ'
'အငယ္တန္းဆိုလည္းယံုခ်င္စရာပဲကို
အျဖဴအစိမ္းဝတ္ထားရင္ေတာင္ယံုေသးတယ္
ရွစ္တန္းကကေလးေလးဆိုၿပီး'
'အာ ... မ,ေနာ္'
'စတာပါ မီးေလးရဲ႕ ... ဘာစားခ်င္လဲ'
'မီးကအခါတိုင္းကန္တင္းမွာပဲစားေနက် မ'
'အဲဒီပဲသြားမလား ... မ,လည္းေရာက္ဖူးရတာေပါ့'
'လူေတာ့မ်ားတယ္ မ ... မ,လူ႐ွဳပ္ရင္စိတ္႐ွဳပ္ေနဦးမယ္'
'မီးေလးကေတာ့ေနာက္ၿပီ မ,ကဆရာဝန္ဆိုတာ
ေမ့ေနၿပီလား ... ေဆး႐ုံမွာဆိုလူနာေတြေရာ
လူနာေစာင့္ေတြေရာအမ်ားႀကီးကို'
'ဟုတ္သားပဲ ေမ့သြားလို႔ ဟီး'
ကန္တင္းေရွ႕မွာကားရပ္လို႔မရတာမို႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ
မ,သူ႔ကားေလးကိုရပ္လိုက္သည္။
'မီးထိုင္ေနက်ဆိုင္ေနရာလြတ္ရွိေသးတယ္ မ'
'လူေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ေနာ္'
'ဟုတ္တယ္ မ ... ဆိုင္ရွိသေလာက္လူျပည့္ေနတာ
တျခားေက်ာင္းကလူေတြလည္းလာေသးတယ္
ကန္တင္းကႏွစ္ခုရွိတာမ ... ဒါကဝိဇၨာေဆာင္ေတြနဲ႔နီးလို႔
ဝိဇၨာကန္တင္းလို႔လည္းေခၚၾကတယ္'
