'မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲ ... ဘူးသီးေၾကာ္နဲ႔ ငါးဖယ္နဲ႔
ပဲသီးမထည့္ဘူး နံနံပင္မ်ားမ်ား'
လင္းလက္ေန႔လည္စာမွာထားတာကို ေစာင့္ေနရင္း
အသံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးေလး ...။
တစ္မနက္လံုးလူနာေစာင့္ေနတာျမင္ေနရတာ
အခုမွတျခားေစာင့္မယ့္သူေရာက္လာလို႔ ေန႔လည္စာ
ထြက္စားရတာထင္သည္။ ေန႔လည္
တစ္နာရီေတာင္ခြဲေနၿပီကို ဗိုက္ေတြဆာေနေတာ့မွာပဲ ...။
'အန္တီ ျမန္ျမန္ေလးလုပ္ေပးပါေနာ္ ... မီးဗိုက္ဆာေနလို႔'
'ေအးသမီးေလး ... ဒီေန႔တစ္ေယာက္တည္းလား
သမီးအစ္ကိုမပါဘူးလား'
'အာ ... အဲဒါမီးေမာင္ေလးအန္တီရဲ႕'
'မသိပါဘူးသမီးရယ္ ... သမီးကေသးေသးေလးမို႔
သမီးကိုအငယ္ထင္ေနတာ ... သြားထိုင္ႏွင့္ေလ
အန္တီယူလာခဲ့မယ္'
'ဟုတ္'
မီးေလးဆိုင္ရွင္အန္တီနဲ႔စကားေျပာေနတာၾကားရေတာ့
သြက္သြက္လက္လက္ရွိတဲ့ကေလးပဲဆိုၿပီး လင္းလက္
စိတ္ထဲကခ်ီးက်ဴးမိသည္။ ဒီကေလးေလးငယ္ေပမယ့္
ေပါင္းတတ္သင္းတတ္ရွိလိုက္တာ ...။
'မီးေလး'
လင္းလက္ကိုမျမင္ပဲ တျခားခံုမွာဝင္ထိုင္ဖို႔လုပ္ေနတဲ့
မီးေလးကို လွမ္းေခၚလိုက္ေတာ့ ...
'ဟာ ... ေဒါက္တာ'
'တစ္ေယာက္တည္းလားမီးေလး ... ဒီမွာလာထိုင္ပါလား'
'ဟုတ္ ... ေဒါက္တာ'
'အခုမွေန႔လည္စာစားတာလားမီးေလး'
'ဟုတ္ ေဒါက္တာေရာ'
'မ,လည္းခုနကမွေရာက္တာ ... မီးေလးေန႔လည္စာစားတာ
ေနာက္က်တယ္ေနာ္'
'အဘိုးကိုေစာင့္ဖို႔လူစားမလာေသးလို႔ေစာင့္ေနရင္း
ေနာက္က်သြားတာေဒါက္တာ ကြ်န္ေတာ့္ေမာင္ေလးကို
ေက်ာင္းသြားအပ္ေနၾကတာနဲ႔ အလုပ္ခ်ိန္ေတြနဲ႔ဆိုေတာ့
ေနာက္က်ေနၾကတာ'
'ေဒါက္တာလို႔မေခၚလည္းရပါတယ္မီးေလးရဲ႕'
ေဒါက္တာလို႔ပဲေခၚေနတာမို႔ ေျပာင္းေခၚဖို႔
လင္းလက္ေျပာလိုက္မိသည္။
