'မ ... အရွိန္ေလွ်ာ့ပါဦး ... မ,ကားေမာင္းတာ
အရမ္းျမန္ေနတယ္'
'...'
'မ'
'ကြ်ီ'
စင္ေျပာေပမယ့္ မ,ကားကိုအရွိန္မေလွ်ာ့ပဲ
ေတာက္ေလွ်ာက္အျမန္ေမာင္းလာရင္း
လူရွင္းတဲ့တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့မွ ရပ္လိုက္သည္။
'ငါကအဲ့ေလာက္ေတာင္ရယ္စရာေကာင္းေနလား
ၾကည္စင္ေသာ္'
'ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲ မ'
'ဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲဟုတ္လား ... ႐ုတ္တရက္ႀကီး
အေၾကာင္းျပခ်က္မ်ိဳးစံုေပးၿပီးေပၚမလာဘူး
ေနာက္ေတာ့ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွကိုမေပးေတာ့ပဲ
ေပ်ာက္သြားၿပီးမွဘာကိုေျပာခ်င္တာလဲတဲ့လား'
'မ ... အဲဒါကေလ ...
'ေျပာေတာ့ ငါကအေရးအႀကီးဆံုးလူဆို'
'...'
'ငါ့မွာေတာ့မင္းကိုဘယ္ေလာက္ထိသံေယာဇဥ္ရွိခဲ့ရလဲ
မင္းကေတာ့ ... ဘာလို႔လဲ ... ငါကအရမ္းလြယ္ခဲ့လို႔လား
လြယ္လြယ္ေလးသိခဲ့ရလို႔ လြယ္လြယ္ေလးပဲ
မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္ေတာ့မလို႔လား
ဟုတ္လား ၾကည္စင္ေသာ္'
စင့္နာမည္ကိုပါေခၚၿပီး တစ္ခါမွမသံုးဖူးတဲ့
အသံုးအႏႈန္းေတြနဲ႔ေျပာလာတဲ့ မ...။
ခံစားရခက္လိုက္တာ မ,ရယ္ ... ၾကည္စင္ေသာ္တဲ့လား ...
ၿပီးေတာ့ မင္းနဲ႔ငါတဲ့လား ...။
'မ ... အဲဒါကေလ ... တကယ္ေတာ့ ...
'ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြထပ္ေပးဦးမလို႔လဲ
ေနာက္တေယာက္ေရာက္လာလို႔
ငါ့ကိုထပ္မပတ္သက္ခ်င္ေတာ့တာမလား
အဲဒီလိုေပါ့ပ်က္ပ်က္သေဘာထားခဲ့မယ္ဆိုရင္လည္း
အစတည္းကငါ့ကိုမသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ခဲ့ေလ'
'ေပါ့ပ်က္ပ်က္သေဘာထားတယ္တဲ့လား
ဒါေတာ့ လြန္သြားၿပီ မ'
'ငါကလြန္တယ္တဲ့လား ... အဲဒါဆိုမင္းကေရာ
ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွေသေသခ်ာခ်ာမေပးပဲ
႐ုတ္တရက္ႀကီးအဆက္အသြယ္ျဖတ္သြားတဲ့မင္းကေရာ'
'အဆက္အသြယ္ျဖတ္တဲ့သူကေရာ
ေပ်ာ္လြန္းေနတယ္ထင္လို႔လား မ
ျဖတ္ခ်င္လြန္းလို႔ျဖတ္တယ္လို႔ မ, ထင္ေနတာလား'
