twenty eight

9.9K 574 458
                                    

Bölüm geciktiği için üzgünüm. Biraz hastayım ve telefona elim gitmiyordu :'((

İyi okumalar ♡

----

TALHA

"Talha, yemeğe gel oğlum!"

Annemin seslenmesiyle odada dönmeyi bırakarak refleks olarak kapıya döndüm. Aşağıdan bağırmıştı ama düşüncelere öyle dalmıştım ki yanı başımda gibi hissetmiştim.

Büyük ihtimalle babam bugün evdeydi ve beraber aile yemeği yiyecektik. Benim planım ise bu akşam her şeyi tüm çıplaklığıyla söyleyip üzerimdeki yükten kurtulmaktı.

Ailemden bu zamana kadar bir şey saklamamıştım. Kız arkadaşlarımı dahi anlatıyordum ve her şeyimi biliyorlardı. Gene anlatacaktım, tek değişen şey sevgilimin cinsiyeti olacaktı. Normal karşılayıp karşılamayacakları hakkında bir fikrim yoktu ama ne olursa olsun arkamda olacaklarına emindim. Çünkü onlar benim ailemdi.

Annem öğretmen, babam ise polisti. Resmi kurumlarda veya askeriyelerde bu konuya çok önem verdikleri ve neredeyse görevlerinden oldukları için biraz tedirgindim açıkçası. Evet eşcinsel olan babam veya annem değildi fakat benim yüzümden mesleklerine bir zarar gelirse çok vicdan azabı çekecektim. Ancak bu benim suçum ya da sorunum değildi. Ben böyleydim. Erken kabullenmiştim ve bu mükemmel hissettiriyordu.

"Oğlum daha kaç kere bağıracağım? GELSENE AŞAĞI!"

Olduğum yerde irkilerek kapıya yürüdüm. Ne kadar süredir ayakta dikildiğimi düşünürken merdivenlerden aşağı inmeye başlamıştım bile.

Mutfak kapısından içeri baktığımda babam anneme yardım ediyordu ve masayı kuruyorlardı. Beni ilk fark eden babam olmuştu. Gülümsedi.

"Buraya gelmeden önce ellerini yıka, sıpa."

Keyfi yerindeydi ve ben bunu sonuna kadar kullanacaktım. Gülümseyerek kafamı salladım ve banyoya giderek ellerimi yıkadım. Tekrar mutfağa döndüğümde bugün ne yaptıklarını birbirlerine anlattıklarını duydum. Bir şey söylemeden yerime geçtim ve beklemeye başladım.

"Sen ne yaptın bugün oğlum?"

Babam sonunda bana döndüğünde suyumdan bir yudum içerek derin nefes aldım. Bana bakmaya devam ediyordu.

"Hiç bir şey baba. Okula gitmedim evde oturdum kitapları falan ayıkladım, öyle yani."

Kafa salladığında nihayet annem de masaya oturmuştu. Hep birlikte yemek yemeye başladığımızda yavaşça çorbamdan içtim. En sevdiğim çorbaydı fakat içimdeki sıkıntıdan dolayı rahat içemiyordum.

Yemeğin sonlarına doğru babam konuşmuştu. "Yemekten sonra bir yerlere gitmek ister misiniz?"

"Evet hayat-"

"HAYIR!"

İkisi şaşkın bakışlarla bana döndüğünde geri yaslandım.

"Neden oğlum? Sen normalde böyle bir teklifi direk atlayıp kabul etmen gerekirdi. Daha sonra arabayı kullanmak için benimle kavga ettiğin bir süreç olurdu. Sonrasında-"

"Bu akşam sizinle bir şey konuşacağım. O yüzden bu akşam olmaz."

Babam duraksadı. Haklıydı, normalde bu kadar ciddi olmazdım. Ancak şu an ciddi durmalıydım ki olayın ciddiyetini kavrasınlar. Ne anlatıyorum ben amk?

Küfretme gerizekalı.

Özür dilerim.

"Tamam o zaman, yarın akşam çıkarız dışarı bir şeyler yaparız. Bu akşam evde takılalım."

utanmaz [texting] ✓ Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin