Until the Flowers Bloom | Book #1

Chapter 08

Zaiden's POV
Ayun biglang umalis na lang si Naomi. Ano kaya yung problema nun. Bumalik na lang ako sa table nina Brayden. Si Clayton parang nag alala rin pero nagpre-pretend na walang paki alam.

After a while umuwi na rin ako sa hotel. I forgot bukas na pala ako mag che-checkout dito. Tinawagan ko si mama tungkol dun. Binigay niya ang address.

Nagtataka pa rin ako kanina, bakit ganon yung reaction ni Naomi nung nakita niya si Clayton? May something ba sa kanila? I checked my facebook, then nakita ko nag request friend si Dexter, Frederick, Ruby, Lisa, Rosie, Brayden, Cristian, at si Ronan sakin. Grabe, ang bilis.

Naomi's POV
Nakarating na ako sa bahay. Dumiretso kaagad ako sa kwarto tsaka humiga. Bakit ba? Ngayon parang pingalalaruan kami ng tadhana eh. Please, sana hindi ko na makita ang pagmumukha nun. Maalala ko ang mga times we spent together, lahat ng gifts, dates...Argh!!! I just want to forget that! Every single memory of him!

flashback

Fifth monthsary na namin, pero hindi pa rin nagtext si Clayton. Parang nakalimutan niya kung anong araw ngayon at ako. I understand na busy siya sa work kasi siya ang nagha-handle ng kompanya ng tatay niya, pero imposible naman makalimutan niya kung anong petsa ngayon.

I texted him pero walang reply. I waited for a couple of hours pero wala pa rin. I decided na e-text siya ulit.

=

To: Luvss❤️

''Bakit ka hindi sumasagot? Sige ka! Tampo na ko sayo! Break na tayo!!'

Delivered

=

Kakainis. Humanda siya kapag nag sorry-sorry siya sakin. I decided to walk na lang sa park para maka-hangkap ng sariwang hangin. I sat on the bench and pinanunuod ang mga batang naglalaro. Naalala ko tuloy nung elementary ako. Minsan kasi binu-bully nila ako noon kaya wala akong masyadong friends hanggang high school.

Chubby kasi ako noon tapus naka salamin so parang nerd na ako. Pero may isang batang lalaki akong nakilala noon, malapit lang ang bahay namin sa isa't isa. Hindi man kami kaklase pero naging friend ko siya. Siya palagi nagtatanggol sakin pag may mam-bully sakin. Siya din yung unang tao na tumanggap sakin bilang ako, despite of my looks kinaibigan niya pa rin ako even though his friends doesn't like me either.

I know his name. Ang pangalan niya ay si Jacob. Ang sad part is, lumipat na pala sila ng bahay. Hindi man lang siya nagpaalam sakin.

Mga 30 minutes na ako dito umuupo. Nagpasya ako maglakad-lakad. May isang bata lumapit sakin. "Ate, ate may pinabibigay sayo" sabi niya at may hawak na sobre.

"Kanino galing?" tanong ko, pero tumakbo na siya para mag laro. Huhu sana di to death note.

Meet me at the clubhouse

Eh? Clubhouse ano gagawin ko dun? Hala!? Wag mong sabihin dun ako papatayin, char. Pumunta ako ng clubhouse since malapit-lapit dito sa park ng subdivision namin eh. Wala namang tao dito.

♫Just a smile and the rain is gone

Can hardly believe it

There's an angel standing next to me

Reaching for my heart♫

Ay tuko! Nagulat ako ng may biglang kumanta.

♫Just a smile and there's no way back

Can hardly believe it

But there's an angel and she's calling me