Until the Flowers Bloom | Book #1

Chapter 04

2 years later

[10:00 a.m]

-

Zaiden's POV
It's been 2 years, so far ang condition ko ngayon is good and stable. Magaling na magaling na ang katawan ko. Walang damage, walang masakit lahat ok! Graduation ngayon ni Timothy. Kami nina mama at papa ready na papunta ng school.

"I'm proud of you Tim! Congrats, graduate kana bro!" bati ko sa kanya. "Oi thanks bro!" sabi din niya tsaka ako niyakap. "So proud of you anak" sabi ni mama Marites. "You did well Tim" sabi din ni papa Randy. Nagsimula na ang graduating ceremony.

'Owemji sis! Ang gwapo niya'

'Oo nga sis'

'Hi pogi! Noticee mee'

"Wow bro ha, instant fans oh. Artistahin!" siniko ako ni Tim. "Tsk, ganyan talaga pag gwapo" sabi ko tapus tumawa lng sila, tumawa din ako. "Ay sus! Gwapo talaga ng mga anak ko, isang group hug nga!" sabi ni mama tsaka niyakap kami.

"To Timothy! Congrats! Cheers!" sabi ni papa at nag taas ng beer. "Cheers!" sabi ni Tim at uminom kami. Ngayon pinayagan ako ni mama uminom since maayos naman ang kalagayan ko pero don't worry mataas yung tolerance ko sa alchohol.

---
Lasing na yung iba especially si Timothy at Joshua, isang kaibigan namin ni Tim. "Bro tama na yan, Joshua e hahatid kana daw ni papa" sabi ko at inalayan si Tim papunta sa loob ng bahay. Inilagay ko si Tim sa sofa at bumaba si mama.

"Jusko ang bata nga ni!" sabi ni mama at tumawa lng ako. Yes, I can understand Ilonggo now since I've lived here for a long time na. "Ma, puwede ba kitang makausap?" sabi ko.

I was planning to go to Manila to work and experience life in there too. Medyo sawa na ako dito sa Iloilo eh...haha. Gusto ko lang makahanap ng trabaho sa Manila baka sakali may malaking sahod doon, para makatulong ako kina mama. "Ano yun anak?"

"Ma, pupunta ako ng Maynila para mag trabaho"

"Bakit naman sa Maynila anak, ang layo nun. Ok naman dito sa Iloilo ah?"

"Eh kase gusto ko makapunta din doon and see what is it like at tsaka baka may mahanap akong trabaho dun na malaki ang sahod. Para na rin po makatulong ma"

"E hindi mo naman kailangan anak eh, kaya ko naman-"

"No ma, gusto ko makahanap ng trabaho at makakita ng pera para din sa sarili ko. Not just depending on you...hope you understand"

"Ok anak, I understand..sige na nga payag na ako. Basta mag ingat ka dun lagi ha!" sabi ni mama tsaka niyakap ako. "Thanks ma"

"Basta masaya ka at kung ano gusto mong gawin sa buhay, nandito kami para supportahan ka. Hwaitingg!!" she said. That's why I love mama cause she has a fighting spirit always.

---
The day after

[7:00 a.m]

Timothy's POV
Ihahatid na namin si Zaiden sa airport. Ngayon yung flight niya papuntang Maynila, dun kase niyang naisipang mag trabaho. Sayang..gusto ko rin sanang sumama pero ayaw ni mama kase malulungkot siya pag wala kaming dalawa ni Zaiden.

"Ingat ka dun bro" sabi ko at yinakap siya. "Ingat ka Zaiden anak ha" obkors si mama to. Sus, kala mo mag aabroad si Zaiden eh. Iyak ng iyak, eh sa Maynila naman ang punta. "Wag kanang umiyak ma...sa Maynila lang ako. Pag may time uuwi din ako dito so don't worry" sabi ni kuya.

Tama ka diyan bro! Si mama kasi overreact eh. "Tama si kuya ma, hindi naman siya mag aabroad eh...sus sa Maynila lang punta niyan ang lapit kaya oh- Aray naman ma!" anak ng tokwa, bigla akong tinampal sa braso, sakit nun ha!

"Ikaw talagang bata ka! Alam ko naman sa Maynila lang! Nalulungkot lang ako kasi aalis siya"

"Sus, kay lapit ng Maynila dito" sabi ko ng pabulong para di marinig at umiwas na lang ng tingin. Pumasok na si Zaiden sa loob at si mama pinupunasan na ang luha. Sa wakas, nagtahan na.

Zaiden's POV
I just arrived in Manila. You can already see the buildings and there's a lot of people. Pumunta ako sa hotel na binook ko. "Here's your key sir. Room 305" sabi nung receptionist tsaka kinuha ko yung susi.

Pumasok ako sa loob and I can see the view of the city outside the window. Nilagay ko yung luggage ko sa kilid and nag hanger ako ng iba kong damit. I'll stay in this hotel for 5 days at dapat maka hanap ako ng trabaho and ang sabi naman ni mama may kaibigan siya dito sa Maynila at baka puwede ako patirahin. Ako lang bahala sa pagkain and needs ko. Mabait naman daw yun so walang problema.

Nag pasyal-pasyal muna ako dito sa Maynila. I went to buy my food for dinner and pumunta sa park. Biglaan na lang may nakabanga sakin. "Sorry, sorry nag mamadali kasi ako, pasensya na ha" sabi niya at tumakbo. May nakita ako sa sahig na parang keychain, sa babae to ata nung nabangga niya ako.

Friends forever, Naomi and Z-

Iyan ang nakalagay sa likod ng keychain. Hindi mo makita yung pangalan pero it starts with Z, parang na erase kasi eh. Zaldin ata? Ewan, pero yung keychan is dalawang tao na parang bestfriends na nagho-hold hands.

I put it in my pocket and naghintay ako ng signal para maka tawid. Tumawid ako then may nakasalubing akong lalaki, makikita mo na parang nagulat siya pag tingin niya sakin. When i reached the other end of the road, tumingin ako ulit don and saw him still staring at me. He was talking to the phone and he started walking away. I continued walking back to the hotel. Ok that was weird...

---
A/N: Uy! Ayun oh char. Sana magkita na si Naomi at Zaiden huhu keleg mga beh. Lovelots!😘

-E💜