Tarif Defteri - Yarı Texting - Tamamlandı ✔️

0.2

2. Bölüme hoş geldiniz! Birçok mesaj aldım. 'Limona ne yaptın?' diye. Onu silmiş olabilirim. O zaman yeni bölüme ne yapalım? Geçiş yapalım! Yorum yapmayı ve vote vermeyi unutmayın^^

..

Medya...

.

Elimde ki kraliçe tacını kafama yerleştirip, aynadan kendimi süzdüm. Çok güzel karıydım Allah var.

Ödevimi yetiştirmenin rahatlığı ile sıcak bir duş almış, kendi kendime bornozumla oyalanıyordum.

Kafamda ki taca son kez bakıp, bu anı ölümsüzleştirmek istedim ve telefonumla birkaç poz verip fotoğraf çektim ve odama yöneldim. Tacı gelişi güzel fırlatırken kıyafet dolabıma gittim. İç çamaşırlarımı giyip,

Siyah yüksek belli hafif bol pantolon ve karamel düz bol bir kazak alıp ,üstümü değiştirdim.
Çekmeceden bir çift çorap alıp onu da ayağıma geçirirken stresliydim.

Ödev yüzünden geç kalmadığım okula keyfim yüzünden kalacaktım!

Kafamda ki tacı çıkartıp, üstümü bir kez daha süzüp, çantamı yerden aldığım gibi odamdan çıktım. İlk önce mutfağa uğrayıp termosumu ve dün tarif defteri sayesinde yaptığım poğaçaları da aldım. Evet ödevden sonra kolay görünen tarifi yapmak istemiştim. O kadar saçma malzemelerle yapılıyordu ki! Ama tadı felaket güzel olmuştu. Bir an kendimin yaptığına inanmamıştım.

Ödev dosyamı masanın üstünden almayı unutmayarak çıkmıştım evden siyah hafif topuklu asker botlarımı giyerken gözlerim yaşarıyordu.

Sabaha karşı saat altıda yatmıştım. Uykum vardı deli gibi! Otobüs durağına esnemeler eşliğinde giderken, uzaktan belli olan durakta 1 amca vardı. otobüste boş geldi mi değmeyin keyfime!

birkaç dakika sonra geldiğim durakta kimsenin olmaması harbiden işkillendirmişti beni. Kafamı yanda bulunan dayıya çevirdiğim de elleri cebinde soğuktan titriyordu. Eh be amcam! Ne işin var bu soğukta sabahın köründe?

''Dayı L18 otobüsü geçti mi buradan?'' Amca kafasını bana doğru çevirerek; ''Yok kızım geçmedi!'' Sert çıkan sesiyle çirkeflik yapacaktım ki harbiden üşüdüğünü fark ettim.

oflaya puflaya içimde ki vicdan peşimi bırakmazken elimde ki termosun kapağını açıp, bardak olan kapak kısma çay koydum ve amcaya uzattım.

''Al dayı için ısınsın.'' Amca bir an elimde ki çaya bakıp, kaşlarını çattı ama yine de aldı elimden çayı. Sırt çantamda varlığını hatırladığım poğaçalarda elimde ki termosu bekleme yerine koyup, çantamdan saklama kabını çıkartıp amcaya uzattım.

''Al dayı daha sıcak bak şanslı günündesin.'' Amca bu sefer kafasını sallayarak istemediği belirtti.

''Sağ ol kızım.'' Kaşlarımı çatıp ısrarla gözünün içine kadar soktum kabı. ''Dayı almazsan ayıp edersin ama he!'' Sinirle bir şeyler geveleyip:

''İyi, iyi! Ver.'' Amca kaptan poğaça alınca kapatıp çantama geri koydum. O sırada şansıma gelen otobüse hızlıca bindim binerken amca arkamdan;

''Bunu yapmayı nasıl öğrendin?'' demişti. Ona bakıp gülümsedim cevap vermeden. Adam tipimden bile hamarat olmadığımı anlamıştı yahu!

Ama yine de bir teşekkür beklerdim!

Allah yaptığım iyiliğe karşılık otobüste yer bulmamı sağlamıştı sanırım. Daha ne kadar güzel geçebilir ki bu gün! Mutlulukla yerimde daha rahat pozisyon alırken aklıma termosumu durakta unuttuğum geldi. Kahretsin ya!

Erken konuşmuşum iyi gün olacağı hakkında!

Otobüs ineceğim durağı es geçerken hızla ayağı kalktım.

''Kaptan, inecek vardı!'' Araba ani frenle dururken ayakta olup, düşme tehlikesi geçirenler kısa bir sövüp, kendilerini toparlamıştı.

Hızlıca otobüsten inip, okuluma doğru adımladım. Okulun sessiz olması kaşlarımı çatarken aklıma havanın -1 derece olduğu geldi.

Tabi millet salak değil içeridelerdir! Bende salak olmamak için hızlıca içeri doğru adımladım. Koşar adım giderken sınıfa gidip karnımı doyurmak istiyordum.

* * *

Projemin teslim tarihi için teslimi verip, eve gelmiştim. Az sonra tekrar mutfağa gidip değişik bir tarif deneyecektim. Arkadaşlarım çok beğenmişti hatta benim yaptığıma, inanmayıp tarifini isteyen olmuştu! Ne yapacağımı bilmiyordum. O işi sonraya bıraktı. Şuan;

Rahat pijamalarımı giyip, televizyon karşısında yaptığım kivi çayını içiyordum.

Telefonumdan gelen mesaj sesiyle uzanıp sehpanın üstünden aldım onu. Büyük ihtimalle Trendyol indirim mesajı atmıştı. Homurdana homurdana telefonu açarken belki işime yarayan bir şey vardır diye bakacaktım.

Ama gelen mesaj trendyoldan değildi! Bilmediğim bir numaradan gelmişti mesaj. Kaşlarım çatılırken okul grubundan geldiğini düşünmüştüm okuyana kadar.

0546 ... .. ..:Müsait değilsen, toparlan ve üstünü değiştir. Birkaç dakikan var.

0546 ... .. ..: Eh, hak etmediğin halde sana son iyiliğimi yaptım. Bunun hesabını vereceksin kıvırcık hırsız!

Kaşlarım kendiliğinden çatılırken umursamamıştım. Yanlış kişiye atılmış bir mesaj olmalıydı. Cevap verip muhatap olmayacaktım. Ama kıvırcık demesinden rahatsız olmuştum. Hırsızlık muhabbeti geçtiği için cevap vermeyecektim ya! Başıma dert almamak için.

Ama birkaç dakika sonra çalan kapı irkilmeme sebep olmuştu. Hızlıca ayağa kalkarak elimdekileri bırakıp kapıya gittim. Kapı deliğinden bakarken gördüğüm kişilerle ağzım açıldı. Keşke kıvırcık dediğinde olayı ciddiye alsaydım!

''Polis, aç kapıyı!''

Buyurun cenaze namazına.

Bölüm sonu.

Vote vermeyi unutmayalım :)