"Thank you so much!" Pagpapasalamat ni Ikee sa amo. Pinipigilan n'ya ang ngiti hanggang sa pag-alis ng amo n'ya.
Napairap ako noong isinampal n'ya sa akin ang isang envelope na naglalaman ng sweldo n'ya.
Panigurado ay iinggitin na naman n'ya ako. Next week pa kasi ang sweldo ko.
"Anong nginunguso ng yayamaning designer na 'to? Hindi ba noong nakaraang buwan ay isinampal mo rin sa akin sweldo mo?"
"You leaving so soon, why?" Tanong ng matandang hirap na hirap sa paglalakad palapit sa amin. Masyado na 'tong matanda kaya nakakatuwa talaga kapag naaalala n'ya pa ako gayung hindi naman ako nagt-trabaho dito.
"This will be my last time I would be taking care of you, grandma.."
"Last time?"
"Yes, last time."
"Then I won't ask why, I pray for your happiness.."
Inalalayan na ng ibang caretaker si grandma noong sumenyas na si Ikee na aalis na kami.
"Gusto ko na din maging caregiver." Sabay kaming nagpaalam sa mga matatandang kumakaway sa amin.
Kahit hindi ako nagt-trabaho dito ay kilala na din nila ako dahil lagi kong sinusundo si Ikee.
"Baka hindi mo kaya. Hirap iwanan mga inaalagaan mo."
"Ako pa? Strong ako."
"Sus. Isang taon ka atang umiyak sa ex mo. Saan ang strong doon?"
"Nasa bulsa ko."
Nagpara s'ya ng taxi habang ako ay sinisilip ang laman ng envelope. Ganoon pa rin ang sweldo n'ya kaya naman noong hindi s'ya nakatingin ay palihim ko 'tong dinagdagan.
Gusto ko kasi makatulong kahit maliit na bagay lamang. Nag-iipon kasi s'ya para makapagpatayo ng sariling kainan para sa lola n'ya sa Pilipinas, para makauwi na din s'ya.
Alam ko namang gustong gusto na n'ya umuwi. Ilang taon na ba kami dito sa UK?
"Kain tayo sa labas!" Yaya n'ya. Umiling agad ako dahil baka mabawi ko lang ang nilagay ko doon sa sweldo n'ya.
"Magtipid ka nga." Asar na sagot ko sa kaniya at tinulugan na lang ang byahe pauwi.
Maya maya pa ay ginising na ako ni Ikee dahil nasa tapat na kami ng apartment.
Tinutulungan ko si Ikee na ayusin ang mga gamit n'ya. Bukas ang flight n'ya pauwing Pilipinas. Nakangiti ako habang inaayos ang bagahe n'ya dahil alam kong 'pag nakita n'yang malungkot ako ay hindi n'ya tutuloy ang pag-uwi.
Simula noong sinabi n'yang uuwi na s'ya sa Pilipinas ay ginawa kong busy ang sarili, hindi pa namin napag-uusapan ang gagawin n'ya pagka-uwi.
"Saan ka maninirahan?"
"Rerenta muna akong apartment sa Manila." Sagot n'ya agad at tinignan ang mga designs na katatapos ko lang gawin kagabi. Last month pa 'yon, buti na lang at mabilis ang gawa ko ngayon.
"Bakit renta? Masasayang ang ipon mo kapag rumenta ka pa, umuwi ka na lang sa probinsya n'yo."
"Pwede akong magtrabaho. Hihintayin kitang umuwi sa Pilipinas bago umuwi sa probinsya namin. Malaki din naman ang ipon ko."
Tuluyang bumagsak ang luha ko, pinunasan ko agad 'to para hindi n'ya makita.
Paano na ako kung mag-isa lang ako dito? Nakadipende na ako kay Ikee.
"Tatapusin ko na lang ang trabaho ko dito at uuwi na din ako." Sagot ko at umalis na sa kwarto n'ya.
Ang totoo n'yan ay last na trabaho ko na 'yong design na tinitignan ni Ikee, ayoko lang talagang umuwi. Sa ilang taon namin dito sa London ay hindi ko pa 'to nalilibot. Pag-aaral kasi at pagt-trababo ang inuna namin ni Ikee, wala namang nasustento sa amin kaya wala na talaga kaming oras para makapaggala.
'Yon na lang ang gagawin ko sa huling araw ko dito.
"Ang bango, ah? Ano 'yan?"
"Chicken Matikka Masala!" Sabay naming sagot sa tanong
Tinutulungan ko si Ikee na ayusin ang mga gamit n'ya. Ngayon ang flight n'ya pauwing Pilipinas. Nakangiti ako habang inaayos ang bagahe n'ya dahil alam kong 'pag nakita n'yang malungkot ako ay hindi n'ya tutuloy ang pag-uwi.
Simula noong sinabi n'yang uuwi na s'ya sa Pilipinas ay ginawa kong busy ang sarili, hindi pa namin napag-uusapan ang gagawin n'ya pagka-uwi.
"Saan ka maninirahan?"
"Rerenta muna akong apartment sa Manila." Sagot n'ya agad at tinignan ang mga designs na katatapos ko lang gawin kagabi. Last month pa 'yon, buti na lang at mabilis ang gawa ko ngayon.
"Bakit renta? Masasayang ang ipon mo kapag rumenta ka pa, umuwi ka na lang sa probinsya n'yo."
"Pwede akong magtrabaho. Hihintayin kitang umuwi sa Pilipinas bago umuwi sa probinsya namin. Malaki din naman ang ipon ko."
Tuluyang bumagsak ang luha ko, pinunasan ko agad 'to para hindi n'ya makita.
Paano na ako kung mag-isa lang ako dito? Nakadipende na ako kay Ikee.
"Tatapusin ko na lang ang trabaho ko dito at uuwi na din ako." Sagot ko at umalis na sa kwarto n'ya.
Ang totoo n'yan ay last na trabaho ko na 'yong design na tinitignan ni Ikee, ayoko lang talagang umuwi. Sa ilang taon namin dito sa London ay hindi ko pa 'to nalilibot. Pag-aaral kasi at pagt-trababo ang inuna namin ni Ikee, wala namang nasustento sa amin kaya wala na talaga kaming oras para makapaggala.
'Yon na lang ang gagawin ko sa huling araw ko dito.
"Ang bango, ah? Ano 'yan?"
"Chicken Matikka Masala!" Sabay naming sagot sa tanong
Tinutulungan ko si Ikee na ayusin ang mga gamit n'ya. Ngayon ang flight n'ya pauwing Pilipinas. Nakangiti ako habang inaayos ang bagahe n'ya dahil alam kong 'pag nakita n'yang malungkot ako ay hindi n'ya tutuloy ang pag-uwi.
Simula noong sinabi n'yang uuwi na s'ya sa Pilipinas ay ginawa kong busy ang sarili, hindi pa namin napag-uusapan ang gagawin n'ya pagka-uwi.
"Saan ka maninirahan?"
"Rerenta muna akong apartment sa Manila." Sagot n'ya agad at tinignan ang mga designs na katatapos ko lang gawin kagabi. Last month pa 'yon, buti na lang at mabilis ang gawa ko ngayon.
"Bakit renta? Masasayang ang ipon mo kapag rumenta ka pa, umuwi ka na lang sa probinsya n'yo."
"Pwede akong magtrabaho. Hihintayin kitang umuwi sa Pilipinas bago umuwi sa probinsya namin. Malaki din naman ang ipon ko."
Tuluyang bumagsak ang luha ko, pinunasan ko agad 'to para hindi n'ya makita.
Paano na ako kung mag-isa lang ako dito? Nakadipende na ako kay Ikee.
"Tatapusin ko na lang ang trabaho ko dito at uuwi na din ako." Sagot ko at umalis na sa kwarto n'ya.
Ang totoo n'yan ay last na trabaho ko na 'yong design na tinitignan ni Ikee, ayoko lang talagang umuwi. Sa ilang taon namin dito sa London ay hindi ko pa 'to nalilibot. Pag-aaral kasi at pagt-trababo ang inuna namin ni Ikee, wala namang nasustento sa amin kaya wala na talaga kaming oras para makapaggala.
'Yon na lang ang gagawin ko sa huling araw ko dito.
"Ang bango, ah? Ano 'yan?"
"Chicken Matikka Masala!" Sabay naming sagot sa tanong n'ya. Parehas naming favorite 'to, hindi talaga nakakasawang kainin.
"IIWAN KO NA ANG DREAM COUNTRY KO BUKAS!" Sigaw n'ya noong pagkabukas ng bintana.
Nagtawanan kami noong may magreklamong kapit-bahay dahil sobrang lakas ng sigaw n'ya.
Mamimiss ko rin ang London.
