Hayatımda hiç bu kadar işkence görmemiştim ağzım kan dolu olmasına rağman o cümle çıktı ağzımdan;
- Senden nefret ediyorum aşağılık herif anlasana seni sevmi..
- Kes sesini! Sana öyle işkenceler yapıcam ki ölmek için dua ediceksin! Gel ilk işkenceyl...
Sabah kalktım ve direk eşyalarımı toplayıp çıktım yanıma fazla eşya almamıştım bu yüzden tulum giydim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bence çok yakıştı bee. Hemen arabayla yakın olan bir avm ye gittim. Önce uzun süredir fast food yemediğim için en büyük porsiyon da hamburger söyledim ve yedim. Sonra alışveriş katına girip her mağazadan farklı farklı şortlar , kotlar , elbiseler, tulumlar, swet, gömlek en çokta ayakkabı aldım ve gratise girdim ordanda baya bir alışveriş yaptım sonra dövmeci gördüm. Girip girmeme konusunda kararsız kaldım ve en sonunda girdim. Boynuma yazı yazdırmak istiyordum Boradan nefret ediyorum yada psikopatlardan nefret ediyorum olabilirdi aynen boynuma siyah kalın harflerle ~Çift karakterliler uzak dursun~ yazdırdım ve çıktım. Sonra pirsingci gördüm onada girdim ve burnumu deldirdim sonra markete girip ne var ne yoksa hepsinden aldım. Babamın evine doğru yol adım 6 saat yolculuktan sonra gelmiştim ve çok yorulmuştum direk kapıyı açtım ve her yer toz üf üf.. Hemen geç olmadan temizlikçi çağıracaktım ki içimden " Güneş bu evi sen yapmalısın zorlukların üstünden gel" dedi ve ben yapmaya karar verdim. Ev çok büyük değildi ama yine vardı. Birde arka bahçeşi havuzu, masası, dekorasyonu derken baya iş vardı. Allahtan eşyalar eski püskü değildi hepsi yep yeniydi. Hemen işe başladım önce ev süpürme diyerek başladım, sonra yerleri, camları her yeri sildim, sonra boya çıkardım ve kendi odamı, misafir odasını, mutfağı, çalışma odamı , farklı renklere boyadım, oda bitince sadece eşyaları çıkarmaya gelmişti onu da yaptım ve kendimi koltuğa bıraktım. Çok şey vardı iş, okul, derken harap olabilirim selinayı aramaya karar verdim ama bir türlü açmıyordu neden ama?!? Neyse belki uyuyodur diye açmadı dedim ve odama geçip kitaplarımı, defterlerimi, giysilerimi koyup pijamamı giyip mutfağa indim yemek hazırlıyıp televizyona geçtim. Haberleri açtım. Ve son dakkika haberi ile heyecanım artı noluyo lan?!?
- Evet sayın seyirciler aldığımız son habere göre Bora Karagün yine yaptı yapacağını sokak ortasında bir kız cesedi bulundu adı: Se-li-nay Tan-rı-ku-lu dedi ve ben yıkıldım yere . ağlamaya başladım her şeyi yere fırlatıyordum . Sinir krizi geçiriyordum bu çok fazlaydı selinay kardeşim be-benim yüzünden öldü! Napıcaktım onun gibi birini nasıl bulacaktım ben sinir krizi geçirken bayılmışım... Sabah kalktığımda aynı yerdeydim. Berbat, bitkin, kendinden bıkma, çarezilik ben - ben nasıl bu hale geldim ? Yada geldik selinaycım şimdi yok arayıp dertleşcez , trip atacak, kavga edicek kimsem yok! Telefonuma uzandım onunla hep aynj telefonu alma hayalım vardı ama ona inat almamıştım, kıskandın istemiştim ne kadar bencil olmuşum, kör olmuşum, Bu kadar mıydı her şey , kendimi artık tanıyamıyorum. Belkide bu benim son şansımdı . Hemen telefonu alıp berkeyi aradım. Hemen açtı sesi berbatı.
- Alo kimsiniz?
- Ber-Berke be-ben Güne-ş nasılsın?
- Nasıl olmamı bekliyorsun? Sevdiğim kız gitti ellerimden tutamadım onu kimin yüzünden?
- Bak ben iyi değilim sadece cenazesi nerde onu söyle yalvarırım lütfen?
