Authors Note: This story is based from my own experience. Names were changed for the privacy of people involved. Some scenarios are also changed to make the story more appealing to readers. Any events or situations that resemble are pure coincidence. I am new in writing stories so bear with my lapses. Please leave your comments, bad or good comments are appreciated. Thank you.
P.S. Maraming salamat po sa lahat ng nagbasa ng first ever story na ginawa ko. Kahit alam kong madami pa ako dapat matutunan as a writer ay may mga nakaappreciate ng story na sobang ikinatuwa ko. Salamat sa mga nag addn sa akin sa isang group of writers ng boyxboy which I used as a guide in writing my first story. Sobrang dami nilang tips for new writers like me. This is Chapter 15 Final, Sana po leave kayo ng comments since doon ko ibabase kung susundan ko itong story na to. ENJOY :)
“Kamusta ka na boss? Ikaw ha! Hindi ka na nagpaparamdam sa akin?” Masayang bati ko sa kanya habang inaayos ko ang prutas na nabili ko.
“JD! Hindi ka naghihintay, sabi ko hintayin mo na ako eh!” Sigaw ni Jeff sa akin na ikinatawa ko dahil pawis na pawis siya at halatang nagtatatakbo.
“Ayan nanaman yang si Jeff,reklamo ng reklamo. Pagpasenyahan mo na at maingay siya ha?.” Pakikipagusap ko kay Mike.
“Eh ang tagal mo kaya! Paghihintayin ko ba naman tong si Mike?” Sumbat ko sa naiinis na si Jeff.
“Grabe ka talaga!” pagmamaktol ni Jeff sa akin.
“Huwag ka na maarte, tulungan mo nalang ako dito Jeff!”
“Oo na, san ko ba ilalagay tong mga bulaklak?”
“Diyan nalang sa tabi Jeff” Sambit ko kay sa kanya. Hinaplos ko naman ang lapida sa harap ko.
“In Loving Memory of Mike Samonte
June 1990-September 2010”
Sinindihan ko naman ang kandila sa puntod ni Mike. Magdadalawang taon na din nang iwan niya kami.
“May nakalimutan ako JD, balik lang ako sa sasakyan”
“Ulyanin ka talaga, sige antayin kita dito”. Tumingin naman ako sa puntod ni Mike.
“Miss na miss na kita Mike, 2 years na din pala no? Alam mo ba gagraduate na ako? Syempre with flying colors!” Pagmamalaki ko sa kanya. “Alam mo ba si Mike Jr. ang laki na, lagi din pinapahiram sa akin ni Kris at nako kamukhang kamukha mo” Pagiyak ko habang kinakausap siya.
“Pasensya ka na kung matagal na di ako nakadalaw dito ha?” Ngiti ko sa harap ng puntod niya.Bigla namang may dumating na kasabay name ni Jeff na dumalawa kay Mike.
“JD, iho! Kamusta ka na? It’s been what 2 years?” Masayang pakikipag beso sa akin ni Tita.
“Oo nga ho eh, pasensya na po at medyo naging busy lang. Saan po si tito?”
“Andun naghahanap ng parking, nauna na ako dito”
“Ganon po ba?”
“Oo, ang bilis nang panahon no? 2 years na din pala. Siguro kung buhay siya, sabay kayo gagraduate” Naluluhang sambit ni tita.
“Oo nga po eh…” Nakangiti kong sambit kay tita. Pinipigilan ko ang luha ko, pero I know kung nasaan man si Mike ngayon ay masaya na siya.
____________________________________________________________________________________
2 year ago…
Nagising ako nang may tumawag sa akin, si tita. Kinabahan naman ako. Nag excuse muna ako sa prof ko para sagutin ang tawag.
BINABASA MO ANG
For What Its Worth (BoysLove)
RomanceJD is a discreet bisexual who decided to go to Baguio City to study and avoid the ex-boyfriend who caused him pain. At the new place that he is at, can he find the one who can heal the wounds of the past? Sama sama nating alamin ang kasagutan sa aki...
