I Love You Doctor (Complete)

CHAPTER FORTY-FIVE

- 45 -

---

"Am I dreaming?" I held her cheeks bago sila yakaping dalawa. "My son, right?" He has a small four teeth in front.

I'm teary eyed!

"Are you really here? Please say something Lianne, I am not dreaming right? You two are here? God... thanks God.." nakatitig lang sila

sa akin.

I'm scared. I'm scared damn it! "I-I don't want to wake up. Talk to me please? I'm sorry. I'm sorry. Nagsisi na ako, hindi ko dapat sinabi yun sayo. I love you, I love you both so much." Her eyes blinked. Parang may gusto itong sabihin pero kaagad ding sinara ang bibig.

"Ahhhh Dad-da!" Bumaling ang titig ko kay Zion. "His name is Z-Zion, right?" And She nodded!

"C-can I hold him?"

"Y-yes.." I saw her tears fell and I wiped it off. I missed her voice.

Akmang kukunin ko sya bisig niya pero bigla itong kumapit kay Lianne. "Dad-da!" Sinabayan niya pa ito ng pag-iling.

"He's your Daddy anak, may balbas lang siya." Iniharap niya ulit sa akin si Zion pero para na itong maiiyak habang nakatitig sa akin.

Damn!

Now I know.

Kahit wala siyang muwang.

Masakit pala itanggi.

"I'm sorry little one. I'm here now. I'm your Daddy." Sinubukan ko ulit siyang dalhin sa mga bisig ko pero kaagad akong nanlumo nang mabilis na tumulo ang mga luha nito at umiyak.

Napaurong ako.

I deserves this.

I mouthed I'm sorry to Lianne.
"He loves you trust me. He's kissing your picture every night before he go to bed."

I smiled with her news. "I love him too, so much! I'm sorry... forgive me.."

Napabaling kami sa pinto nang pumasok si Katrina sa loob habang nasa labas lang sina Mom, Dad, Nicko, at ang dalawang kaibigan kong ngingisi ngisi sa tabi. Kaya pala..

"Amin na muna si baby! Sabi ko kasi sayo mag-ahit ka kuya! Hindi ka tuloy makilala ni Baby Zion!"
Sana nga. Sana nga, hindi lang niya ako makilala.

Mabilis silang nawala sa paningin namin. Ngayon, kami na lang dalawa ang nandito.

"I'm sorry."

"I'm sorry"

We both said in Chorus.

"No, I am the one who need to say sorry. I know I hurted you. Patawarin mo ako Lianne. I didn't mean to say those words. Kinain ako nang selos. Damn! Sana nagtiwala ako sa'yo. Fuck! Sorry Hon! Hurt me! Punch me, slapped me" kinuha ko ang kamay niya at dinala iyon sa pisngi ko. I want her to hurt me. Nakatingin lang siya sa akin habang umiiyak.
"Please don't cry. Don't cry." Pinahid ko iyon.

Mabilis akong lumuhod na ikinasinghap niya. I don't care, I will do anything just to prove how sorry I am.

"K-Khal.."

"Forgive me Lianne. I. Am. Sorry. Come back to me. I'm sorry! I'm sorry." I don't care if they'll see me crying and begging! All I care and want is forgiveness from her and to my son.

"Khal tumayo ka nga jan! I forgave you, okay? Mya kasalanan din ako...sana, sana hindi ako umalis"

Umiling ako. Hindi ata sapat sa akin na patawarin nang ganon kadali? I hugged her knees "Hindi ka tatayo? Tatayo ka o Sasama na kami kay Raymond?" Mabilis akong tumayo.