TAMAMLANMA

5.bölüm

"Benim atomlarım senin atomlarını tanıyor."

Hasan omzunda uykuya dalan kızın saçlarının kokusunu duyuyordu. Tanıdıktı koku. Sanki kızın saçları çocukluğundan gelen anları hatırlatıyordu. Huzurlu bir çocukluk hissi doldu içine. Bu garipti çünkü Hasan çocukluğunu huzurla hatırlamazdı. Hafifçe eğildi. Yüzüne baktı. Kızın yüzünü tam olarak göremese de uzun kirpiklerinin gölgesinin düştüğü yanağını ve kalemle çizilmiş gibi olan küçücük burnunu izleyebiliyordu. Biraz daha eğildi tam olarak yüzünü görebilmek için ama Artemis Hasan'ın hamlesiyle kıpırdadı. Hasan geri çekildi ve hareketsiz kaldı kız uyanmasın diye ama Artemis gözlerini çoktan açmıştı:

-Ne kadardır uyuyorum Hasan?,diye sordu başını kaldırırken.

Hasan onu uyandırdığı için biraz canı sıkkın:

-Sanırım yarım saat filan. Kusura bakma uyandırdım seni,dedi.

Artemis omuz silkti:

-Sorun değil, gece pek uyumadım. Asıl sen kusura bakma omzunda uyumuş kalmışım,dedi.

Hasan:

-Saçmalama. Kusur filan yok,dedi.

Bir süre sustular. İkisi de ne diyeceğini bilemedi. Sonra Artemis:

-Aslında birbirimizi tanımıyoruz, farkında mısın? Gün boyu havadan sudan konuştuk ama birbirimizi konuşmadık,dedi.

Hasan güldü:

-Belki tanıyoruzdur.

Artemis yine kendisini koltuğa topladı Hasan'a döndü ama başını koltuğa yasladı bu kez:

-Nasıl yani?,dedi.

Hasan bir an düşündü:

-"Büyük patlama olduğunda evrendeki biraraya gelip sıkışmış bütün atomlar tek noktadan dışarıya doğru patladı. Benim atomlarım ve senin atomların kesinlikle birlikteydi. Kim bilir, 13.7 milyar yıl içinde kaç defa biraraya gelmişlerdir. Benim atomlarım senin atomlarını tanıyor.",dedi.

Artemis gözlerini kıstı ve kırpıştırdı. Hasan onun yüzünden uçan kızıllığı gördü yine. Artemis utanınca yüzü bunu belli edenlerdendi. Artemis hala utanmayı bilenlerdendi. Bunun hoşuna gittiğini düşündü. Sonra Artemis:

-Hey bir dakika bunu hatırlıyorum, bir filmden bu ya da dizi mi?,dedi.

Hasan'ın yüzüne kocaman bir gülümseme yayıldı yine. Gözleri küçüldü. İnce bir çizgiye dönüştü. Onaylamadı ama Artemis söylediğinin doğru olduğunu anladı. Artemis gülümseyerek:

-Hasan Seymen, çok tehlikeli birisin,dedi.

Hasan hala gülümsemesi dudağının kenarında:

-Neden?,dedi.

Artemis:

-Çapkınsın. Dünden beri öyle cümleler kuruyorsun ki bana, suratına şu garip gülümsemen yayılmasa bana asıldığından emin olacağım. Kız arkadaşına acıdım,dedi.

Hasan:

-Hangi garip gülümseme? Nasıl gülüyorum ki ben?

Artemis dudaklarını büzdü ve kaşlarını kaldırdı:

-İçten ama gözlerini japon çizgi karakterleri gibi kaybeden gülümsemen,dedi.

Hasan güldü:

-Karanlık şövalye bir çizgi karakter ha?

Artemis ciddileşti:

-Hayır, o ruhunda senin. Neyse gülümsemen özel yani bana diyorsun ama.