ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ VI

10. ΟΙ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ

Ορόρα

Επιστρέψαμε στην έπαυλη δίχως δυσάρεστες συναντήσεις με τον περιπλανώμενο λυκάνθρωπο. Αυτές προέκυψαν όταν περάσαμε το κατώφλι του καταφυγίου μας αντικρίζοντας την Κέιζα. Όλοι είχαν φύγει για την Μόιρα εκτός από την αφεντιά της. Εκείνη είχε χυθεί στον καναπέ κρατώντας ένα ποτήρι γεμάτο με αλκοόλ και μόλις μας είδε στριφογύρισε τα μάτια της ενοχλημένη.

«Ακόμα εδώ είσαι;», ακούστηκε ο Κάρτερ πίσω μου και την επόμενη στιγμή ήταν δίπλα μου. «Σου είπα να φύγεις».

Ένα κομμάτι του εαυτού μου ανακουφίστηκε όταν έμαθα ότι προσπάθησε να την διώξει. Αυτό σήμαινε ότι δεν είχε σκοπό να συνεχίσει τις ανοησίες που ξεκίνησε στο παλάτι. Όσο για την Κέιζα όχι μόνο δεν σάλεψε, αλλά απάντησε πως δεν θα γυρνούσε μόνη της στην Μόιρα, γιατί ήταν αργά. Όσο δίκιο και να είχε δεν έκανε κανείς τον κόπο να της προσφέρει θέση στο αυτοκίνητο του.

«Γυρίσατε;», ακούστηκε ο Ντιμίτρι καθώς κατέβαινε τις σκάλες.

Δυστυχώς όμως δεν ήταν μόνος του. Τον ακολούθησαν ο Μάικλ με τον Αλφόνσο και οι παράνομοι εραστές. Μόλις το βλέμμα του Σκοτ διασταυρώθηκε με το ένοχο της Οκτόμπερ, το σώμα του τσιτώθηκε και έκανε να φύγει από το δωμάτιο. Ο Τσέις όμως τον συγκράτησε και του ψιθύρισε κάτι για να τον πείσει να αφήσει τέτοιες συμπεριφορές. Υπέθεσα πως του θύμισε τον κίνδυνο του λυκανθρώπου.

«Τι πάθατε;», αναφώνησε ο Αλφόνσο βλέποντας το χώμα στα ρούχα μας.

Κοιτάχτηκα με τον Σκοτ και τον Τσέις για να δούμε ποιος θα ανακοίνωνε τα άσχημα νέα της βραδιάς και κανείς από τους δύο δεν φάνηκε πρόθυμος να με βγάλει από την δύσκολη θέση. Καλύτερα όμως να τους ειδοποιούσα εγώ μια που ήμουν πιο ψύχραιμη και είχα τις απαραίτητες γνώσεις για να παρουσιάσω την κατάσταση όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα.

«Όσο ήμασταν έξω ακούσαμε το ουρλιαχτό ενός λυκάνθρωπου».

Οι αντιδράσεις ήταν φυσικά οι αναμενόμενες. Σοκ και φόβος έκανε τα μάτια όλων να αστράψουν, ενώ η Κέιζα τινάχτηκε από τον καναπέ σαν να την είχε διαπεράσει ρεύμα. Φαινόταν μάλιστα να έχει τρομοκρατηθεί περισσότερο από όλους, γιατί ρώτησε περισσότερες λεπτομέρειες τραυλίζοντας.

«Είσαι σ - σίγουρη ότι είναι λ - λυκάνθρωπος;»

Εγώ κατένευσα σαστισμένη με το πώς άλλαξε η εικόνα της από την μια στιγμή στην άλλη. Δεν μπορούσα να της κρατήσω άλλη κακία καθώς την έβλεπα να χλομιάζει και τα άκρα της να τρέμουν.