HAİN ARKADAŞ

1. BÖLÜM "YOK EBENİN BALE PABUCU!"

HAİN ARKADAŞ
Bölüm 1 : Yok Ebenin Bale Pabucu

"Evlenecek yaşa geldin, hala eve zil zurna geliyorsun. Cık cık, peşinden koşan delikanlılar bu hallerini görse ayaklarını totolarına vura vura kaçarlar. " diye resmen zılgıt çeken anneme baygın bir bakış atmakla yetindim. Bir elim ağrıdan çatlayacakmış gibi olan başımda hüküm sürerken, diğer elimle içler acısı mide bulantımı teselli etmek adına bir şeyler yemeye çalışıyordum. Ne yazık ki evde kalacağımı söyleyip duran annem, tüm çabalarıma engel olma uğruna kazılmış belediye çukuru gibiydi.

Kapanan iştahımın bana verdiği yetkiyle elimdeki reçelli ekmeği mideme yollamaktan ve geçmemeye yeminli mide bulantıma yemin bozdurmaya çalışmaktan vazgeçtim. Başını gazetesinden anlık kaldıran babamla birbirime bezgin bakışlar yolladıktan sonra tekrar lafa girmeye hazırlanan anneme 'Allahını seversen yapma.'  dercesine baktık. Ancak annem bizi zerre umursamadan, gözlerini belerterek füze niteliğindeki tiz sesini kulak zarlarımıza armağan etti.

"Allahtan Barın oğlum yanındaymış da sağ salim getirdi seni. Bu çocuğun da hakkını nasıl ödeyeceğiz bilmem vallahi. Arkanı toplamaktan helak olmuştur yavrucak."

Gün ışığının sarı kuşakları geniş salonumuzu aydınlığa boğarken, cadı sultan her zamanki gibi beni üvey evlat kategorisine alarak Barın'ı öz evlat kadrosuyla buluşturmuştu. Ne söylersem söyleyeyim annemin fikirlerini değiştiremeyeceğim için onun aklındaki yakışıklı, efendi, iyilik meleği Barın'a elleşmemeye karar verdim. Yoksa çok sevgili potansiyel damat adayının namusuna halel getirmeye yeltendiğim için beni çifteyle vururdu kesin.

Evet evet... Annem Barın'ı en gözde damat adayı, Buket Teyze de beni en gözde gelin adayı olarak görüyordu ve biz onları asla vazgeçiremiyorduk.

Göz devirerek önümdeki beyaz kupanın içinde durgun deniz gibi duran kahvemi parmaklarımla kıstırdım. Dudaklarımdan minik minik boğazıma doğru akan kahve, tadını dilime mühürlerken gözlerim birer girdap gibi annemle babamı odağına çekti. Annem sözlerinin tınlanmaması yüzünden bana miras bıraktığı gözlerini kısmış, bakışları babamla ben arasında mekik dokuyordu. Babamsa önünde çayı, gözünde gözlüğü, her gün mutlaka okuduğu gazetesine ciddiyetle gömülmüş vaziyetteydi.

Her karışı özenle donatılmış kahvaltı masasını yiyemediklerimin hüznüyle süzerken, babamın çayından bir yudum almasını izledim. Ancak bakışlarımı tam babam beyden çekecekken kahverengi gözleri koskocaman oldu ve az önce çayından aldığı yudumu olduğu gibi dışarı püskürttü.

Annemle ben, babamın bu ani hareketiyle yerimizde irkildik. Ardından, birbirine benzeyen kavisli kaşlarımız bizden bağımsız bir havayolu şirketi kurarak tavana doğru havalandı. Babam gözlerini birer kanca gibi gazeteye takmış öylece bakıyorken annem meraklı melahatlığını konuşturarak bir anda omletini terk edip sandalyesinden fırladı. Eh, ben de annem bana bıraka bıraka merakını miras bıraktığı için orada neler döndüğüne bakmak istedim. Ama başımın amansız ağrısı önüme bariyer olunca, merakımı gözlerimden taşırarak annemi izlemekle yetindim.

Annem başını babamın omzunun üzerinden gazeteye doğru uzattı ve zaten iri olan kehribar gözleri bir anda devasalığı tattı. Tek kaşımı kaldırmış onları izlerken, damarlarıma kuyulanan saf merak ve birkaç parça endişe yüzünden yerimde durmak imkansızlaştı. O yüzden yerimde birkaç kez kurtlu gibi kıpırdandım, en sonunda da başımın ağrısını boş verip sırtımı sandalyenin yumuşak dokusuyla vedalaştırdım. Ancak hızla ayağa dikilirken, gözüme takılan şeyle o meşhur elektroşok dalgalarını yaşarken yemiş gibi oldum. Annem resmen göbek atıyordu!

Babamın şoktan yakasını kurtaramamış hali ve annemin "Altmııış, oooh, yetmiiiş..." nidalarıyla göbek atışı arasındaki çelişki beynimin bir yerlere kaçışmasına neden oldu. Eğer ortada kötü bir şey varsa annem neden en son teyzemin düğününde onda gördüğüm coşkuyla oynuyordu? İyi bir şey olmuşsa da babam neden o serçe parmağını sehpaya çarparken zamanı durdurmuşlar gibi görünüyordu?