KOLOMBİYA |TONY STARK|

#2

"Yaptırdın mı kaydını bari?" dedi abin sen daha eve yeni girmişken. Salona geçip oturmuş televizyon izleyen abine baktın. "Annem nerede? " dedin arkanı dönüp. Ardından da annene seslendin. "Gitti o. İş görüşmesinde. Bağırmayı kes. "

Omuz silktin ve kendini abinin yanına attın. Kolunun altına aldı seni. "Her şey tamam. Kayıt falan hallettim. Yurtta kalmama gerek yok ev o kadar uzak değil zaten. " Kafasını salladı abin. Kafanı kaldırıp abine baktın. "Bana bak lan. Noldu sana böyle? İşe gittiğin yok. Kendine baktığın yok. Bir şey olmuş belli."

"Ayrılık acısı kızım. Anlamazsın sen." Kafasına vurdun. "Ne alaka şimdi be!" Kolunun altından çıktın. Omuz silkti. "Yalan mı kaç tane sevgilin oldu?" Haklıydı. Sadece bir tane olmuştu onda da zaten memnun olmadığın için ayrılmak senin için kolay olmuştu. Karşı taraf bilinmezde.

Dudağını büzdün. "Yaparım ki sevgili ne var yani. " Abin gür bir kahkaha attı. "Tabi ki canım yaparsın. Kolay zaten o kadar. " Siz konuşurken bu sırada annen eve gelmişti. "Kolay tabi! Bak görürsün!" dedin abine kafa tutarak.

Salona gelmiş annen konudan habersiz olarak sordu. "Ne kolaymış?" Abin atladı hemen. "Sev..." Hemen onu susturmak amaçlı atladın. "Dersler anne. Abim tutturdu sen üniversitede dayanamazsın derslere diye. Zor dedi dersler. Ben de dedim kolay dedim yaparım bak görürsün dedim. " Annen ilk başta kaşlarını çatsa da sonra vazgeçti.

"İyi güzel. Benim için de kolaydı. Aldım işi." Annenin bir anda dedikleri ile ikiniz de şaşırdınız. Daha sonra da gidip annenize sıkıca sevinçle sarıldınız. "Tamam hadi bakayım geçin yerinize boğdunuz beni." dedi annen. Sen bir yanaktan abin bir yanaktan annenin yanaklarını öptükten sonra kalktığınız koltuğa oturdunuz.

"Ben kaydımı yaptırdım bu arada." dedin bir anda. Annenin ağzı kulaklarına vardı. "Aferin canım kızım benim." diyerek geldi ve öpücüklere boğdu seni. "Bana yok zaten" diyerek kendini belli etti abin. "İşe devam et, kendini topla sana da öpücük veririz beyefendi." dedi annen. 

"Hadi bakalım. Madem ben işe girdim. Evde olmayacağım zamanlar yemek yapabilmeniz lazım. Bu yüzden mutfağa gidin ve önlüklerinizi takın. Yemek vakti." Bomboş bunu diyen annenize bakarken o da size soru soran bakışlarla bakıyordu. "Ne var? Ne oldu? Hadi!"

Abin kaşlarını çattı. "He sen ciddisin?" Annen arkasını dönüp merdivenlere giderken bağırdı. "Evet! Hem de çok! Oyalanmayın on beş dakika sonra geleceğim!" Abine baktıktan sonra koşarak üstünü değiştirmeye gittin. Abin ise çoktan önlüğünü takmış hazırdı.