Extramundane || 超自然的

9

Τα δυνατά και ιδρωμένα χέρια του Haruto κρατούσαν την Ichika σφίγγοντας την από την μέση. Δεν θα του φαινόταν περίεργο αν της είχε προκαλέσει την οποιαδήποτε μελανιά ή αν την είχε πληγώσει.
Το μυαλό του δούλευε πυρετωδώς στην προσπάθεια του να βρει έναν τρόπο να κάνει τον Junichiro να παίξει δίκαια το παιχνίδι. Το αίμα του έβραζε από θυμό.
Ανέκαθεν υπήρχαν και οι ζαβολιές. Οι κανόνες, όμως, ήταν ξεκάθαροι: και οι δύο έπρεπε να βρίσκονται μαζί με την επιλεγμένη κοπέλα. Όπου κι αν πήγαινε εκείνη, αυτοί θα ακολουθούσαν, αλλά μαζί.
Υπήρξαν πολλές φορές που ο Junichiro προσπαθούσε να κερδίσει την εύνοια μιας κοπέλας κάνοντας όλων των ειδών τις παγαποντιές και κανένας, ούτε από τον παράδεισο ούτε και από την κόλαση, δεν έκανε κάτι να τον σταματήσει.
Ο δαίμονας είχε τεράστια δύναμη μέσα του, για αυτό, όποτε ο Haruto έκανε το οποιοδήποτε παράπονο, οι περισσότεροι επέλεγαν να μην δώσουν την παραμικρή σημασία.

H Ichika είχε κρυφτεί στον λαιμό του αγγέλου και έκλαιγε.
Ένα άσχημο συναίσθημα είχε αγκαλιάσει ολόκληρο το σώμα της σαν την πετσέτα που σε αγκαλιάζει μετά από ένα ζεστό μπάνιο.
Ο Haruto κατάλαβε τους λυγμούς της στον λαιμό του και αμέσως ένιωσε τα φτερά του αδύναμα: την λυπόταν. Ήθελε τόσο πολύ να της μιλήσει, να την καθησυχάσει, να της αποκαλύψει την αλήθεια.
Δεν ήταν καθόλου διαφορετικά ούτε εκείνη την φορά. Ανέκαθεν ήθελε να αποκαλύψει την αλήθεια σε όλες τις κοπέλες.
O Junichiro πέταξε δίπλα του τινάζοντας νευριασμένα τα μαύρα του φτερά.
"Τώρα έκανε εμετό ηλίθιε! Άφησε την κάτω, δεν έχει συνέλθει ακόμη!" Φώναξε και του έδειξε την κορυφή ενός ουρανοξύστη.
Ο Haruto μείωσε ταχύτητα και στάθηκε για λίγο στον αέρα.
Κοίταξε γύρω του το Τόκυο και ύστερα χαμήλωσε το βλέμμα του προς την Ichika.
Εκείνη είχε μαζευτεί σαν βρεγμένη γάτα στην αγκαλιά του και είχε τα μάτια της ερμητικά κλειστά.
Ο Junichiro σταμάτησε δίπλα τους και προσπάθησε να βρει τις ανάσες του.
"Έλεος ρε αγόρι μου. Τι νεύρα είναι αυτά;" Άρχισε να φωνάζει λαχανιασμένος.
"Τι έπρεπε να κάνω;" Φώναξε πίσω ο άγγελος.
"Σταματήστε και οι δύο και πηγαίνετε με στο σπίτι μου!" Τσίριξε η κοπέλα και η φωνή της έσπασε.
"Μην φωνάζεις κι εσύ!" Ο Haruto έτριξε τα δόντια του αλλά μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτων το μετάνιωσε. "Συγγνώμη." Είπε χαμηλόφωνα.
"Ποιο είναι το πρόβλημα σου; Ένα παιχνίδι παίζουμε." Είπε ο Junichiro φανερά ενοχλημένος.
"Ας το παίξουμε δίκαια." Μουρμούρησε ο άγγελος και άρχισε να πετάει αργά και ήρεμα με την Ichika στην αγκαλιά του.
Ο Junichiro ακολουθούσε λίγα μέτρα πιο πίσω χωρίς να μιλάει.
"Θέλω να πάω σπίτι." Γκρίνιαξε η κοπέλα.
Κανένας δεν μίλησε. Το μόνο που ακουγόταν ήταν ο αέρας που σφύριζε δυνατά.
Σε λίγο, η οικία Ishihara φάνηκε από μακριά και, λίγα λεπτά αργότερα, οι τρεις τους, μπήκαν από το παράθυρο στο δωμάτιο της Ichika.
Ένας δυνατός γδούπος ακούστηκε την στιγμή που εκείνη προσγειώθηκε στο πάτωμα.
"Είσαι άγαρμπος!" Παρατήρησε ο Junichiro.
Ο Haruto ήταν τόσο χαμένος στις σκέψεις του που δεν κατάλαβε πως είχε πετάξει σαν σακί την Ichika στο πάτωμα.
"Συγγνώμη." Μουρμούρησε και κάθισε στο κρεβάτι της.
"Ichika;" Η φωνή της Maiva ακούστηκε από τον διάδρομο και, ύστερα, τρία χτυπήματα στην πόρτα του δωματίου. "Άκουσα θόρυβο. Όλα καλά;" Ρώτησε η γυναίκα από την άλλη μεριά της πόρτας.
"Ναι. Απλά έπεσα από το κρεβάτι. Μην ανησυχείς." Απάντησε η Ichika. Η φωνή της ακουγόταν κουρασμένη και η ίδια έδειχνε χάλια.
"Είναι πολύ αργά. Γιατί δεν κοιμάσαι; Αύριο πρέπει να πας στο σχολείο." Η φωνή της Maiva ακουγόταν το ίδιο κουρασμένη και θλιμμένη.
"Κοιμόμουν. Απλά έπεσα από το κρεβάτι." Διευκρίνισε η κοπέλα.
"Καληνύχτα." Τα βήματα της Maiva άρχισαν να απομακρύνονται και ύστερα ακούστηκαν να κατεβαίνουν την στενή σκάλα που οδηγούσε στην κουζίνα και το σαλόνι.
Η κοπέλα σηκώθηκε αργά από το πάτωμα βάζοντας πίεση στα χέρια της κάνοντας τα με τρέμουν.
Σήκωσε το μανίκι της βαμβακερής της μπλούζας και αποκάλυψε τις δύο μεγάλες πληγές στους αγκώνες της.
Το αίμα πάνω τους είχε ξεραθεί και έτσι δεν ήταν πια κόκκινο, αλλά περισσότερο μαύρο.
"Εμείς το κάναμε αυτό." Ο Junichiro έξυσε το πίσω μέρος τους κεφαλιού του αμήχανα.
Ύστερα, πλησίασε την Ichika και, με το αριστερό του χέρι, έπιασε απαλά το δεξί χέρι της. Με μια κίνηση του δεξιού χεριού του εξαφάνισε την μαύρη πληγή και συνέχισε κάνοντας το ίδιο και στο άλλο.
Εκείνη, έκπληκτη, άρχισε να χαϊδεύει επίμονα τους αγκώνες της αλλά δεν βρήκε πουθενά το ξερό αίμα.
Κοίταξε τον δαίμονα μπροστά της που την κοιτούσε χαμογελώντας.
"Ευχαριστώ." Καθάρισε τον λαιμό της.
"Δεν κάνει τίποτα." Απάντησε εκείνος και φίλησε την ράχη τους χεριού της.
Εκείνη αποτραβήχτηκε και πήγε να καθίσει στο κρεβάτι της, δίπλα στον Haruto.
"Πρέπει να κοιμηθείς." Είπε ο άγγελος.
"Θα περιμένω να φύγετε." Απάντησε ψυχρά εκείνη και σταύρωσε τα χέρια της στο στήθος της. Ένιωσε το στομάχι της να κινείται μέσα στο σώμα της και αμέσως κάλυψε τα χείλη της με την παλάμη της.
"Ουρανοί!" Αναφώνησε κάτω από το χέρι της. Σηκώθηκε απότομα και άνοιξε με θόρυβο την πόρτα του δωματίου της. Έτρεξε μέχρι την τουαλέτα, που βρισκόταν απέναντι από το δωμάτιο της, όπου και έπεσε στα γόνατα μπροστά από την λεκάνη.
Τα βλέμματα του Junichiro και του Haruto διασταυρώθηκαν στιγμιαία: ήταν αρκετό για να νιώσουν τύψεις για την απότομη συμπεριφορά τους.
Η Ichika γύρισε ένα λεπτό αργότερα δείχνοντας εξουθενωμένη.
Ο Haruto έσπευσε να την βοηθήσει όμως εκείνη απώθησε την χειρονομία του με ένα δυνατό χαστούκι.
"Μάλλον..." Έκανε μετανιωμένη και κατευθύνθηκε προς τον Junichiro. Εκείνος δέχτηκε μια πιο δυνατή σφαλιάρα. "Καλύτερα τώρα." Μουρμούρησε.
Όταν έκατσε ξανά στο κρεβάτι της ένιωσε ένα κύμα απορίας και θυμού ταυτόχρονα. Τα χέρια της άρχισαν να τρέμουν και τα έσφιξε σε μια προσπάθεια να μην ουρλιάξει.
"Δεν ξέρω ποιοι είστε και τι θέλετε, όμως αρκετά έχω να με απασχολούν." Έτριξε τα δόντια της. "Επίσης δεν ξέρω πώς την έχετε δει με αυτά τα στοιχήματα και τα παιχνίδια όμως δεν έχω όρεξη για κανένα από τα δύο. Οπότε, τώρα, θα πέσω για ύπνο και όταν ξυπνήσω αύριο το πρωί εσείς θα έχετε φύγει και η ζωή μου δεν θα είναι πια περίεργη. Είμαι κατανοητή;" Χώθηκε κάτω από το λεπτό της πάπλωμα και πάτησε τον διακόπτη που βρισκόταν δίπλα της.
Το σκοτάδι απλώθηκε παντού.
"Δεν μπορούμε να φύγουμε." Τόνισε σοβαρά ο Junichiro. "Και καλά θα κάνεις να το αποδεχτείς. Είναι πολύ σημαντική η επιλογή σου." Η επιλογή αυτή των λέξεων έκανε την Ichika να θυμώσει περισσότερο. Σηκώθηκε και, με την βοήθεια του λιγοστού φωτός που έμπαινε στο δωμάτιο από τα φώτα της πόλης, άρπαξε τον Junichiro από τον γιακά της μαύρης του μπλούζας.
"Τι σημαντικό μπορώ να κάνω εγώ, μια κοινή θνητή, για εσάς, δύο πλάσματα με δυνάμεις που ούτε καν μπορώ να φανταστώ;" Ρώτησε εύστοχα.
"Καλή ερώτηση." Γέλασε ο δαίμονα και την έπιασε δυνατά από τους καρπούς. "Δες το σαν ένα γκάλοπ. Ας πούμε, ποια πλευρά έχει τα πιο ελκυστικά αρσενικά;" Την έριξε πάνω στο κρεβάτι. "Μόνο που αυτή τη φορά είναι λίγο πιο υποχρεωτικό απ' όσο θα ήταν ένα κλασικό γκάλοπ. Δεν είναι τίποτα. Μόλις το γκάλοπ τελειώσει, εμείς θα τρέξουμε να τα πούμε στους φίλους μας και θα γελάμε." Το μεγάλο και τρομακτικό χαμόγελο που είχε ζωγραφιστεί τα χείλη του, δεν ήταν καθόλου ορατό, όμως, ακόμα και χωρίς να το βλέπει, η Ichika ανατρίχιασε.
"Πήγαινε για ύπνο τώρα. Θα μιλήσουμε αύριο." Ο Haruto χάϊδεψε απαλά τα μαλλιά της κοπέλας και ύστερα άνοιξε το παράθυρο στον απέναντι τοίχο.
"Θα είμαστε στην σκεπή." Οι λέξεις φάνηκαν αστείες, όμως κανείς δεν γέλασε.