Extramundane || 超自然的

14

Μια μικρή σταγόνα βροχής έπεσε πάνω στο μεγάλο παράθυρο του δωματίου. Αμέσως μετά, άλλη μια. Και ύστερα ο ήλιος ξεπρόβαλε πίσω από τα μεγάλα γκρι σύννεφα που είχαν συναχθεί πάνω από το Τόκυο.
Ο Haruto αναστέναξε σιωπηλά καθώς χάιδευε με τα χλωμά δάχτυλα του ένα ράφι με βιβλία. Διάβασε τον κάθε τίτλο δίνοντας ιδιαίτερη προσοχή στις λέξεις και ύστερα βάλθηκε να κοιτάζει τον ουρανό, που δεν μπορούσε να αποφασίσει τι ήθελε εκείνη την ημέρα.
"Πάλι τσακώνονται." Παρατήρησε ο Junichiro από την άλλη άκρη του δωματίου.
"Μπορεί απλώς να είναι αναποφάσιστοι." Αντιγύρισε ο άγγελος.
Από την αρχή της δημιουργίας εκείνου του πλανήτη οι δουλειές και οι υποχρεώσεις είχαν χωριστεί στα δύο. Κάποιες μέρες οι άγγελοι επέλεγαν τον καιρό, και οι δαίμονες τις σοδειές, και κάποιες άλλες το αντίθετο ή κάτι τελείως διαφορετικό.

"Αν αργήσει λίγο ακόμα, ας φύγουμε." Πρότεινε ο Haruto, αναφερόμενος στην Ichika, η οποία δεν είχε γυρίσει ακόμα από το σχολείο. "Πρέπει να έχει τον χώρο της." Πρόσθεσε στην συνέχεια.
"Το γνωρίζω." Αναστέναξε ο δαίμονας. "Αλλά πρέπει να πάρει κάποιες αποφάσεις. Με προβληματίζει ιδιαίτερα, δεν δείχνει καμία προτίμηση." Πρόσθεσε.
Ο Haruto γέλασε σιωπηλά.
"Γίνεσαι υπερβολικός. Πρώτη φορά στην ζωή της έρχεται αντιμέτωπη με κάτι τέτοιο." Είπε.
Η ησυχία απλώθηκε το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο και τα δύο πλάσματα βάλθηκαν να ακούν τον ήχο της βροχής, που είχε πλέον ξεκινήσει να πέφτει πάνω από την μεγαλούπολη.

Η πόρτα του δωματίου έτριξε και λίγα δευτερόλεπτα μετά η Ichika μπήκε στο δωμάτιο. Πάγωσε, βλέποντας τα δύο πλάσματα μπροστά της.
"Τι θέλετε εδώ;" Ρώτησε ψυχρά, πετώντας την σχολική της τσάντα πάνω στο κρεβάτι της.
"Το ξέχασες;" Γέλασε ο Junichiro. "Εδώ μένουμε τώρα."
Η απάντηση του δαίμονα δεν φάνηκε να εκπλήσσει την κοπέλα, ούτε να την νευριάζει. Βάλθηκε να τους κοιτάζει από την απέναντι πλευρά του δωματίου μα σε λίγο ξεκίνησε να τους πλησιάζει.
Ξάπλωσε στο κρεβάτι της με αργές κινήσεις, και έβγαλε τις κάλτσες της χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια της.
"Έχει κρύο." Μουρμούρησε και έκλεισε τα μάτια της.
Ο Junichiro κοίταξε τον Haruto γεμάτος απορία, μα ο άγγελος δεν το πρόσεξε καν. Γονάτισε δίπλα από το κρεβάτι της κοπέλας και ένα ζευγάρι ολόλευκα φτερά έκαναν την εμφάνιση τους στην πλάτη του. Μερικά αντικείμενα στο δωμάτιο κουνήθηκαν, έπεσαν ή άλλαξαν θέση.
Η Ichika τον κοιτούσε αδιάφορα, κουρασμένη, σαν νεράιδα που μόλις είχε ξυπνήσει πάνω στο λουλούδι της.
Ο άγγελος άπλωσε το ένα του φτερό σκεπάζοντας τη, βάζοντας το δεύτερο κάτω από το κεφάλι της.
Ο Junichiro στάθηκε όρθιος στο προσκέφαλο της κοπέλας και της παρουσίασε τα δικά του φτερά.
Το ταβάνι του δωματίου εξαφανίστηκε από το οπτικό της πεδίο. Δεν μπορούσε πια να δει το γραφείο ή την βιβλιοθήκη της.
Ο δαίμονας ξάπλωσε δίπλα της, αντίθετα από τον Haruto, και σκέπασε με τα φτερά του τα τρεμάμενα πόδια της.

"Πείτε μου για εσάς." Πρότεινε η Ichika, σιγανά.
Τα δύο πλάσματα κοιτάχτηκαν έκπληκτα, μα αποφάσισαν να εκπληρώσουν την επιθυμία της.
"Δεν υπάρχουν πολλά να ακούσεις για εμάς." Ξεκίνησε να λέει ο Haruto. "Ερχόμαστε από διαφορετικές οικογένειες, βρισκόμαστε εδώ απ' την αρχή του κόσμου και είμαστε όσο ασυνήθιστοι θέλεις εσύ να είμαστε." Συμπλήρωσε.
"Το μόνο που θέλω από εσάς είναι να φύγετε." Είπε το κορίτσι.
"Ξέρεις ότι αυτό δεν γίνεται. Πρέπει πρώτα εσύ να εκπληρώσεις το αίτημα μας." Απάντησε ο Junichiro.
Το κορίτσι παραμέρισε τα φτερά τους και σηκώθηκε όρθια απότομα.
Το πάτωμα έτριξε παραπονεμένα κάτω από τα γυμνά πόδια της.
"Ωραία, θα διαλέξω εδώ και τώρα! Μα μετά από αυτό θα εξαφανιστείτε!" Έτριξε τα δόντια της και τα χέρια της κόλλησαν στα πλευρά της με θυμό.
"Ichika." Ο Junichiro εξαφάνισε τα φτερά του με μια απότομη κίνηση και άρχισε να την πλησιάζει. "Δεν είσαι σε θέση να πάρεις μια απόφαση τώρα." Χαμογέλασε.
"Θα αποφασίσω!" Είπε άλλη μια φορά εκείνη. "και μετά θέλω να φύγετε, για πάντα!"
-Ο θυμός σου θα σε αναγκάσει να κάνεις λανθασμένες επιλογές.
Ο Haruto σηκώθηκε από το πάτωμα με ένα έκπληκτο βλέμμα κολλημένο στο αγγελικό του πρόσωπο.
Η Ichika άνοιξε διάπλατα το στόμα της.
"Διαλέγω-" μα πριν προλάβει να τελειώσει την πρόταση της, ο Junichiro ακούμπησε τον αντίχειρα του στο μέτωπο της. Το κορίτσι πάγωσε και ύστερα έπεσε στην αγκαλιά του, καθώς άρχισε να βυθίζεται σε έναν γλυκό και ήσυχο ύπνο.
"Παραλίγο." Ξεφύσηξε ο δαίμονας. Σήκωσε ελαφρά την Ichika στα χέρια του και την τοποθέτησε στο κρεβάτι της, σκεπάζοντας την με μια λεπτή κουβέρτα.
"Ποιον νομίζεις ότι θα διάλεγε;" Αναρωτήθηκε δυνατά ο Haruto.
"Δεν ξέρω." Απάντησε ειλικρινά ο δαίμονας.
Οι δύο τους άνοιξαν το μικρό παράθυρο του δωματίου και πέταξαν μακριά, πάνω από το Τόκυο.