İnsanlar gerçekleri gizleyebilirler. Kendini gizleyemeyen gerçeklerdir...
3 yıl önce...
Genç kızın buraya beşinci gelişiydi. Evet, uzaktı. Evet, hiç istemediği halde yalana da alışmıştı. Yalan söylüyordu...Ama ne uzak yerler ne de ailesine yalan söylüyor olması resim tutkusunun önüne asla geçemezdi. Ve yine işte istediği yerde kendi dünyalarındaydı. Anın tadını çıkarıyordu. Geldiği resim galerisinin o muhteşem büyüsüne esir olmuştu. Tek istediği bu büyünün uzun sürmesiydi.
Galeride bu seferki çalışmaların çoğunluğunu, profesyonel ellerin eserleri olan kara kalem tablolar oluşturuyordu. Genç kız, seyrek insan gruplarının arasından tablolara bakarak yavaşça ilerlemeye başladı. Baktığı her çizgide, ressamın yapmış olduğu her dokunuşunda kendi yansımasını görüyordu. Gözüne kara kalemle yapılmış bir tablo ilişince durdu. Bir kadın portresiydi bu. Taze açmış bir çiçeğin ruhunu andırıyordu bu. Tıpkı benim gibi, diye düşündü. Tabloda kısa düz saçlı, kırılgan ve gözyaşları, sanki bir kalbi yumuşatmak için akan, bir kadın görüyordu. Kadının yüz hatları kusursuzca çizilmişti. Çok güzel ve netti. Birden kısa saçın kendisine de yakışabileceğini düşündü. Belki de ilerde bu tablodaki kadın gibi kırılgan ama bir o kadar da asil ruhlu bir kadın olacaktı o da... çizilen tüm tablolar ona göre ayrı ayrı güzeldi. Eşsizdi. Buraya geldiği için hiç pişman olmamıştı. İyi ki arkadaşı Gözde'nin tavsiyesini dinlemişti. Sonuçta yakın arkadaşlar iyi şeyler için varlardı.
İyi ki burdayım, diye düşündü. İyi ki...
×××
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN MELODİSİ (Ara Verildi )
Novela JuvenilKAYIP BİR YÜZÜN ARDINDAKİ ACI GERÇEKLER...En fazla ne kadar saklarsın? Kaybolduğu düşünülen genç bir kızın geçmiş perdesi nelere mâl olur? Kanlı bir geçmiş... Gerçekler kış uydusundan uyanıp yavaş yavaş karanlık yüzünü göstermeye başladığında adeta...
