Επηρεασμένη από το προηγούμενο βράδυ και επιτέλους ξεκούραστη, ξεκίνησε αυτή η μέρα πολύ καλά. Το πρόγραμμα περιελάμβανε σήμερα περιήγηση στα αξιοθέατα στης κωμόπολής μου.
Έχοντας αναθέσει στον Γιώργο την κάμερα μου, εντάξει αυτός μου την πήρε με το έτσι θέλω, είχα πολύ χρόνο για να μιλάω και να κάνω βλακείες που είχαμε συμφωνήσει με τον Νταμίρ.
Φωτογραφίες Γεωργίου
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Είχα αρχίσει βέβαια να τσατίζομαι. Κάθε φορά που τον πλησίαζα, με απέφευγε και όταν δεν είχε άλλη επιλογή, μου απαντούσε με τα χίλια ζόρια. Τι στο καλό άρχισα να αναρωτιέμαι. Τι λέγαμε χθες το βράδυ;
Κιαν το βράδυ σε αγκάλιαζεσφιχτάγιαναενωθούν τα σπασμένακομμάτιατηςεύθραυστηςψυχήςσουγια τα οποίαήτανυπαίτιος, το επόμενοπρωίξεχνούσε. Τον τύφλωνε το φως του ήλιου και ξεχνούσε.
Ευτυχώς που ήταν και τα υπόλοιπα παιδιά και δεν πτοούμουν να κάνω μόνη μου βλακείες. Ευτυχώς. Χάρηκα πολύ όταν κάναμε το διάλειμμά μας και ήμασταν μόνο τα κορίτσια του προγράμματος και φυσικά ο Γιώργος γιατί χωρίς τον Γιώργο προκοπή δεν γίνεται και λέγαμε διάφορα για τις 2 μέρες που είχαμε ήδη διανύσει και τις εντυπώσεις μας. Είχα ανάγκη από λίγη ρουτίνα.
Για ακόμη μία φορά το βράδυ ήταν αυτό για το οποίο ήλπιζα πολλά. Ναι... Ναι... Έκανα για ακόμη μία φορά σχέδιο και αυτή τη φορά έβαλα τον Γιώργο να με βοηθήσει. Τεράστιο λάθος, το ξέρω.
Του είπα πως πρέπει να παίξουμε θάρρος ή αλήθεια γιατί οι ξένοι το παίζουν όπως την μπουκάλα. Εκείνος κατάλαβε τις βλέψεις μου και ακόμα κι αν στην αρχή βαριόταν, στη συνέχεια μου έκανε το χατίρι και με βοήθησε το καλό μου.
Ωστόσο ποτέ δεν τύχαινε να ρωτήσει ο Γιώργος εμένα και κατέληξε να με ρωτάει ο κολλητός του, ο οποίος ακόμα κι αν δεν ήταν στο πρόγραμμα, ήθελε να γίνει κάτι με μία Ισπανίδα την οποία ήθελε και ο Γιώργος. Και εγώ επειδή είμαι καλή φίλη και θέλω να χαλάσω την φιλία τους, του είπα που ήμασταν για να έρθει να μας βρει.
Και να που έτυχε να ρωτήσει εμένα. Και επειδή είναι μπάσταρδος ρωτάει στα ελληνικά: "Κωλώνεις να οδηγήσεις την βέσπα μου." Εγώ είχα μείνει μαλάκας! Δεν είχα ξαναοδηγήσει άλλη φορά μηχανάκι! Και δεν ήταν μικρή η βέσπα του!
Γνωρίζοντας όμως πως ο Νταμίρ τρελαινόταν για μηχανές και μηχανάκια λέω "ΑΥΤΉ ΕΊΝΑΙ Η ΕΥΚΑΙΡΊΑ ΜΟΥ." Ξεκαθάρισα στον Δημήτρη πως θα είναι και εκείνος πάνω στην βέσπα γιατί μόνη μου θα την ρίξω και δέχτηκε. Εξήγησα στα αγγλικά τι πήγαινα να κάνω και λες και όλοι όσοι έπαιζαν γνώριζαν ότι εγώ έχω μαύρα μεσάνυχτα από μηχανάκια, ήρθαν να με δούνε.
Το πιστεύετε ότι ζήσαμε; Ότι μπορεί λίγο να βάιζα αλλά τα κατάφερα!; Ήμουν πολύ περήφανη για τον εαυτό μου. Ήταν μία από τις πιο σημαντικές στιγμές της ζωής μου. Τρολάρω εντάξει. Απλά θα έχω να λέω πως την πρώτη φορά που οδήγησα μηχανάκι ήταν σε κωλώνεις. Savage.
Ο Γιώργος μας κοιτούσε σαν μαλάκας. Όταν κατέβηκα άρχισε να μου φωνάζει.
"Είσαι τρελή;! Τι θα γινόταν αν έπεφτες;! Καλά ρε Δημήτρη και εσύ καλός μαλάκας είσαι! Αφού ξέρεις πως δεν ξέρει να οδηγάει μηχανάκι."
Ο Δημήτρης γελούσε με τα χάλια του. Καλά. Κατέβαλε τεράστια προσπάθεια για να μη γελάσει. Και αυτό ήταν μόνο η αρχή αφού ο Δημήτρης άρχισε να κάνει βόλτα και τις Ισπανίδες και πάνω που ετοιμαζόταν να πάρει αυτή που ήθελε, ο Γιώργος τον πήρε πρέφα και άρχισαν πάλι να σκοτώνονται.
Η Λάβρα τσαντίστηκε γιατί ο Δημήτρης προσφέρθηκε να μας πάει σπίτι αλλά απάντησε ο Γιώργος για εμάς και δεν τον άφησε, προφανώς. Άρχισε να λέει πως εντάξει νοιάζεται για εμάς, αλλά δεν μπορεί να επιλεγεί αυτός για εμάς τι θα κάνουμε και πως είναι μεγάλη κοπέλα και έχει πλήρη επίγνωση των πράξεών της και γενικά είχε πλάκα θυμωμένη, η γλυκούλα.
Για καλή μας τύχη, γιατί ο Θεός αγάπη και τον κλέφτη και τον νοικοκύρη, ο Δημήτρης είδε από ποιον δρόμο πηγαίναμε σπίτι και μας έκανε την τιμή να μας πάει εκείνος. Τρικάβαλο σε βέσπα έχετε ξανακάνει;
