you look perfect tonight

21

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2019

Η σημερινή μέρα ήταν η πιο βαρετή από όλες, όσον αφορά το πρόγραμμα. Γενικότερα ήταν χάλια, αλλά όχι η χειρότερη.

Σήμερα ήταν το πάρτι που θα κάναμε σαν τελετή λήξης στο σχολείο γιατί αύριο θα φύγουν οι Ιταλοί. Περιττό να πω πως ήταν μία αποτυχία και μισή ε..

Όλοι έβγαζαν φωτογραφίες μαζί με τους "ξένους" λες και ήταν διασημότητες του Χόλιγουντ. Άντε πες τον Νταμίρ εγώ τον έκανα γνωστό σε όλο το σχολείο... Οι υπόλοιποι που κολλάνε!

Χορέψανε 3 φορές τον χορό του προγράμματος και εγώ ένιωθα ο πιο τυχερός άνθρωπος του κόσμου που η καθηγήτριά μου δεν με άφησε να χορέψω γιατί το χόρευα χάλια! Επιτέλους συμφωνήσαμε μια φορά!

Ωστόσο εγώ ήμουν διαταραγμένη από τα χθεσινά νέα. Με έπιασε και ο Γιώργος και με ρώτησε και φυσικά αφού το έμαθε ο Γιώργος, ήταν ζήτημα χρόνου να το μάθει όλο το Γυμνάσιο.

Έτσι μόλις σταμάτησε την ανάκριση, βγήκα τρέχοντας από το γυμναστήριο και πήγα να βρω ένα μέρος να είμαι μόνη μου. Θυμάμαι φωνές από πίσω μου να με ρωτάνε που πηγαίνω, όμως κανένας δεν με ακολούθησε.

Πήγα και κάθισα πίσω από το Λύκειο. Και άρχισα να ουρλιάζω. Χωρίς να με νοιάζει αν θα περνούσε κάποιος και θα με άκουγε. Είχα βάλει το κινητό μου να παίζει τραγούδια, που πια δεν θυμάμαι ποια ήταν.

Δεν μπορούσα να καταλάβω τι είχα κάνει λάθος. I mean τι πήγε στραβά; Γιατί μου έχει γυρίσει το κάρμα τόσο άσχημα;

Γιατί είναι τόσο ηλίθιος; Δεν ξέρει τι κακό κάνει στον εαυτό του;

Τόσα ερωτήματα τα οποία δεν ήταν στο χέρι μου να δώσω απάντηση.

Έτσι όμως όπως ούρλιαζα, δεν είχα καταλάβει πως καθόμουν μπροστά από μία πόρτα. Γι'αυτό ο βιολόγος του Λυκείου άνοιξε διάπλατα αυτή την πόρτα και με χτύπησε στο κεφάλι.

Αυτό το χτύπημα ήταν σημάδι πως έπρεπε να φύγω. Εξάλλου είχα καταλάβει πως δεν θα ερχόταν ποτέ κανένας να με έβρισκε. Ποιον κοροϊδεύω. Δεν μπορούν να έχουν όλοι πάνω μου πάντα τα μάτια τους και φυσικά όχι ο Νταμίρ. Ειδικά αυτός.

Εκείνη την ημέρα είχα άρχισε να εμπεδώνω πως παραμύθι δεν πρόκειται να ξαναζήσω.