Ice na hindi marunong mag-ayos nang sarili. Mapanamit man o ano.
Isa siyang babae na nawalay sa kanyang mga magulang. Napulot lamang siya sa kalye at kinuha lamang ng mga tao kung saan siya naka tira ngayon.
Hindi rason ang pagiging ampon para mawalan ka ng pag-asa sa buhay. Ako, patuloy-tuloy lang hanggang makamit ko ang aking pangarap.
Wala siyang kaibigang lalaki kahit isa subalit mayroon naman siyang isang pinaka matalik niyang kaibigang babae.
Babae na laging nandiyan para sayo. Lagi nandiyang para damayan ka. Pasalamat nalang ako at dahil may nilalang pa na ganito para sa akin.
Ako'y NBSB (No boyfriend since birth) dahil nga sa itsura ko, pero nang dahil sa panaginip ko, akala ko ayun na ang araw na pinaka masaya sa buhay.
Nag assume ako na kala ko ang haba haba na ng hair ko ngunit hindi pala. Hindi humaba pero lalong pumangit.
Pero, dahil sa bwiset kong amo nawala ang mga pangarap ko. Nawala ang pinaka masayang nangyari sa buhay ko.
Nangarap ako na sana mangyari sa totoong buhay yun. Diba ang ibang panaginip naman nangyayari sa totoong buhay?
Para sa akin, ayon na ang sumunod na pinaka masaya na nangyari sa buhay ko. Ang makita ang prinsipe ko! ♧
BINABASA MO ANG
◇ Dream ◇
Novela Juvenil○ Copyright Reserved ○ This is a story made by me ○ Original story not copy pasted ○ Enjoy reading guys ○ Last, short beautiful story ○ Bye! Godbless ☆
