Hayat ne acımasız, kalpsiz insanlar varken neden ben, dışarıda onca gerçek suçlu dururken neden beni buldu anlamıyorum. Hayatın bana bir oyun oynadığının farkındayım ama bu fazla bir oyun. Önce inanmadığım aşka tutuldum hemde hiçbir zaman sevilmediğim bir aşka daha sonra sevdiğim kızın uğruna koca bir dönem sakat kaldım daha sonra canımdan çok sevdiğim kardeşim gördüğüm bir insanın benden acımasız şekilde intikam aldığını öğrendim. Ve şimdi burdayım 4 duvar arasında 24 kişilik bir koğuş içinde suçsuz mağsum bir çocuk yatıyor. İyi olduğum için mi başıma geldi bu olanlar, yoksa kendimi iyi bir insan sandığım için mi bilemiyorum ama en ağrıda şunlar oldu birincisi geçen bir sene içinde annemi kaybettim. Bir tatil günü trafik kazası sonucu. Daha sonra da hiçbir suçum yokken 17 yaşında hapishaneye düştüm ama dokunan bu değil dinlemeden yargılamadan sadece hakimin verdiği karar ile ailem ve sevdiğim kızın benden nefret etmesi kırdı kalbimi. Üç ay geçti parmaklıklar ardında, ne bi gelen var ne de soran. Bu kadar çaresiz olur mu insan hiçbir suçu yokken insan hapis yatar mı sırf iyi biri olduğu için babası tarafından reddedilir mi insan yada sonsuz sevdasını emanet ettiği kızın ona katil demesini hakkeder mi . Ama mutluyum neden mi çünkü ailemin sevdiğimin yapmadığını yapıyorlar bana inanıyorlar güveniyorlar sevmeyi bilen insanlar var burda unutmayın lütfen hapise düşen her insan suçlu değildir, yada suçlu bir insana suçlu gözüyle bakmayın. Teşekkürler Süleyman abi, teşekkürler Erdal abi ve teşekkürler sezai abi siz çok iyi insanlarsınız. Burda bir Süleyman abim var. Suçlu demeyin ama kırılırım evet yapmış bir hata ama önemlidir yaptığı hatadan vicdan azabı çekip hatasından pişman olan, Sezai abi diyecek bişey yok kalbi temiz insan kendi kardeşi için sırf açlıktan ölmesin diye kendi hayatından vazgeyi göze alabilmiş helal olsun öyle demeyin çalışsaydı denemiş çok denemiştim ama insanların ne acımasız olduğunu anlatmak istemiyorum çok çabalamış iş bulmak için ama hiçkimse kardeşi için çalışmak istediğini dinlememiş bile oda yapmış böyle bir hata. Erdal abi oda çok iyi kardeşine tecavüz eden şerefsiz adamı gözünü kırpmadan vurmuş iyi de yapmışsın abim helal olsun. Bunlar hapishanede ki harka insanlar ve beni kötü kalpli insanlardan koruyan melekler.
Duruşma günüydü ailem, lisa, Melih herkes orda öyle bir savunma hazırlamış ki kardeşim dediğim hain adam hiçbişey yapmadan sanki ben öldürmüşüm gibi. Savunması şu şekilde,
Sayın savcım sayın Mona Del ROREZA benim sevdiğim kızdan haşlanmış, aşık olmuş ama sevdiğim kız beni seçmiş diye kafamı karıştırmaya çalışıyordu arkadaşlar sürekli sonra yangın gecesi gülperinin yardım çığlıklarına aldırış etmeden beni tutup ona yardım etmemi engellemiştir.
Bişey demek istemiyorum çok şey söyledim ama nafile 2 yıl yedim daha sonra tutuklama kararı ile lisa ile son kez konuştum.
Mona= Lisa lütfen inanma ben senden başkasına sevmedim.
Lisa= Neden mona neden yaptın.
Mona= Ben suçsuzum inan bana, eğer bana inanmadığını söylersen gözüm arkada kalır.
Lisa= Ben sana inanmak istemiyorum. Sen bir katilsin kendi kardeşinin sevilisine bakacak kadar adi şerefsiz herifin tekisin de.
Mona= Hi demee lütfen bak ben suçsuzum.
Jandarma= Hadi gitmemiz gerek,
Mona= Baba, abla, abi siz sizde mi öyle düşünüyorsunuz ben suçsuzum.
Babası= Benim senin gibi bir evladım yok. Evlatlıktan Red ediyorum seni.
Mona= Baba lütfen ben senin oğlunum ya nasıl böyle diyorsun.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GÜNEŞİN BATIŞI (TAMAMLANDI)
Novela Juvenilİntikam ateşi içinde boğulmuştu genç adam. Dostuna duyduğu sonsuz nefret içinde bitirdi kendini. Diğer tarafta ise Mona Del Roreza Kardeşine duydugu sonsuz güveni yıkmıştı hayatını birer birer. Kaybetme korkusu olmayan karşıt dost yakmaya hazırdı dü...