MONA-LİSA 3 FARKEDİŞ

253 100 60
                                    

Merhaba sevgili okuyucularım yep yeni bir bölümle karşınızdayım. Diliyorum ki beğenilerinizin yorumlarınız ve oylaranızın eksik olmayacağı bir bölüm olur... İyi okumalar.

Arkadaşı Nuran ile birlikte Fazla ısrar çabalarıyla hocamız tarafından en arka sıraya gönderildik. Hiç istemiyorduk da zamanın akış hızında en yakın iki arkadşımdan biri olan Neriman ile aramız bozulmaya başlamıştı. Beni istemiyor, beni yanından kovuyordu. Neden böyle yapıyor anlamıyordum. Ondan hoşlandığımı düşünüyordu oysa öyle bir durumun mümkün olmayacağını kendide bilmesi lazımdı daha on beş yaşında ne aşkı çok saçma bana göre yani aşk bana uzak konulardı hem o okula gitme amacım kimseyle gönül eğlendirmek değil sadece güzel bir arkadaş ortamı oluşturmaktı kendi çapımda. Onunla biran önce aramı düzeltmek istiyordum. Mert ile birlikte benim en yakın arkadaşımdı. Günün birinde pencere kapısından dışarı izliyordum. Yalnız olduğumu fark edip yanıma gelen biri oldu ismi Pelindi. Oturdu ve ilginç anlamadığım sorular sormaya başladı . Sohbet etmeye başladık.
-Pelin= Merhaba mona nasılsın.

-Mona= Teşekkür ederim çok iyiyim sen nasılsın.

-Pelin= Bende iyiyim. Dışarıyı izliyorsun kimi kesiyorsun.

-Mona= Anlamadım ne demek istiyorsun?

-Pelin= Yaw anla işte kimden hoşlanıyorsun.

-Mona= Saçmalama pelin tabiki kimseden bunu nerden çıkardın.

-Pelin= Ben anladım Lisa' ya bakıyorsun.

-Mona= Hayır yok öyle bişey daha çocuğuz ne aşkı hem benim böyle boş işlerle işim olmaz.

-Pelin= Peki öyle olsun.

O anda kafam takıldı ve lisanın olduğu yere bakasım geldi ve o anda düz saçlarını önünden alıp arka tarafa attı. Ve o anda yüzünü bana çevirdi sanki ona baktığımı hissedercesine baktı. Uzun bir süre sessiz  biçimde kaldım. Ve kuş cıvıltıları onun bakışları ile fazıl Say senfonisi yarattı bende. O anda ne diceğimi bilemez oldum ve sessiz kaldım öylece.

Ne diceğimi bilemiyorum düğümlendim o an dilim bişeyler söylemek istiyor kalbim izin vermiyordu sanki. O an bişey söylemek bu güzellik karşınsında haksızlık olurdu zaten. O kadar güzel gözlere sahipti ki zeytin gibi. Yanaklarıda olaydı. Yarı boy saçlarında ki rüzgar esintisi ise üşüttü kalbimi esir oldum o bakışa sanki konuşsam kıyametler kopacak yer yerinden oynayacaktı. Peline bir şey demedim diyemezdim de zaten boynum kıldan ince bu güzellik karşısında. Kalbimi nasıl yerinden oynattı o bakış nasıl becerdin öyle gözlerimi kapmayı nasıl da becerdin beni benden Almayı on ikiden vurdu içimde ki kalbi. Ama aşk böyle kolay olmamalı hak edilmeli biraz.

Evet sevgili okuyucularım kısa bir bölüm oldu evet farkındayım ama bu bölümün hikayesidi bu kitabımın ilk bölümleri ilk ve ikinci bölümdeki gibi kısa olmak zorunda. Ama bu kitap öyle bir kitap haline gelecek ki emin olabilirsiniz bundan. Sadece şans vermeniz gerekecek o kadar sizinle bir bölümle daha birlikte olduğum için çok mutlu oldum.

GÜNEŞİN BATIŞI (TAMAMLANDI) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin