GÜNEŞİN BATIŞI (TAMAMLANDI)

MONA-LİSA 27 SEZON FİNALİ 2 YÜZLEŞME

Selam sevgili okuyucularım açıkçası
Üzgünüm sezon finali verip üç gün sonra tekrardan yazmaya devam edeceğim ve yeni sezonu açtıktan sonra bir sezon finali daha veremiyeceğim büyük bir heyecan içinde umarım okuyorsunuz dur yeni sezonu açtıktan sonra hızla finale doğru yürüyecez açıkçası beklediğim rakamlara ulaşamadım yani en azından 2000 olabilirdi ama daha 1500 bile olamadık. Büyük umutlarla yazdığım GÜNEŞİN BATIŞI' nı sezon finali öncesi son bölümü yazacam umarım müthiş bir sezon finali olur. İyi okumalar kitabımda emeği geçen başta Nevarayol DemetTurgay0 MiraYaman5 albayrak01 kalbiminsen Bambudelisi selineceer olmak üzere herkese teşekkürlerimi sunarım şimdi sezon finaline geçelim umarım beğenirsiniz.

3 AY SONRA

İnsan sevgisinden şüphelenebilir mi hem o kadar sevip bi o kadar da nefret edebilir mi? O gece yaşadığım ağır şok hafızalarımdan silinmiyor. Hafızama kazılı şekilde geçmek bilmeyen bu acıyla tam üç ay yaşıyorum. Okulun ilk günü yarın. Artık biraz daha olgun, biraz daha kırgın, biraz daha herşeyin farkımdayım. Okula gidip bir çok kişilikle karşılaşmak istemiyorum açıkçası o kadar kırgın kızgın ve mutsuz hissediyorum ki yoruldum artık hayata sahte gülücükler bırakmaktan. Halsiz, yorgun, bitkin ve güvensiz insan acıma duygusu olmadan insanları sevmeden yaşayabilir mi ben hiç hayatımda sahip olmadığım duygular hissettim geçen 2 yılda öncelikle bir kardeş edindim ismi mert sandım ama zaman ilerledikçe anladım ki gerçek kardeşim Melihmiş ilk senede yüzünü görmek istemediğim asla arkadaş olmam dediğim Melih ile inanılmaz bir kardeşlik oluştu. Daha sonra aşkı öğrendim okula ilk geldiğimde aşk neymiş o ne saçma bu yaşta aşk mı olur dedim birde baktım kindar bir kalbin içinde sürüklenmiş şekilde içimde buldum. Nefret bana göre değil dedim ama üzerime atılan iftiralara boğulup nefret duygusunu öğrendim, gururlu bir insan olduğumu düşündüm ama beni sevmeyen bir insanı elde etmek için türlü türlü gurursuzluklar yaptım yani onun gözünde. Hayatımda hiç gelmez dediğim sakatlık sevdiğim kız uğruna gerçekleşti. Çok utandım kendimi öldürürüm diye düşündüm ama görüyorum ki yaşıyorum. Anlıyorum şöyle bir bakıyorum da olmaz dediğim ne varsa gerçek olmuş bir hayallerim hariç. Artık 11. Sınıf öğrencisiyim ve herşeyi farkındayım bu kadar büyük sıkıntılarla nasıl baş edebildiğimi anlamıyorum en sonda iki ay önce hayatımın en önemli varlığı olan annemi kaybettim. Anne bak senin oğlun bugün 17 oldu. Hayatın zorluklarıyla nasılda baş etmiş nasılda amansız bir mücadele vermiş hayatla ama hepsini kazanmış aşk var , gurur var, nefret var , ben bunların hepsini yaşadım. Ama bişey yok sen yoksun sevgin, hasretin, bana bakan gözlerin yok ama anne senin oğlun hep başardı sana verdiği sözü yerine getirecek ve inşallah senin hayalindeki ve benimde çok istediğim mesleği elime alacam. Adam olacak senin oğlun. Gurur duyacaksın, oradakilere bu benim oğlum diyeceksin. İyi geceler anne seni çok seviyorum ve her zaman yine seviyorum.

OKULUN İLK GÜNÜ

Sınıfa girdim hiç tanımadığım tipler etrafımda bölümüm eşit ağırlık bir yan sınıfta da bizim eski sınıf artık yeni öğrenciler yeni ortam çok fazla samimi olmayı düşünmüyorum ama yine konuşkanlıklar gerçekleşecek ama kimse kardeşim olmayacak. Okulda daha önce gördüğüm yüzler bunlar arkamdan bir ses geldi lisa bizim sınıfa geldi arkama oturdu şoktayım o an hiç beklemiyordum çünkü matematiği iyi olmadığı için sözel bölümünü seçeneğini söylemişlerdi. Sınıf en çalışkan kızı portakal kafa halime. Neden  ilk günden böyle bir kanıya ulaştım tanıyordum kendisini lisa ile sohbet etmeye başladılar kulak misafiri oluyorum ister istemez lisa neden sözel bölümüne gitmediğini açıklıyordu ona sadece lisa değil tabi açelya, sezgin muhteşem üçlü bizim sınıfa düştü diğer sınıfa değilde neden bizim sınıf. Kaçmak istedim sözele gitti dedim kutuldum dedim kız bizim sınıfa düştü ama malesef yine geldi yanıma buda yetmez koca sınıfta onca yer arasında benim arkamı buldu neden geldi hiç istemedim oturmasını iki hafta geçti aradan kursa kalmaya başladık haliyle aynı sınıfın kursuna gittik tabi bir köşe buldum kurs çıkışı da
" Bundan sonra bu yer benim kimse oturmayacak kız bile olsa kovarım." dedim. Ertesi hafta lisa söz ettiğim yerde oturmuş dediğimi yaptım tabi kovdum artık hiçbi şeyim değil açelya ile biraz konuşuyoruz o kursta açelya ile birlikte matematiğin en kolay konusu trigonometri ders dinlemedim banane biliyorum bu konuyu daha sonra sohbet başladı,