Kara duvar

Harita

Ve... Önüme birden beyaz bir kadın çıktı ! Gözleri kanlar içindeydi, Ayakları yere basmıyordu yani havada duruyordu ! Bembeyaz tenine ve gözünün önüne gelen siyah saçlarına baktım. Birden kadın dedi ki ;
- uzak dur, sanırım kutulara çok meraklısın, bu merak seni karaduvarın arkasına götürebilir.
Ve gitti. Ben hiç birşey diyemeden öyle gitti. Korkuyordum... Ama korkumu saklamak için hayal gördüğüme kendimi inandırmak zorundaydım. Ve öle de oldu.
- Neyse...
Dedim içimden. Neyse...

Kutuyu açtım. Ve içinden bir harita çıktı. Oldukça karışıktı. Ve bir yeri çarpı işareti ile . Ve bir yer çarpı işareti ile işaretlenmişti. Haritayı dikkatlice inceledikten sonra kağıdın arkasında silik bir yazıyla sanki rakamlar yazıyordu. Haritanın arkasını çevirdim, fakat beyaz bir sayfadan başka bir şey yoktu. Tekrar haritanın ön yüzünü çevirdim. İşte yine oradalardı ! Ama tam olarak harflerin nerede olduklarını bulamıyordum. Sonra aklıma bir fikir geldi. Okulda ya da evde kompozisyon yazarken düz kağıdın altına çizgili kağıt koyup yazıyordum. Ama çok iyi görünmüyordu. Bu yüzden kağıtları camın önüne koyup yazıyordum o zaman ışık kağıttan geçerek çizgileri yansıtıyordu. Hemen haritayı pencerenin camına tuttum, ve evet. İşte rakkamlar oradaydı. Şöyle yazıyordu, " 36-42 kp, 26-45 dm ". İki, üç yıl önce öğrendiğim kadarıyla bunlar koordinatlar ! Ama neyin kordinatları ?
- kacy hadi neredesiin ! Eve gidiyoruz !
Babam, bana sesleniyordu. Hemen insem iyi olurdu. Çünkü beş katı hızlıca inmek o kadar da kolay değildi.
✖️✖️✖️
Eve gidince sürekli o kadını düşündüm. Acaba kutu lanetli mi ? Öyle bişey olsa da neden dayımın Karısının evinde olsun ki... Hala korkuyordum. Gözümün önünden o görüntü bir türlü çıkmıyordu. Boğazında kocaman bir kesik vardı. Gözleri yerinde yoktu. Ve kanlar çenesinden aşağı damlıyordu. Bu görüntü aklıma gelince hemen dikkatimi başka bir şeye veriyordum. Ama yatakta bir sağa, bir sola dönüp duruyordum. Uykumun gelmesi için genelde kitap okurdum ama kitabım üst katta kalmıştı ve almaya üşeniyorum. O yüzden iki yıl önce yazmayı bıraktığım ;

"Sevgili günlüğüm" ü

aldım. Ve yazmaya başladım...
" sevgili günlük...
Bugün yaşadıklarıma inanamıyorum......
.
.
.