Kara duvar

Kabus

...
- nasıl ya , nasıl sen benim hayatımsın, neler diyorsun sen ?!

- bak anlatmak çok zor ama kacy, biz her gün aynı şekilde kalkıyoruz, aynı şekilde yemek yiyiyoruz, her saniye hatta salise aynı şeyi yapıyoruz. Aslında ben senin hayal gücünüm, senin rüyan, senin hayallerinim. O okuduğun günlükte senin geleceğindi. Günlükte ne yazıyorsa o gerçekleşecek.

- tamam yeter bu kadar, bu saçmalığa daha fazla dayanamayacağım, gidiyorum ben !

Dedim ve koşmaya başladım. Ama o bana yetişti, ve kolumdan tuttu.

- inanmıyorsan buna inan ! Dedi

Ve elimi tutup onun kalbinin üstüne koydu. O anda şok geçirdim. Benim yaşadığım bütün anılarda, belirgin olaylarda, iyi günümde, kötü günümde aslında hep yanımdaymış. Gördüm. Ama ben onu bunca zaman görememişim.

- peki niye burdayız şimdi biliyor musun ?? Dedi rebecca.

- neden ? Dedim Gözlerim dolmuş, Kısık bir sesle.

- şu anda hayal gücün bizi buraya hapsetti. Burayı sen yarattın kacy. Kabuslarında, korkularınla, kötü anılarında... Burdan çıkmak için bütün korkularını yenip kabuslarınla yüzleşmek zorundasın.

İnanamıyorum bunlara, tamam bu kesinlikle kabus, ama ne zaman uyanıcam.

- tamam, dedim. Hangi kabusumdan başlıyacağız ?