Vavelya

1. BÖLÜM

Kurgu hakkında aklınıza takılan bir şey var veya bir şey anlatmak ister iseniz bana instagram adresimden ulaşabilirsiniz.

instagram.com/azr.sani

VAVELYA

1. BÖLÜM

10.10 tarihini gördü kız.

1 damla, 2 damla,3 damla... Gözlerinden firar edip sanki göğsündeki yangını söndürebilirmiş gibiydi. Etrafı bulanıklaşıyordu, bu dünyadan soyutluyor ancak hala kalbi kötülükle dolu dünyada sıkışıp kalmıştı. Gözyaşlarını durduramıyor, hıçkırıklarına engel olamıyordu, kalbi onu zorlamak ister gibi sıkışıyor, aklı çoktan buraları terk etmişti. 

Artık hayatında olamayacağını kabullenmeli, kendini durdurmalı, adını ağzına aldığında normalden fazla atan kalbini dizginlemeliydi, kalbini değil aklını kullanması gerekiyordu. Artık o bir yabancıydı ve öyle kalması gerekiyordu değil mi? Kimi kandırıyordu? O kız onu delicesini severken şıp diye bütün bunları silemezdi. Yapamazdı, gücü yetmezdi.

  Onun hıçkırıklarını duyan arkadaşı ise koşarak odasına girdi. O bile korkmuştu. Arkadaşı ilk defa bu kadar kendinden geçmiş, yatağın üzerinde ağlıyordu. Başta ufak çaplı şok yaşadı sonra hızla gidip sarıldı. Kız karşılık gerecek bile gücü göremiyordu. Kafasını boynuna gömdü, sırtını sıvazlamasına izin verdi.

"Ağla." dudaklarından sadece bu çıkabilmişti. Arkadaşının en şiddetle ağlarken bile böyle değildi. Sinirden mi ağlıyordu yoksa ciddi anlamda üzüldüğü için mi? Bilinmezlik içini yiyip bitiriyordu.

Arkadaşı, arkadaşının sakinleşip anlatmasını bekledi.

15 dakika sonra,

    Kız artık ağlamıyor, burnunu çekiyordu. Mutfakta arkadaşıyla beraber yeşil çay içiyorlardı. Yeşil çay şuan ona iyi gelebileceğini düşünüyordu. Daha doğrusu öyle olabileceğini umuyordu.

Arkadaşı çaydan gelen buharı iyice içine çekti ve  arkadaşına döndü. "Neden ağlıyordun kuşum? Araz hakkında mı?" dediğinde başta gözlerini arkadaşından çevirdi kız. Birkaç saniye bakışları arkadaşı hariç her yerde gezindi ama sonra bundan kaçamayacağını anladı. Derin bir nefes aldı.

"Melodi bizim Araz' la ne zaman ayrıldık ve neden ayrıldık? Hatırlıyor musun?" dedi olaya başlamadan. Çünkü olayın başlangıcı buradan başlıyordu. Melodi biraz düşündü, "Geçen hafta mıydı ? Ve sana senden artık hoşlanmadığını söylemişti. Doğru mu?" tek kaşını kaldırdığında arkadaşı başını salladı.

"Evet. Ayın yirmi beşiydi ve beni artık sevmediğini söyledi. Özlesem de kendimi iyi hissediyordum. Sende biliyorsun. Bugün ise sosyal medyada profiline baktım. Belki görüntüsünü değiştirmiştir ya da başka bir şey ama emin değilim neden baktığıma. Lütfen kızma biliyorum bakmamam lazımdı ama yapamadım. Bir fotoğraf paylaşmıştı fotoğrafta o ve çok güzel bir kız vardı, kız benden güzeldi altında ise '10.10<3'  yazıyordu. Bütün düşündüğüm her şey gitti ve ben uçuruma düşüyormuşum gibi hissediyorum." arkadaşına bu boktan histen kurtulmak için yalvarıyordu.

Bu his ona zarar veriyordu, ağlamasına neden oluyordu, kalbine bıçak saplıyordu, yiyor bitiriyordu onu...

Dolan gözlerini kırpmadan çaya bakmaya başladı. Çünkü eğer hareket ettirip kırparsa ağlamaya başlayabilirdi. Şuan tekrardan ağlamak istemiyordu. Ancak gözlerindeki kızarıklık ve yanma hissi ona meydan okuyordu.

Melodi içinden Araz'a bildiği kötü şeyleri saymak istiyordu ama karşısındaki arkadaşı kötü gözüküyordu ilk başta onun mutlu olması lazımdı. Kendini iyi hissettiği zaman arkadaşı ona yapacağı şeyleri çok iyi biliyordu. Eğer karşısındaki en yakın arkadaşıysa bu olaydan Araz'ın sağ çıkma ihtimali yoktu.

Melodi arkadaşına çevirdi gözlerini, içinden nasıl büyük fırtınalar esiyordu ama bunun bir kez bile dışarıya vurmayan arkadaşı yıkılmıştı. Kelimenin tam anlamıyla yıkılmıştı. Büyük kahve gözleri artık dolu ve al aldı.  Arkadaşı içinde bulunduğu isyanı daha fazla tutamamıştı.

"1 yıldır çok mutluyduk. En azından benden ayrıldıktan sonra çıksaydı  ama o başkasını severken bana seni seviyorum diyordu Melodi. Bana en azından bir arkadaş olarak değer verseydi Neden yaptı Melodi? Neden aklım almıyor?"

"Böyle deme. Bak iyi oldu nasıl bir insan olduğu ortaya çıktı. Ama yapacağın tek şey üzülmemek. Sonra yaptığı pisliği yüzüne vururuz.  Anlaştık mı Arya?" kızın fincanını üzerindeki ellerini tutup ona bakmasını sağladı.

Kız buruk bir şekilde gülümsedi, kafasını salladı. "Anlaştık." Melodi de gülümsedi. Ne kadar burukta olsa ne kadar istemese de gülümsemişti.

"Sen olmazsan ben kendimi nasıl toplayacaktım?" dediğinde bir elini uzun düz saçlarına götürüp savurdu. "Bilmem." dediğinde ikisi de güldü. Sonra ikisi de birbirine sımsıkı sarıldı.

1 saat sonra,

Kız banyodan çıktı soğuk hava vücuduna çarptığında bornozuna iyice sarıldı. Soğuğu eskiden severdi ancak şuan yatağına kıvrılıp uyumak istiyordu. Sıcaklıkta ona daha iyi bir ortam sağlıyordu.

Telefonunun zil sesi çalmaya başladığında kim arıyor diye baktı. Yakın arkadaşlarından birisiydi fakat uzun zamandır aramamıştı. Garipsese de telefonu açtı.

"Alo Nazar, bir şey mi oldu?"

"Bir şey olmadı sadece Araz'la aranızda geçenleri öğrendim. İyi misin diye aramak istedim."

"Ne öğrendin? " kaşları çatılmıştı. Evet ne kadar çocukluk arkadaşı olsa da tesadüf bir şekilde Nazar'ın Araz'la tanışmasıyla arkadaştılar. Ancak Araz'ın ona bu olayları anlatmış mıydı?

"Ayrılmışsınız. Sana artık senden hoşlanmadığını söylemiş. İyi misin?"

"İyiyim. Sadece bunu mu söyledi?"

"Evet. Başka ne oldu?"

"Nazar biz ayrılmadan 2 hafta önce sevgili yapmış. "

"Bu Araz, yapma ihtimali çok yüksek."

Dediğinde kızın öfkesi, en ufak bir sarsılmada patlayacak bir volkana dönüştü. Karşısındakini kırmamak için kendini zor tutuyordu. Kapatması gerekiyordu aksi takdirde karşındaki incitebilirdi.

"Arya iyi misin? Hey! Alo?" arkadaşı tekrar seslenince düşündüğü şeyden sıyrıldı.

"Nazar mümkünse başka zaman konuşalım." Karşı tarafın onay vermesini beklemeden kapattı. Derin nefes alıp verdi ama öfkesi dindiremiyordu. Tekrardan duşa girse rahatlardı belki. Evet, evet onun için en iyisi buydu.

Tekrar duşa girmek için banyoya girdi. Saçındaki havluyu çıkarttı ve aynadaki yansımasına baktı. Berbattı. Gözleri ağlamaktan şişmişti, gözaltları yorgunluktan ve düzensiz beslenmesinden dolayı mosmordu, son iki haftada yüzü çökmüştü. Berbattı. Birisi görse kesin bunalıma veya depresyonda olduğunu söyleyebilirdi.

Bunu da atlatacağını biliyordu. Hiçbir şeyin acısı ilk günün acısı kadar olmazdı olamazdı. Gözlerini kapatıp saniyelerin, dakikaların, saatlerin çabuk akıp gitmesini diledi...

.

.

.

.

I love u